All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 51 - Chapter 60

Namutla ang mukha ni Madeline. Napakadumi at gusgusin nga niya para sa kanyang puso. "Jeremy, rumespeto ka naman sa mga sinasabi mo!* Hinila ni Daniel si Madeline papunta sa kanyang likuran at biglang naging malagim ang hangin sa pagitan nilang lahat. Mababang tumawa si Jeremy. "Respeto? Nakikipaglandian ka sa isang babaeng may asawa na in public tapos sinasabihan mo pa ako na rumespeto?" Gumagamit siya ng matalim na salita, pinapakita nito na wala na siyang pakialam sa nararamdaman ni Madeline. "Kailan mo ba trinato si Maddie bilang asawa? At saka, hindi mo na siya asawa ngayon!" Hindi natatakot si Daniel kay Jeremy. Harap-harapan niya itong tinatapatan. Nababalot ng malamig na ere ang mukha ni Jeremy. Tinignan niya si Madeline nang mag nakakapangilabot na titig sa kanyang mga mata. "Ganito ka ba magseduce ng lalaki sa labas?" Kinilabutan si Madeline. Hindi niya maintindihan ang inis sa mga mata ni Jeremy. Iniangat niya ang kanyang kamay at hinila si Madeline sa kanyang

Lumingon ang maliit na bata dahil siguro narinig niyang may papalapit. Ang nakakatuwa at blanko niyang mukha ay nakaharap na kay Madeline. Ang maliwanag at malinaw niyang mata ay parang makintab na baldosa nang kumurap ito at tumitig kay Madeline. Tila ba napawi ang apoy ng poot sa puso ni Madeline sa isang iglap. Pagkatapos ay napalitan ito ng di maipaliwanag na pagmamahal at kagandahang-loob. Lumabas ang luha sa mga sulok ng kanyang mata at bigla siyang nakaramdam ng kagustuhang umiyak. 'Kung nandito pa ang anak ko, siguro nakakatuwa din siya kagaya nito.' Atsaka, bukod-tangi din si Jeremy. Ang anak niyang nagmana sa kanya ay siguradong magiging kasingwapo niya. Yumuko si Madeline at hinawakan ang malambot at nakakatuwa nitong mukha. "Anong pangalan mo honey?" Nakakatuwang sinabi ng maliit na bata, "Tawag sa akin ni mommy at daddy ay Jack." 'Mommy at daddy'. Nasaktan si Madeline sa mga salitang ito. Dapat may mommy at daddy din ang kanyang anak, ngunit ngayon… "Ma

Napakahigpit ng hawak sa kanya ni Jeremy, at sa kabila ng pagpupumiglas ni Madeline para makatakas, napilit pa rin siyang ipasok sa kotse. Hindi alam ni Madeline kung kailan tumigil ito na isiping madudumihan niya ang kotse nito. Pinapaupo na siya nito sa pampsaherong upuan ngayon. Biglang dumilim ang langit. Sandali lang, sinundan ito ng malakas na hangit at ulan. Nagsimulang magbago ang timpla ni Madeline. Tuwing umuulan nang malakas, naaalala niya ang gabing nanganak siya. Sa masikip na karwahe, lalong lumaki ang takot sa kanyang puso. Ayaw niyang balikan ang madilim na gabing iyon, ang madugong gabi na naglayo sa kanila ng anak niya. "Jeremy saan mo ako dadalhin? Balak mo ba akong patayin dahil tumanggi akong hiwalayan ka? Di kita hahayaang magtagumpay ulit!" Nawalan na ng kontrol si Madeline sa kanyang emosyon at sinubukan pang buksan ang pintuan ng kotse. Hindi pa siya pwedeng mamatay. Hindi pa niya naiipaghiganti ang kanyang anak! Mabilis na isinara ni Jeremy ang p

Tinuro ni Meredith si Madeline at sinigawan ito. Inabandona niya ang natura niyang hipokrito at mahinhin na imahe. Hindi nagulat si Mrs. Hughes sa tapang at bagsik ni Meredith. Halatang nakita na niya ang tunay na ugali ni Meredith noon pa. Gusto nang umalis ni Madeline noong una, ngunit nang makitang nababagabag at naiinis na si Meredith sa sandaling ito, basta na lang siya umupo sa sofa at kaagad na nagsalita. "Ako ang matriarch ng bahay na ito, kaya nakakapagtaka ba kung bakit ako nandito? Ang kakaiba ay bakit nandito sa bahay ko ang isang tigalabas na tulad mo?" "Ikaw ang matriarch ng bahay na ito?" Tila ba nakarinig ng isang malaking biro si Meredith. "Madeline, naging tanga ka ba nung nasa presinto ka? Ako ang tunay na matriarch ng bahay na ito! Isa ka lamang aso na hinahabol si Jeremy!" Labis na mapanlait at mapanirang-puri ang mga salita niya. Mukha siyang galit sa kanyang nagngangalit na mga ngipin, at wala siyang tindig ng isang dalagang nagmula sa isang mayamang pami

Inosente at mahinhing kumurap si Meredith, mahinahon at mahina ang kanyang boses. Subalit, tila ba bulag ang mga kalalakihan sa pinakahalatang pagpapanggap. Ang palabas na ganito ay napakaepektibo sa mga lalaki. Alam ni Madeline na papayag si Jeremy nang hindi ito pinag-iisipan. Sandali lang, nakita niya itong tumango. "Dumito ka muna kung ganon." Talaga naman. Natatawa si Madeline dito, at ramdam niya ka nanghahamon siyang tinitignan ni Meredith mula sa sulok ng kanyang mga mata. Subalit, ilang segundo lamang nagdiwang si Meredith sa sandaling makita niya si Jeremy na sumulyap kay Mrs. Hughes. Iniutos niya, "Maghanda ka ng isang guest room para kay Miss Crawford." Hinihigop ni Madeline ang kanyang sabaw at halos masamid siya nang marinig niya ito. Ang nagdidiwang na mukha ni Meredith ay halos tuluyang maglaho sa isang iglap. Anong kalokohan ito? Di ito mapaniwalaan ni Meredith. 'Ako ba ang Miss Crawford na tinutukoy niya?' Nang pag-isipan niya ito, pakiramdam nito