ที่เมืองเอฟยังคงมีโทษประหารชีวิตซึ่งโทษประหารชีวิตเป็นสิ่งที่เขาต้องการบี๊บ บี๊บ!ทันใดนั้นเสียงแตรก็ดังขึ้นอย่างรุนแรงจากทางด้านหลังเฟลิเป้ไม่ทันได้สังเกตเห็นขณะยืนอยู่ริมถนน เมื่อรถเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ฝ่ามือเล็ก ๆ อุ่น ๆ ก็จับมือเขาไว้แน่นในทันทีจากนั้นเขาก็รู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังทำให้เขาสะดุ้งกลับมารู้สึกตัวเขาลดสายตาลงและสบเข้ากับดวงตากลมใสคู่หนึ่ง ก่อนจะได้มองเด็กน้อยดี ๆ เฟลิเป้ก็สังเกตเห็นว่ามีรถกำลังเข้ามาใกล้พวกเขาอย่างรวดเร็ว ด้วยเหตุนี้ชายหนุ่มจึงรีบอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา และถอยกลับไปตรงทางเท้าอย่างปลอดภัยเฟลิเป้วางเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่มีอายุประมาณหนึ่งหรือสองปีลงอย่างอ่อนโยนเด็กน้อยกะพริบตาโตมองมาที่เขา ก่อนจะเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้ว “อันตราย แม่บอกว่ารถมันอันตราย”เฟลิเป้เข้าใจว่าสิ่งที่เด็กคนนี้พูดก็เพื่อเตือนว่ารถมันอันตราย จิตใจของเขาเริ่มเหม่อลอยเมื่อมองไปยังใบหน้าน่ารักของเด็กวัยหัดเดิน“ขอบคุณนะ เพื่อนตัวเล็ก” เฟลิเป้ขอบคุณเด็กตัวน้อย แต่ก่อนที่จะได้คุยอะไรด้วย เสียงเรียกของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังมาแต่ไกล“ฮวน”เฟลิเป้เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินเข

หลังจากที่เมเดลีนถามออกไปอย่างนั้น เปลวไฟแห่งความหวังก็เริ่มลุกโชนในใจของเฟลิเป้อีกครั้งหลังอาหารค่ำเฟลิเป้ที่กำลังเดินตามเจเรมี่ออกมาจากประตูคฤหาสน์วิทแมนก็หยุดเดินกะทันหัน“ฉันอยากรู้อะไรบางอย่าง” เฟลิเป้เงยหน้าเอ่ย ภายใต้แสงไฟจากถนนแววตาที่มุ่งมั่นสะท้อนออกมาอย่างชัดเจนเจเรมี่เองรู้สึกได้สักพักแล้วจึงหันไปหาเขา “ผมจะแกล้งทำเป็นว่าคุณยอมมอบตัวกับผมแล้ว ผมจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อซื้อเวลาให้คุณได้ไปสืบเรื่องของผู้หญิงคนนั้นที่ดูเหมือนกับเคธี่”“ขอบคุณ” เฟลิเป้ขอบคุณออกมาอย่างจริงใจ “ฉันอยากจะไปที่ที่ฉันเจอผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง เดี๋ยวฉันจะกลับมา”หลังจากที่พูดอย่างนั้น เขาก็หันกลับไปอย่างไร้กังวล เจเรมี่ยืนอยู่กับที่สักพักก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าบ้านไปเมเดลีนนั่งคุยกับเอโลอิสอยู่ที่โซฟา เห็นอย่างนั้นเจเรมี่ก็บอกได้ทันทีว่าสภาพจิตใจของเมเดลีนดีขึ้นมากแล้วเขาสงสัยว่าเธออาจโดนกระตุ้นอีกครั้งเมื่อเห็นไรอันล้มลงไปต่อหน้าต่อตา เพราะอย่างนั้นแล้วผลกระทบเชิงลบนี้จึงเข้าไปลบล้างกับสิ่งที่เธอเจอในอดีต ดังนั้นตอนนี้อาการของเมเดลีนจึงดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นเจเรมี่เดินเข้

เมเดลีนยังคงรู้สึกงุนงงกับข้อมูลใหม่ที่เธอเพิ่งจะได้รับ และเธอก็ยังจำเสียงผู้หญิงที่รับสายโทรศัพท์ของอดัมได้อย่างชัดเจน“อดัม ตอนนี้คุณมีแฟนเหรอ?” เธอถามเพื่อความมั่นใจหลังจากที่พูดแบบนั้น เมเดลีนก็เห็นว่าอดัมผงะไปเล็กน้อย ในทางกลับกันเจเรมี่ก็มองอดัมด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ทำไมคุณถามแบบนั้น ลินนี่?”“เปล่าคะ แค่ตอนที่ฉันโทรหาอดัมมีผู้หญิงคนหนึ่งรับโทรศัพท์แทนเขา ฉันรู้สึกคุ้น ๆ เหมือนเคยได้ยินเสียงนั้นจากที่ไหนสักแห่ง” เมเดลีนอธิบายด้วยรอยยิ้มและท่าทางสงบนิ่ง “อดัม ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เรารู้จักหรือเปล่า?”“ไม่ พวกคุณไม่รู้จักหรอก” อดัมรีบปฏิเสธ แต่แล้วก็ยอมรับเล็กน้อย “แต่เธอเป็นแฟนผมจริง ๆ”เขาพูดพลางก้มมองเวลา “ผมคงต้องไปแล้ว แฟนผมเธอเป็นคนขี้กลัวเลยอาจจะรู้สึกไม่ปลอดภัยที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวตอนกลางคืน”อดัมพูดก่อนจะเดินกลับออกไปหลังจากที่เมเดลีนเดินไปส่งเขาที่ประตู เธอก็รีบกลับมาที่ห้องแล้วหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเจเรมี่ด้วยความรู้สึกหวาดกลัวที่ปรากฏในแววตา“เจเรมี่ เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับอดัม ทำไมคุณถึงไว้ใจเขามากขนาดนั้น?”“เขาน่าจะถูกบังคับจนต้องอ

