Sulat  Dinala niya ko sa tabing-dagat. Malamig ang simoy ng hangin kaya kumuha siya ng jacket sa kanyang sasakyan. Umupo siya sa tabi ko at pinatong aking ulo sa kanyang balikat.  Para bang nag-uusap ang puso namin at nakikisabay ang bawat hampas ng kalmadong tubig. Kung kanina ay hindi ako dinalaw ng antok ay iba ngayong oras. Si T.H ang iniintay kong pahinga sa nakakapagod na araw.  Siguro ay napagod din siya kanina pero ang malaking tanong ay kung bakit niya ako pinuntahan ng ganitong oras. Ramdam ko ang pag-ahon at sulong paghinga nito. Mainit ang bawat paghinga niya. Mas lalong pinainit nito ang aking pakiramdam kaya hindi ko gaanong ramdam ang lamig.  "Bakit hindi ka pa natulog kanina? Mukhang inaantok ka ngayon." Pambasag niya sa katahimikan.  "Wala naman. Sadyang hindi lang ako dinalaw ng antok." Pagsisinung

UlanIlang araw pa ang nakalipas ay walang paramdam si T.H. Nabalitaan ko na lang na umuwi siya kasama si Rosella sa kanilang bahay. Nakahalumbaba na lamang ako habang nakikinig sa turo ng aming guro."Kaoree, ayos ka lang ba?" Aniya Melissa.Ilang araw na rin ang nakalipas at si Wanwan ay hindi pa nagpapakita sa amin. Ang sabi ni Bruno ay may sakit daw ang isang iyon. Pero hindi naniwala si Melissa dahil alam niyang dahil sa kahihiyan kaya hindi siya pumasok.Mabilis lumipas ang mga oras ng hindi ko namamalayan. Si Marcus ay kasama namin maglunch pati si Jez na ngayon ay successful ang defense. "Girl! Ang galing ko! Havey na havey ang pagdefense namin!"Ngumiti ako. "Congrats ha! Sana all na lang!" "Anong sana all! Syempre ikaw rin pagdinaanan niyo ito ni Melissa makakaya niyo rin to." Pampalubag-loob nito.Masayang-masaya kaming apat habang kumakain. Libre kasi ni Jez ang lunch namin. Hindi lang 'yon pati ang snacks namin para

Mayroon pag-ibig na hindi talaga para sa atin. May mga bagay na kahit gustuhin mo hindi pwedeng mangyari. Kahit anong laban mo, wala talaga. Siguro gano'n nga talaga ang pag-ibig. Kahit anong gawin kong pagpapaniwala sa sarili ko na mahal ako ni T.H ay hindi nito matatakluban ang kasinungalingan.Sa tingin ko, minahal niya ako kahit kaunti lang. Kaunti lang kaya hindi sapat iyon para hindi niya ko ipaglaban. Kaunti lang kaya naging sapat iyon para hindi niya ko ligawan.Masakit 'yung pinakilig niya ko pero hindi niya naman kayang panindigan. Mas lalong masakit dahil hindi naman siya ang una kong nagustuhan kung hindi si Wyn. Mas nakakatanga dahil umasa ako sa bagay na hindi naman pala mangyayari. Pinakatangang bagay na ginawa ko ay nagsettle ako sa walang label at sa taong hindi manlang nilinaw kung ano bang relationship status niya sa babaeng nakasakit sa akin. Humarap ako sa party na iyon para patunayan na suportado ko siya pero hindi ko ibig sabihin na

  Hindi man gumaling si Lolita sa kanyang Chronic Heart Failure disease naging masaya naman kaming magkakasama rito sa probinsya. Lumipat din kami ng bahay kung saan nakahanap ako ng trabaho ilang linggo lang matapos ang pagpapaospital ni Lolita. Tinulungan ako ni Yara ang naging malapit kong kaklase matapos kong lumipat ng eskwelahan.   Mayroon siyang kilalang kamag-anak na nangangailangan tumao sa kanilang coffee shop at madalas na puntahan iyon ng mga estudyante lalo na paggabi. Mas naging mahirap ang sitwasyon ko nu'ng nag-aaral ako. Gusto ko na sanang tumigil pero inisip kong gusto ng mga magulang ko lalo na ni Lolita ang makatapos ako ng pag-aaral. Ang maliit na ektarya ng lupa niya para sa pagsasaka ng mais ay naipagbili kasama na na ang dating bahay. Ginamit namin ang pera para makapagpatayo kami ng bahay rito sa syudad tatlong sakay mula sa kinagisnan naming probinsya.   Si Lucky ay nagtransfer rin ng school. Siya ang n

Blurb:Si T.H ang lalaking gustong patunayan ang sarili lalo na ang halaga niya sa kanyang pamilya. Kaya niyang isakripisyo ang lahat para sa ngalan ng kanyang apelyidong dinadala. Ngunit hanggang saan ang sakripisyong ito, kung ang kapalit nito ay mawala ang taong matagal niya ng minamahal? Tunghayan ang kwento ng ating Heartthrobs sa nobelang ito.Simula"Siya pa rin ba ang nasa isip mo?" Tanong ni Rosella habang pinagmamasdan ko ang mga batang naglalaro sa playground.Ilang taon na ang nakalipas pero hindi sa mawala sa isip ko ang pangalan ng babaeng nakilala ko dati. Wala na kong balita sa kanya simula ng lumipat kami ng bahay para sa pag-aaral. Ayaw ng kapatid kong babae na manirahan sa isang apartment at gusto niyang kasama ang pamilya. Kaya naman nagdesisyon si Papa na kumuha ng bahay malapit sa kanyang eskwelahan."Hindi naman siya nawawala isip ko." Sagot ko kay Rosella. Madalas akong magkwento kay Rosella ng tungkol sa babaeng 'yon dahil nahihiya akong magkwento sa mga lalaki