น็อต
ในเมื่อผู้ชายคนนั้นจ้างใบบัวเป็นแฟน ผมก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกตัวเอง ผมกับใบบัวนั่งมองพระอาทิตย์ตกด้วยกัน เธอมาคนเดียวแน่นอนผมไม่ยอมให้เธอกลับบ้านคนเดียวเหมือนตอนมาหรอกนะ
“จะไปไหนต่อมั้ย” ผมถามคนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ จนผมอดยิ้มตามไม่ได้
“กลับบ้านค่ะ แล้วพี่น็อตล่ะจะไปไหนต่อ”
“พี่ขอไปส่งได้มั้ย ค่ำแล้วมันอันตราย” ผมบอกความต้องการออกไป
“โอเค ประหยัดตังค์ค่ารถด้วย” ใบบัวพูดพร้อมหัวเราะออกมา
“ให้พี่ส่งทั้งชีวิตยังได้” ผมพูดใบบัวถึงกับนิ่งไป ผมรุกแรงไปหรอ
“หนุ่มวิศวะปากหวานก็เป็น” ใบบัวเอ่ยแซวผม
“เฉพาะคนที่ชอบแหละครับ” ที่จริงผมไม่ค่อยพูดหรอกกับคนที่ไม่สนิทแต่ยกเว้นใบบัว ผมอยากคุยด้วย
“อ่ะ อ่ะ บัวว่าเรากลับกันดีกว่าค่ะ” ใบบัวรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“ไปครับ รถพี่จอดฝั่งนู้น” ผมกับใบบัวเดินมาที่รถ ก่อนที่ผมจะเจอคนที่ไม่อยากเจอ โลกแม่งกลมหรืออะไรวะเนี่ย
“มาทำอะไรที่นี่อ่ะ” ผมมองหน้าใบบัวก่อนจะมองหน้าคนที่ยืนยิ้มอยู่
“ใบบัวไปรอพี่ที่รถก่อน นี่กุญแจครับ” ผมยื่นกุญแจให้ก่อนที่บัวจะรับแล้วเดินไป
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"เธอถามผม
"ไม่เสือกสักเรื่องจะได้มั้ย จะไปไหนก็ไป"ผมตอบอย่างหัวเสีย แค่หน้าผมยังไม่อยากเจอเลยแม่ง
"แค่ถามดู เห็นพี่น็อตยิ้มให้เธอไง"
"ทำไมอยากให้ฉันยิ้มให้เธอแบบนั้นบ้าง"ผมถามกลับ
"ค่ะ"
"ไปตายแล้วเกิดใหม่นะ"ผมบอกดูเหมือนเธอจะอึ้งไปแต่แล้วยังไงผมสนหรอ
“ชื่อบัวเหมือนหนูเลยอ่ะ”
“ชื่อเหมือนแต่ที่ไม่เหมือนคือ...”
“คืออะไรคะ”
“ฉันชอบเขาไม่ได้ชอบเธอ และไม่มีวันจะชอบด้วย เลิกยุ่งกับฉันสักทีได้มั้ยวะ อย่าคิดว่าแม่ฉันเอ็นดูเธอแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรเธอนะ” ผมบอกแล้วเดินออกมาทันที ผมไม่ชอบผู้หญิงที่เสนอตัวเข้าหาผู้ชายก่อนมันดูไม่มีค่า
บัว
แรงมาก แรงมากที่สุดปากคอเราะร้ายมากเลยพี่น็อต ฉันยืนมองคนที่ด่าฉันเมื่อกี้เดินไปหาพี่ผู้หญิงคนนั้น เธอสวยจัง พี่น็อตชอบผู้หญิงแบบนั้นหรอ
“หนูบัวคุยกับใครอยู่ลูก” แม่ฉันถาม
“พี่น็อตค่ะ” ฉันบอก
“ไปลูกเข้าร้านกัน”
“แม่ขาแม่ว่าถ้าหนูจะเปลี่ยนสีผม แม่ว่าสีไหนดี” ฉันถามแม่ตัวเองที่หันหน้ามองฉันอย่างจับผิด
“คิดไงเปลี่ยนหนูบัว”
“หนูว่าสีแดงสวยดีนะคะ” ฉันบอก
“เพราะเธอคนนั้นใช่มั้ยหนูเลยจะเปลี่ยน” แม่ฉันถาม
“หนูแค่อยากให้พี่น็อตมองหนูบ้างค่ะ” ฉันบอก แม่ฉันรู้ว่าฉันชอบพี่น็อต ท่านไม่ได้ว่าอะไรแค่ขอให้มันอยู่ในขอบเขตไม่ล่วงล้ำพื้นที่ของอีกฝ่ายซึ่งฉันก็ไม่เคยล้ำเส้นนะคะ แค่ชอบก็มีความสุขแล้ว
