บททั้งหมดของ My Boss and Me: บทที่ 41 - บทที่ 50

Isinalansan ko ang mga bulaklak na iyon sa isang vase. Sayang din naman kasi, kahit pa sino ang nagbigay nun ay wala naman sigurong masama kung ididisplay ko. Ipinuwesto ko iyon sa tabi ng telepono, na parang nagpaaliwalas ng mesa ko. Ang ganda ganda nito dahil sa matitingkad na iba't iban

Buti sana kung andito ang pamangkin ni Mr. Montano, kahit pa halos wala na itong saplot noon ay okay lang at least ay hindi lang kaming dalawa na tulad ngayon.Bakit ba masyado akong kinakabahan? Sabi nga niya na huwag daw akong magalala dahil wala naman daw siyang gagawin sa akin. Yun na nga ang sama, paano kung ako pala ang may balak? 

"Jenna, I like you." Pinaulit ulit ko ang mga katagang yun sa isip ko. Ano ba ito? Prank? Anong nangyayari? Biglang may gusto na sa akin ang boss ko? "Nasaan po yung camera?" At nagkunwaring nagpalinga-linga ako dahilan para marahan ko itong maitulak at agad akong naupo. Kita ko ang biglang pagbabago ng ekspresyon nito at maang na tumingin sa akin. "What the hell are you talking about? I just confessed my feelings for you!" Sabi nito na bahagyang tumaas ang boses. Pilit kong iniiwas ang mga mata ko, hindi ko kayang salubungin ang mga mata niya. Parang sasabog ako ngayon sa kaba. Hindi ako makapaniwala sa nadinig, hindi ko alam ang mararamadaman eh. Litong lito ang isip ko at hindi ko malaman ang isasagot. "Ahm, naiihi po ako. Wait lang po." Agad akong tumayo at halos patakbong pumasok sa loob ng CR. Alam kong nakasunod ito kaya buti na lang at mabilis kong na

Malayo pa lang ay tanaw ko na ang Mama ko na nagwawalis sa labas ng aming bahay. Ni hindi ko magawang tumingin sa mata ni Mama ng nakapasok na ako.Paano ba naman kasi, sinabi ko na kay Mr. Montano na huwag akong ibaba sa mismong tapat ng bahay namin. Pero hindi naman siya nakinig sa akin.Ayan tuloy at dali dali na lang ako naglakad sa kwarto ko para takasan ang mapanghusgang tingin sa akin ni Mama.Nakahinga na ko ng maluwag, sa wakas at napahiga agad sa aking kama.Naalala ko ang mga nangyari kagabi na parang isa lang napakahabang panaginip. Mula sa pagamin ni Mr. Montano, sa pagtulog namin ng magkayakap hanggang sa paghahanda nito sa akin ng breakfast. Parang hindi totoo ang lahat.Pero, nagtaka lang ako na ni hindi na nabanggit ng boss ang kagabing nangyari. Napapaisip tuloy ako ngayon na baka nabigla lang siya?Isa pa, yung Katrina na yun. Kasama pa rin niya yun sa condo pagbalik niya. Hindi pa man eh napakaselosa ko na. Hindi ko napan

"Bakit naman po siya magsisinungaling?""So, you already concluded it in your head. Then, what's the use of talking to you now?"Napamulagat ko sa sinabi nito at walang naisagot. Maya-maya ay bigla itong tumalikod at lumakad palayo. Para naman akong natulala at napako sa pagkakatayo."Goodnight, Jenna." Seryosong sabi nito na hindi na ako nilingon.Bakit siya pa ngayon ang galit? Hindi ba dapat na ako ang magalit? Siya itong may kasalanan! Nagtapat siya sa akin ng nararamdaman tapos ay malaman laman ko na magkakaanak na ito sa ibang babae. Hindi ba niya alam kung gaano kasakit para sa akin yun? Tapos ay ganito lang ang makukuha kong sagot.Sa sama ng loob ay dali-dali akong lumabas at bumalik na lang sa kwarto. Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin pa sa boss. Saan ba patungo ito?Nakatulugan ko na ang pagiisip at nagising sa mahinang katok na nadinig mula sa pintuan. Tumingin muna ako sa labas at nakita ang