Kulang pa ang isang kabanata kung mabibigyan man ako ng pagkakataong isalaysay ang lahat ng nangyari sa buhay ko.Mabilis na lumipas ang panahon. Simula nang mangyari ang gulong iyon ay nagkaroon kami ng pagkakataong magkaayos at linawin ang lahat sa pagitan naming tatlo nila Bryan. Nung una ay hindi niya pa kadaling napatawad si Bryan kaya naman inabot pa si Bryan ng ilang linggo para lang muling makipag-ayos sa kanya. Pagkatapos ng ilang linggong iyon ay binigyan niya rin ng pagkakataon si Bryan na manligaw sa kanya na lihim naming ipinagpasalamat.Ilang linggo na rin ang nakalipas simula nang matapos ang school year na ito. Finally, graduated na rin ako sa pagiging senior high student at may chance na rin ako kahit papaano na tahakin ang landas na gugustuhin ko.Hindi naging madali para sa 'kin ang dalawag taong pangungulila kila Yohan, Samuel, Bryan, Giselle at kay Sofia na ngayon ay college students na. Hindi ko rin naman maiwasang lihim na mainggit sa kani

Bakas ang pamumugto ng mga mata ko nang maisipang makipagkita sa 'kin ni Biguel. Nang sandaling magsalubong ang titigan naming dalawa ay mabilis na siyang nagtungo sa direksyon ko at ginawaran ako ng isang mahigpit na yakap na ikinapikit ko.Sawang-sawa na akong lumuha. Sawang-sawa na 'ko sa lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon.Kung pwede lang magpakamatay nang mabawasan ang mga problema ko... baka ginawa ko na.Pasado alas kwatro na ng madaling araw nang umalis ako sa bahay kasama ng mga gamit ko. Mabuti na lang at si Biguel na rin ang nagkusang-loob na pansamantala akong samahan sa park habang naghihintay kami kay Bryan na nag-alok ng matutuluyan pansamantala sa 'kin.“What happened?” tanong niya nang humupa ang iyak ko.Tahimik ko siyang binalingan ng tingin habang patuloy pa rin sa pamumugto ang mga mata kong wala yatang planong humupa sa pamamaga.Bakas sa mga mata niya ang pinaghalong takot at pakikisimpatya na bahagya

Hindi na kami gano'n kadalang na magkita ni Biguel simula nang huli kaming mag-usap sa kakahuyan.And yes, umamin siya.Umamin sa 'kin si Biguel na nagseselos siya kay Bryan. Nagseselos daw siya dahil parati kaming magkasama ni Bryan, lalo na ngayong nasa iisa kaming building at madalas kaming magkasama.Nang inamin niya sa 'kin ang bagay na iyon ay hindi ko naman naiwasang pamulahanan ng pisngi sa tuwing maiisip ko ang bagay na iyon.Kung sinabi niya sa 'king nagseselos siya ay may pag-asa rin na maisip kong may gusto siya sa 'kin.May gusto nga ba sa 'kin si Biguel, o ako lang itong nag-iilusyon na may gusto siya sa 'kin?Sa dalas naming magkasama ay hindi ko na rin napapansin ang sarili kong unti-unti na ring nahuhulog sa kanya. Palagi kaming magkasama sa lahat ng bagay. I mean, marami siyang oras para sa 'kin. Sa tuwing magkakaroon ako ng pagkakataong tawagan siya at hingiin ang presensya niya ay pupunta kaagad siya. Wala siyang pakialam

Para sa 'kin ay hindi kailanman naging patas ang mundo. Maraming naging pagkukulang sa 'kin. Nawalan ako ng mga magulang. Nawalan ako nang masasandalan. Nawalan ako ng kakampi at mas lalong nawalan ako ng pamilya.Oo, hindi niyo naman ako masisisi. Kasalanan ko naman talaga kung bakit ako nawalan.Kung maaga ko lang nalamang aalis at hindi na muling babalik pa sa mga kamay ko si Klaude ay baka naisipan ko na lang na sumama sa pamilya niya at nang sa gano'n ay hindi na kami muli pang magkahiwalay.Kung maaga ko lang nalamang may sakit si Mama ay baka ako na ang kusang lumapit sa kanya upang gawaran siya ng pagmamalasakit at pag-aalaga na deserve niya. Kung maaga ko lang nalaman ang sakit niya ay baka nagkaroon pa ako ng pagkakataong makasama siya at nang sa gano'n ay mapahaba ko pa ang buhay niya.Kung iningatan ko lang sila at kung naisipan ko lang silang kausapin ay baka sakaling nagkaroon pa ako ng pagkakataong mapahaba ang pagsasama-sama namin. Baka sa

Naging maayos namang kasama si Tita Hyacinth sa iisang bahay. Madalas niyang ibigay sa 'kin ang mga bagay na never ko namang hiniling sa kanya. Kusa niyang ibinibigay sa 'kin ang mga pangangailangan kong tanggihan ko man sa kanya ay pilit niya pa ring isisiksik sa 'kin kahit na ayoko.“Minsan lang ako kung magbigay sa 'yo, Hershey,” nakamangol niyang ani na lihim kong inirapan.“Hindi ko kailangan n'yan dahil marami ako n'yan,” angil ko sa kanya bago muling itinulak sa kanya ang karton ng gatas na kabibili niya lang kanina sa supermarket.Yes, kahon ng gatas.Hindi ko alam kung anong problema niya. Hindi ko rin naman magawang matanong sa kanya kung bakit na lang siya ganito kung kumilos sa harapan ko. Ni minsan ay hindi ko naman ipinakita sa kanyang tinatanggap ko na siya.Oo, tinanggap ko na ang kapatid ko sa ama, pero hindi naman ibig sabihin no'n na madali ko na silang mapapatawad ni Daddy. Hanggang ngayon ay naririto pa