เมื่อคุณนายโจนส์เห็นอย่างนั้นก็ยิ่งไม่พอใจ “ทำไมเขาเข้าไปได้ แต่ฉันเข้าไปหาลูกไม่ได้ล่ะ?”“คุณวิทแมนมาจากหน่วยสืบสวนภายในของอินเตอร์โพล เขาเป็นสายลับอาวุโสที่สอบสวนคดีของลูกชายคุณ ดังนั้นบอกผมทีว่าเขาควรจะเข้าไปได้ไหม?”“...” แม่ของไรอันเงียบ แล้วถอยห่างออกมาแต่ยิ่งรอนานเธอก็ยิ่งหงุดหงิด หลังจากคิดแบบนี้เธอก็ออกไปโทรศัพท์ภายในห้องไรอันเป็นเหมือนรูปปั้นที่ไร้ชีวิตในขณะที่จ้องมองคนที่กำลังเดินมาหาเขาอย่างไร้ความรู้สึก“ฉันต้องการเจอเอวลีน ไม่ใช่แก” ไรอันเอ่ย ราวกับว่าเขาต้องใช้แรงในการพูดเป็นอย่างมากสายตาของเจเรมี่สังเกตอาการของไรอันอย่างเย็นชา “แกคิดว่า แกคู่ควรที่จะได้เจอภรรยาของฉันตอนนี้เหรอ?”ไรอันเงยหน้าขึ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ยังคงเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อเจเรมี่ “เธอเป็นคนปลุกฉัน ดังนั้นเธอมีหน้าที่พูดในสิ่งที่เธอต้องการจะพูดกับฉันให้เสร็จ”“ไรอัน แกคิดว่าเธอมีเรื่องอยากจะบอกจริง ๆ งั้นเหรอ?” เจเรมี่หัวเราะอย่างเย็นชา “ฟางเส้นสุดท้ายสำหรับฉันคือการปล่อยให้คนที่ฉันรักมอบความตั้งใจที่จะช่วยให้แกได้มีชีวิตรอดต่อไป เธอจะไม่มาเจอแกอีก เลิกหวังได้แล้ว”ความผิดหวังปราก

“ถ้าคุณคิดว่าจะสามารถช่วยไรอันให้พ้นจากอาชญากรรมที่เขาก่อได้ด้วยวิธีแบบนี้ แสดงว่าคุณไร้เดียงสายิ่งกว่าลูกชายและลูกสาวของฉันเสียอีกนะ”ทันใดนั้นน้ำเสียงที่สดใสและบริสุทธิ์ก็ดังขึ้นจากฝูงชนที่โหวกเหวกหัวใจที่เต้นแรงของเจเรมี่เต็มไปด้วยความสุขเมื่อได้ยินเสียงนี้ เขามองเมเดลีนที่เดินฝ่าฝูงชนเข้ามาด้วยท่าทางที่สง่างามนักข่าวเล็งกล้องไปที่เธอ และใช้โอกาสนี้ยิงคำถามเพิ่มเติม“คุณกำลังพูดเพื่อปกป้องคุณวิทแมนใช่ไหมคะ?”“ความสัมพันธ์ของคุณกับไรอัน โจนส์เป็นยังไงกันแน่ครับ?”“ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้สภาพจิตใจของคุณยังไม่ปกติ ตอนนี้บางคนก็บอกว่าคุณเสียสติไปแล้ว แน่ใจนะว่าคุณ…”“พวกคุณคิดว่าฉันดูเหมือนคนเสียสติหรือเปล่า?” เมเดลีนเดินไปหาเจเรมี่แล้วหันกลับมาเผชิญหน้ากับกล้องอย่างมั่นใจ “ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อพูดแทนใคร ฉันแค่หวังว่าเรื่องนี้จะจบลงโดยเร็วที่สุด”เธอมองเจเรมี่ด้วยแววตาที่จริงจัง “เจเรมี่ ฉันรู้ว่าคุณกำลังพยายามรักษาศักดิ์ศรีของใครบางคน แต่สิ่งนี้ควรจะเกิดขึ้นอย่างยุติธรรมกับทุกฝ่ายเหมือนกัน ในเมื่อพวกเขาไม่ต้องการแสดงความเอื้อเฟื้อเช่นเดียวกันกับที่คุณทำ แล้วทำไมเราต้องทำร้ายตัว