Bago natugon ni Mina ang tanong sa sarili, natanaw niya ang pagdating ng kotseng minamaneho mismo ni Lyon. Madilim ang mukha nito. Tila galit. Nag-alangan tuloy siyang magpakita rito. Ngunit kailangan niyang makita ang ikukunsulta nitong mga silid. Kaya tumawid siya upang lapitan ito. "Mr. Zavala?" Tila nabigla pa ito nang makita siya. "Kanina ka pa dito?" tanong nito habang umiibis sa kotseng ipinarada sa driveway. Tumango si Mina. "Dito ako tumuloy. Bakit? Inaasam mo bang mawala na lang ako?" "On the contrary," tugon nito, bahagya nang nakangiti. "Iniisip ko naman ngayon kung paano kita makukumbinsing tumira sa bahay ko." "Ano?" She was dumbfounded. "Pinaalis mo kami dito kagabi, pagkatapos pinababalik mo naman kami ngayon?" "Hindi dito sa bahay na ito. Mayroon akong townhouse sa kabilang bloke," tugon nito. "At ikaw lang ang iniimbitahan ko. Hindi kasama ang kapatid mo," he added casually. "Aba't -- nasisira na yata

"Salamat, Ate Mina. Maraming, maraming salamat." "Walang anuman, Sam. O, siya, maglinis ka na ng sarili mo. Tapos, magpahinga ka na." Sabay silang pumasok sa mga kuwarto nila. Kinabukasan, maaga siyang naghanda sa pagsisimula ng trabaho. Hindi na niya ginising ang kapatid. Nag-almusal siyang mag-isa habang hinihintay ang pagdating ng mga ka-appointment. Dakong tanghali nang matapos ang mabusising business interviews sa mga ahensiya na kukunin niyang gagawa sa bahay ni Lyon. "Good morning, ate," bati ni Sam sa kanya habang nag-iinat at naghihikab. "Mabuti't nagising ka na. May mainit na kape pa rito," wika niya habang kumukuha ng isa pang tasa. Isinalin niya ang natitirang laman ng porcelain kettle. "Um-order ka na ng almusal. Tapos, ibigay mo sa akin ang resulta ng mga nilakad mo kahapon." Nagkamot ng ulo ang binata. "Nakapagpahinga ka na ba nang husto niyan, ate? Pulos trabaho na naman ang nasa isip mo, a?" reklamo nito bago b

Pinahalagahan ni Mina ang mga gintong pangungusap ng magulang dahil iyon lang ang naipamana nito sa kanya. Kaya nga marahil naging matatag siya sa pakikibaka at matibay sa mga pagsubok nitong mga nagdaang taon... Nakatulugan ni Mina ang pag-iisip ng tungkol sa mga nakaraan. Nakaramdam siya ng gutom ngunit mas gusto ng kanyang katawan at diwa ang magpahinga kaysa kumain. Parang pagud na pagud na siya. I miss you, Mama... bulong niya habang papahimbing ang kanyang pagtulog. Siya lang ang may malinaw na alaala ng butihing babae na nagluwal sa kanilang magkapatid. Sampung taon siya at apat naman si Sam nang mawala ang kanilang ama sa dagat. Seaman ito at bihira nilang makita. Nagkasakit ang kanilang ina sa pagdadalamhati. Di-nagtagal, iniwan na rin sila nito. For the first time in years, she admitted to herself that she longed to feel the warmth of her mother's love. Inaako niya ang responsibilidad ng isang magulang sa kanyang bunsong kapatid na

Pikit-matang humakbang palabas ng silid si Mina. Two pairs of measuring eyes focused on her as she appeared in the sitting room. "Good morning, madames," bati niya sa mga ito. Her smile was wide ang plastic. "I am pleasantly surprised to see you here," dugtong niya, awkwardly. Kumiling ang regal na ulo ni Mrs. Arogante. Para bang hindi nito ikukurap ang mga mata hanggang hindi siya nawawala sa harapan nito! "Pasensiya ka na kung masyado kaming maaga sa pagbisita sa 'yo, iha." Si Doña Corazon ang nagsalita nang manatiling tahimik ang kasama. "Inaya kasi ako ni Lucita dito agad. Kagabi lang kami nakarating dito. Galing kami sa Davao. Nagbakasyon kami sa Hacienda Arogante ng ilang araw. Balak talaga naming magdaan dito bago umuwi dahil gustong makita ni Lucita ang bahay-Kastila na ipinareretoke ko sa iyo." "Uhm, k-kaya po pala walang sumasagot sa telepono n'yo, Doña Corazon. Ilang beses ko kayong kinontak nung dumating kami dito, Medyo nagkaroon kami ng

"Alright. Let's have our breakfast!" Lyon sighed in frustration. It was a small victory for Mina but she relished it. Kailangan niya ng kaunting panahon at distansiya mula sa lalaki habang sinasanay niya ang sarili sa mga pagbabagong magaganap sa buhay niya. Nasa sitting room si Sam nang lumabas sila ni Lyon sa silid niya. Napahinto si Mina. Muntik nang bumunggo sa kanya ang lalaking kasunuran niya. Tumindig ang binata nang makita sila. Nagtatanong ang mga mata nito. Nagsususpetsa. Hindi makapagsalita si Mina. Naninigas ang dila niya. Nilinga niya si Lyon upang humingi ng tulong. "Magandang umaga, Sam," ang kaswal na bati ng lalaki. "Mabuti't gising ka na. Isasabay ka namin sa almusal." Napalitan ng pag-aalinlangan ang pang-uusig sa mukha ni Sam. "Nagising ako nang tumunog ang doorbell," wika nito, while giving them a furtive glance. "Si Mr. Zavala ba ang dumating?" Si Lyon ang tumugon. "I stayed the night here, Sam. In your si