(Dahlia POV)'“Willing naman si Master Dryzen na matikman ang mga paborito mong pagkain, kaya ipagluto mo na lang siya ng mga paborito mo.”Nakatitig ako sa suitcase ni Sir Venal kung nasaan ang libro.“Yang libro, kailangan kong basahin yan ngayon. Wag mag-alala ako parin ang maghahatid sayo pauwi mamaya.”Nais ko magsalita, kung maaring hiramin ko ang isang kopya ng libro, pero sinarhan na ni Sir Venal ang case, at napangunahan na ako ng hiya.Nang nasa kusina na ako, talagang gumugulo sa aking isipan ang tungkol sa librong yun. Ang tanong nasaan na nga ba ang manuscript ko?Sa tingin ko kailangan ko tangihan ang kagustuhan ni Master Dryzen na saluhan ko siya sa hapunan. At habangWala pa si Sir Venal, minadali ko ang pagluluto ko. Dalawa sa mga paborito kong putahe.Pasensya na talaga Sir Venal, ang hapunan kasama si Master Dryzen ay hindi ngayon ang aking priority. Talagang gumugulo sa aking isipan ang tungkol sa libro at hindi matatahimik ang loob ko nito.Hindi na nga ako makak

(Secretary Venal POV)Tahimik na kumain si Master Dryzen, tipong ninanamnam niya bawat subo. Talagang nagugustuhan niya ang niluluto ni Miss Dahlia. Hangang sa hindi ko namalayan, naubos niya ang lahat na nakahandang pagkain. Napapunas ito ng bibig, at napasandal ng likuran sa upuan. Tinitigan ako, na kaagad ko naman ikinayuko.Muli siyang napangisi.Sa totoo lang kinakabahan ako kapag ganito siya.At sa pagbukas ng kanyang bibig, hindi ko inaasahan na nakarating na sa kanya ang isang maselan na impormasyon. “The One Who Own the Deadly Gazed, sa tingin ko nabasa mo na ang laman ng librong yan.”“Master Dryzen…” May gulat sa aking boses, at ang puso ko biglang bumilis ang pagtibok.“Nais kong makilala ng personal ang nagsulat ng librong yan.”Napapikit muna ako, bago ko inangat ang paningin ko sa kanya.“Gumagawa na ako ng paraan Master Dryzen. Kaya lamang kumplikado ang lahat. Ang nagsulat ng libro ay ang kapatid ng Grand Alpha. Hindi ko kaagad maihaharap sa inyo ang nagsulat ng kw

(Dahlia POV)“Puny*ta.” Biglang mura nito. Medyo nagulat ako dahil, ang mukha niya hindi bagay sa lumabas sa kanyang bibig. Sabagay andito ako para hindi makipagkabutihan sa kanya. “Tss. Hindi ko na ata kailangan itago ang ugali ko, Dahlia. Hindi ko na kailangan magkunwari. Dapat ka nang matakot dahil hindi mo ako kilala! Simpleng utos lang naman, uupo ka lang naman diba? At kapag sinabi kong uupo ka, mauupo ka! Upo!”Hindi ako kumilos, nanatili akong nakatitig sa kanyang mga mata. Malungkot ngunit nakakatakot.Lumapit ang dalawang katulong nito sa akin, upang sapilitan na paupuin ako sa harapan ni Yuki. Mala-anghel ang mukha niya sa mga tarpulin na nakikita ko. Ngunit isa lang pala itong maskara. Ang akala ko isa siyang mabait, mahinhin at tahimik na babae. Yun pala nakatago ang kanyang sungay, halimaw na hindi mo aakalain. Isa pala siyang magnanakaw.“Ayan, mauupo ka lang din pala, pinahirapan mo pa ako.” Pangiti niyang sabi at nanatili ang dalawang katulong sa may likuran ko. “Sa t

(Dahlia POV)“Maayos po bang nakakain ang CEO?”Napatango naman ito bilang tugon, at nakahinga kahit paano ng makumpirma na ayos lang ako.“Nalaman ko na hindi ka pa nakakauwi sa inyo. Kaya pinahanap kita.”“Sir Venal…” Alam kong mayroong utos ang CEO sa kanya na ihatid-sundo ako sa bahay namin. Ngunit ang weird. Hindi ko maintindihan kung para saan itong ginagawa nila. Kung may kinalaman ito sa special na trabaho na nais nilang tangapin ko, siguro nga yun ang dahilan.“Ayos lang naman ako, Sir Venal. Wag kayong masyadong mag-alala sa akin. Sanay po akong umuwi ng ganitong oras, kahit mag-isa. Kaya nga po nais ko sanang tangihan yung paghatid-sundo niya sa akin. Nakakahiya na kasi at parang dumagdag pa ako sa trabaho niyo. Promise, kaya ko na po ang aking sarili.”“Ipagpapatuloy ko parin Miss Dahlia ang utos ng boss natin sa akin. Ngunit sa ngayon, sakay na at ihahatid kita sa inyo.”Alam ko naman na hindi niya tatangapin ang pagtangi ko, kaya tahimik akong sumakay na lamang at nagpas

(Dahlia POV)Nang maimulat ko ang aking mga mata, may naririnig akong boses, at yun si Sir Venal. Luminga ako sa paligid at nasa isang silid ako. Hangang sa nakuha ng attention ko ang lalaking nakatayo sa may Veranda, at may kinakausap sa kabilang linya si Sir Venal.Maliwanag na sa labas, ibig sabihin umaga na.Napalingon sa akin si Sir Venal, at bago pa man ako makabangon sa higaan, kaagad siyang pumasok at nilapitan ako.“Miss Dahlia, magpahinga na muna kayo.” Pigil niya sa akin.“Anong nangyari?”“Nawalan kayo ng malay. Over fatigue kaya kailangan niyo na munang magpahinga.”“Si Grandma?”“Sa ngayon kailangan ko ng opinion niyo, kung hahayaan niyo na maidala ang iyong abuela sa mas maayos na hospital.”“Hindi parin siya nagkakamalay?” Malayong sagot ko sa sinabi niya.Napabuntong-hininga si Sir Venal. Napa-iling, ibig sabihin hindi pa nagigising si Grandma.“Kailangan ko puntahan si Grandma.” Susubukan ko sanang bumangon ulit ngunit pinigilan ako ni Sir Venal.“Hayaan niyo na mana