“ถ้าเขาจะรักเขาควรจะรักที่เราเป็นเรา ไม่ใช่คนอื่นจำไว้นะลูก”
เบลเยียมน็อตตอนนี้ผมอยู่ที่เบลเยียม ผมพาเมียตัวเองมาพักผ่อนและที่สำคัญผมพาเด็กมาสำรวจ เพราะผมคุยกับบัวแล้วว่าจะให้แฝดมาเรียนที่นี่หนึ่งปี ผมอยากให้ลูกได้ลองใช้ชีวิตเองโดยที่ไม่มีพ่อกับแม่คอยซัพพอร์ต แต่ผมยังไม่ได้บอกหรอกนะเพราะแฝดไม่ยอมแน่ๆ“พี่น็อตบัวต้องคิดถึงลูกแน่เลย” เมียผมงอแง ที่จริงบัวไม่เห็นด้วยกับผมหรอกแต่ขัดผมไม่ได้“คิดถึงก็มาหาครับ อีกอย่างแฝดจะได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างด้วยตัวเองพี่ว่ามันคุ้มมากนะบัว” ผมบอกเมีย“คิดว่าลูกจะยอมมั้ยคะ” ผมคิดมาเรียบร้อยแล้วครับผมรู้วิธีการรับมือกับฝาแฝดสุดแสบยังไง“ไม่ยอมก็ลองดู”ผมเดินออกมาหาลูกที่เดินสำรวจที่พัก ดูท่าทางจะชอบมากสะด้วยก่อนที่ไอ้ไทยทีเพื่อนรักของผมกับเมียมันจะเดินหน้าบึ้งตึงเข้ามาหาผม ผมชี้เข้าไปที่ห้องอีกฟาก เรื่องนี้ผมบอกมันตอนที่มาถึงเบลเยียมแล้ว“น็อตมึงจะให้หลานกูมาลำบากแบบนี้ไม่ได้ กูไม่ยอม” ไอ้ไทยทีว่าผม“ใช่ค่ะแล้วฮันน่าก็ยังเด็กด้วยนะคะพี่น็อต” เมียไอ้ไทยทีบอก ผมละเบื่อสองผัวเมียนี่จริงๆ เลย“ก็ตามใจกันแบบนี้ถึงไม่โตกันสักที ไม่รู้แหละกูตัดสินใจไปแล้ว” ผมบอก“หนูไปหาฮันน่าดีกว่า เบื่อพ่อใจดำ” เมียเพื่อนผมเดินงอนอ
หลายสิบปีผ่านไปบัวหลังจากที่ฉันเรียนจบพี่น็อตก็ขอฉันแต่งงานทันที จนตอนนี้เราใช้ชีวิตคู่แบบสามีภรรยาอย่างสมบูรณ์แบบ พี่น็อตเองก็ทำธุรกิจของครอบครัวส่วนฉันพี่น็อตไม่ให้ทำอะไรเลย“คุณแม่ขา วันนี้น่าขอไปเที่ยวกับเพื่อนนะคะ”หลังแต่งงานพี่น็อตก็ตั้งใจปั๊มลูกและไม่นานฉันก็ตั้งท้องจนมีเด็กแฝดชายหญิง ตอนแรกที่พี่น็อตรู้ว่าฉันท้องเขาเป็นลมจนต้องหามเข้าโรงพยาบาลคิดเรื่องนี้ทีไรก็ยังขำอยู่เลย “จะกลับตอนไหนคะ” ฉันถามฮันน่าแฝดน้องซึ่งเป็นผู้หญิง“แม่ครับถ้าน่าไปได้เตอร์ก็ไปได้” ฮันเตอร์ลูกชายคนโตของฉันเองค่ะ ชื่อลูกพี่น็อตเป็นคนตั้งเองและเราสองคนเลี้ยงลูกเองไม่มีพี่เลี้ยง พี่น็อตเปลี่ยนไปมากยิ่งตอนมีลูกความดุนี่เพิ่มทวีคูณเลยค่ะ ถึงจะดุแต่ก็ตามใจ“สองทุ่มกลับค่ะ” ฮันน่าบอกฉันก่อนจะเดินไปชนไหล่พี่ชาย แฝดคู่นี้นิสัยเหมือนกันเลยค่ะดื้อ ไม่ยอมคน แต่เวลานิ่งจะเหมือนพี่น็อตมากเหมือนมากสะจนน่ากลัวเลย ลูกของฉันถึงจะเป็นแฝดแต่หน้าตาไม่ได้เหมือกันสะทีเดียว จนบางคนคิดว่าไม่ได้เป็นพี่น้องกันด้วยซ้ำ“เตอร์ไปนะครับ กลับพร้อมน่า” ฉันมองลูกชายที่วิ่งออกไปเขาสองคนอายุสิบเจ็ดย่างสิบแปดแล้วค่ะ วันเวลาผ่านไปเร็วมา
หลายเดือนต่อมาน็อตชีวิตของผมตอนนี้โคตรจะมีความสุขเลยว่ะ เพราะตั้งแต่ทะเลาะกับเมียครั้งนั้นผมกับบัวก็ไม่เคยทะเลาะกันอีกเลย ผมเองก็เรียนใกล้จะจบแล้วส่วนเมียผมก็เหลืออีกไม่กี่ปี ที่จริงผมอยากจะขอเมียแต่งงานนะแต่เพราะเมียผมบอกว่าขอเรียนให้จบก่อนผมก็โอเค แต่คิดว่าผมจะยอมง่ายๆ อย่างนั้นหรอ ผมให้พ่อกับแม่ผมไปขอหมั้นบัวไว้ ตอนแรกท่านก็ตกใจแต่สุดท้ายพวกท่านก็แล้วแต่ ผมให้บัวย้ายมาอยู่กับผมเลยเพราะตอนนี้ก็เหมือนเราเป็นสามีภรรยากันแล้ว“ไงมึง ช่วงนี้ดูมีความสุขมาก” ไอ้ไทยทีเหน็บผม“ยังกับมึงไม่มี” ผมแซวมันกลับเพราะไอ้ห่านี่กำลังมีความรัก“แน่นอน” มันไหวไหล่ให้ผม“เหอะ ความรักแม่งห่วยแตก” ทุกคนเขาก็มีความสุขดีครับแต่ยกเว้นไอ้เอ็มเจที่เลิกกับแฟนมาได้เกือบเดือนแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเลิกเพราะมันไม่บอกอะไรเลย มันบอกแค่ว่าผู้หญิงแม่งหลายใจ“เอาน่ามึงคิดสะว่าเป็นบทเรียน” ผมรู้ว่าเพื่อนผมมันจริงจังกับความรักมากแค่ไหนถึงขั้นวางแผนแต่งงานแต่สุดท้ายความฝันก็ดับไป เพราะเพื่อนผมโดนบอกเลิกทั้งที่มันไม่ทันตั้งตัวเลย ช่วงนี้มันเลยทำตัวเละเทะกินเหล้าควงผู้หญิงไม่ซ้ำเลยสักวัน“บทเรียนห่วยแตก” ผมส่ายหน้าแม่งค
น็อต 'เราเลิกกันมั้ยคะ' ถ้าเป็นหลายวันที่ผ่านมาเมียผมมาพูดแบบนี้ป่านนี้เราคงเลิกกันจริงๆ ไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมว่าถึงเวลาที่ผมต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อรักษาคนที่ผมรักและรักผม ผมไม่สนใจคำพูดของเมียตัวเองหรอกผมรีบเดินเข้าห้องนอนก่อนจะทิ้งตัวลงที่เตียงนุ่มๆ "เลิกไปคนเดียวเถอะ พี่ไม่เลิกด้วยหรอกนะ"ผมบอกก่อนที่เมียผมจะเดินตามเข้ามาแล้วมองหน้าอย่างหาเรื่อง "มันอาจจะดีกับเราทั้งสองฝ่าย" “พี่ไม่ได้ต้องการแบบนี้” ผมบอก “บัวเหนื่อยบัวไม่อยากเจ็บ บัวไม่อยากโดนเปรียบเทียบกับใคร พี่น็อตเข้าใจมั้ยคะ” เมียผมบอกเสียงสั่น ผมดีดตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปอุ้มเมียมานอนที่เตียงก่อนจะดึงเข้ามากอดไว้ "ที่มาเนี่ยมาง้อ ไม่ได้มาฟังคำบอกเลิกป่ะวะ"ผมพูดข้างหูของคนที่ดิ้นดุ๊กดิ๊ก "............" "เดี๋ยวนี้เก่งขนาดกล้าบอกเลิกผัวตัวเอง"ผมถามอย่างเอาเรื่อง แต่ดูเหมือนว่าเมียผมจะไม่กลัวผมเลยสักนิด “พี่ไม่เหนื่อยบ้างหรอที่ต้องทำแบบนี้” “พี่ขอโทษเรื่องวันนั้นพี่อารมณ์ร้อนไปหน่อย แต่พี่ไม่ได้ตั้งใจจะเอาบัวไปเปรียบกับใคร” ผมบอกก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น “แต่พี่ก็พูดแล้ว บัวรู้ว่าบัวผิดที่โกหกแต่จะให้บัวทำยังไงคะในเมื่อเรื่อ
น็อตต่อผมรู้ว่าไม่ควรจะเอาใบบัวเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องเล็กๆ ที่มันกำลังจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ แต่ปากผมแม่งไวไง เมียผมยืนอึ้งอยู่หน้าห้องก่อนจะเดินตามผมเข้ามาในห้อง และตอนนี้อามรมณ์ผมไม่โอเคมากๆ"เหมือนบัวกำลังโดนพี่บอกเลิกทางอ้อม"ผมปรายตามองเมียตัวเองที่ยืนพูดอยู่ตรงหน้าผมเนี่ย"อยากคิดอะไรก็เชิญ เป็นคนเริ่มเองนะ"ผมบอกเพราะตอนนี้ผมจะอธิบายหรือพูดอะไรไปเมียผมก็คงไม่ฟังหรอก"สุดท้ายพี่ก็ลืมเธอไม่ได้""พูดจบหรือยัง ถ้าจบแล้วพี่จะไปนอน"ผมบอกก่อนจะเดินไปที่เตียง"พี่น็อต""แล้วแต่จะคิด ถ้าสิ่งที่พี่ทำทั้งหมดบัวยังเชื่อแบบนั้นพี่ก็ไม่มีอะไรจะพูดต่อ""แล้วจะให้บัวคิดยังไง""ไม่จบหรอบัว ทำไมพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้วะ" ผมตะคอกใส่หน้าเมียตัวเองจนเธอเงียบไป“................”“พี่จะนอนกับไอ้ไทย ไม่ต้องรอ ถ้าจะกลับห้องก็ล็อกให้ด้วยแล้วกัน” ผมบอกแค่นั้นก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อแล้วเดินออกจากห้องทันที เพราะถ้าอยู่ต่อมีหวังผมได้เลิกกับเมียจริงๆ แน่ไม่ใช่ว่าผมลืมใบบัวไม่ได้นะ ผมเคลียร์ตัวเองหมดทุกอย่างแล้วถึงเปิดใจรับอีกคนเข้ามา ผมไม่ได้หาคนมาแทนที่คนเก่าเพราะผมรู้ว่าแต่ละคนไม่เหมือนกัน ผมรักบัวบูชาที่เธอเป็
บัวฉันมองพี่น็อตที่เดินโมโหออกไป ฉันเคยเจอพี่น็อตโมโหนะมันอาจจะน่ากลัวกว่านี้ แต่ครั้งนี้มันต่างจากทุกครั้งเพราะพี่น็อตนิ่งจนฉันรู้สึกกลัว ที่จริงฉันไม่ได้ตั้งใจโกหกพี่เขาหรอกก็จะไปร้านเค้กนั่นแหละ แต่พอเดินผ่านสนามฟุตบอลวันนี้มันมีแข่งฉันกับนับก็เลยนั่งดูก่อนแต่ไม่คิดว่าพี่น็อตจะมาเจอเพราะนั่งดูแป๊บเดียวไง“ให้นับช่วยคุยมั้ยบัว” นับตังค์ถามฉัน“ไม่เป็นเป็นไรหรอกนับ” ฉันยิ้มตอบเพื่อให้เพื่อนสบายใจฉันรู้ว่าพี่น็อตเกลียดคนโกหกที่สุดและครั้งนี้พี่เขาคงจะโกรธฉันมากแน่ๆ นับตังค์มาส่งฉันที่คอนโดฉันรีบเข้าคอนโดทันทีเพราะไม่รู้ว่าพี่น็อตจะอยู่ที่คอนโดหรือเปล่าฉันเปิดประตูห้องเข้ามาก็เจอแต่ความเงียบพี่น็อตยังไม่กลับ ฉันไม่แม้จะกล้าโทรหาพี่น็อตด้วยซ้ำเพราะกลัวว่าพี่เขาจะโกรธไปมากกว่านี้ ฉันเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำทันทีก่อนจะออกมานั่งรอพี่น็อตที่โซฟาด้านนอก“เที่ยงคืนแล้วนะ” ฉันพูดกับตัวเองพรางมองนาฬิกาไปด้วย เที่ยงคืนแล้วพี่น็อตก็ยังไม่กลับไม่รู้ว่าไปไหน เฮ้อ ไม่น่าเลยบัวไม่น่าไปดูเลยน็อตหลังจากที่ผมบอกเมียตัวเองผมก็เดินออกมากับเพื่อนผมทันที ผมโมโหมากที่โดนเมียโกหกถึงมันจะแค่เรื่องเล็กน้อย แต