Chapter 10Nang magising ay naramdaman ko na ang mabigat na bagay na nakapulupot sa baywang ko. Nagmulat ako ng mata at napaawang ang labi ko nang masilayan ang dibdib ni Xavion. His warm arm was embracing me tightly. It seemed like he doesn't want to let me go. Pag-angat ko ng tingin ay mas lalo lamang akong na-enganyo. Hindi ko na ikakaila pang nakakahatak talaga ng pansin ang kanyang itsura. Tumaas ang kilay ko. Sa aking pagkakatanda, natulog kaming baliktaran ng higa. Wala namang kaso kung matutulog kami sa iisang bubong, but do we have to sleep beside each other? Tapos nakayapos pa ito sa akin. Napailing na lamang ako.Maingat kong tinanggal ang kanyang braso at saka umupo. Maliwanag na kaya naman komportable na akong kumilos. Dumiretso ako sa taas upang maghilamos pagkatapos ay bumaba muli at simulan ang

Chapter 12 Before dinner, Marian arrived with Xavion's grandfather. Napag-alaman ko na magpinsan pala sila. She was jolly, panay ang kuwento sa akin tungkol sa kanyang high school journey which reminds me of mine too. She was once of those typical high-school student. She was approachable.  Ilang minuto rin matapos sila dumating ay inaya na kaming maghanapunan. Masaya kausap ang lolo ni Xavion, tinukso rin kami nito pero tinawana lang naman para hindi maging awkward ang sitwasyon. Matapos naming maghapunan ay dumiretso ako kaagad sa kwarto habang naiwan sila lola Mel sa sala para manood ng balita. Si Marian naman ay nagpasyang libangin ang sarili sa gadget at gumawa ng assignments.  I heard the door opened making my head turn. Pumasok si Xavion na dahilan kung bakit pasikreto akong napaurong. He was looking fresh, probably because he took a bath. May twalya sa balikat nito at magulo pa ang buhok. What makes my blood crawled up to my cheeks faster wa

Chapter 11 "So, saan na tayo pupunta?"  Nakatungo ako sa bintana, pinagmamasdan ang pamilyar na daan. Kasalukuyan naming binabaybay ang kaduluhan ng SBMA, madalas ay dito dumaraan ang mga vehicles na lalabas ng syudad.  "We're going to Pangasinan." My head turned at his direction because of his remarks. Umangat ang aking kilay at kumunot ang noo ko. "What?” I properly sat and finally had the guts to face him after all the embarrassing moment I created. “Ilang araw tayo doon?" Tumikhim muna siya. "Hmm, two days?"  Napasinghap ako sa kanyang sagot. I looked at him with conf

Chapter 11 "So, saan na tayo pupunta?"  Nakatungo ako sa bintana, pinagmamasdan ang pamilyar na daan. Kasalukuyan naming binabaybay ang kaduluhan ng SBMA, madalas ay dito dumaraan ang mga vehicles na lalabas ng syudad.  "We're going to Pangasinan." My head turned at his direction because of his remarks. Umangat ang aking kilay at kumunot ang noo ko. "What?” I properly sat and finally had the guts to face him after all the embarrassing moment I created. “Ilang araw tayo doon?" Tumikhim muna siya. "Hmm, two days?"  Napasinghap ako sa kanyang sagot. I looked at him with conf

I opened my eyes and found myself standing. Nanginginig ako at panay ang gala ng paningin. It's dark not until I felt a hand grabbing my legs. Hindi ko mapigilan na tumili. Hindi nagtagal ay bumibilis na ang paghinga ko. My hands were shaking and my tears keeps on falling. Sumisigaw ako ngunit walang boses na maririnig. I heard some whispers, pero hindi ko iyon maintindihan. Suddenly, I saw a glimpse of light. Hinatak ko ang paa at saka tumakbo papunta roon. Malapit na, malapit na sana. I was caught off guard when a hand grabbed my shoulders and forced me to step back. Habang nangyayari iyon ay lumiliit na rin ang ilaw. The light disappeared and dark finally conquered me. "Eve." Kaagad akong nagmulat ng mata. I was catching my breath. Naabutan ko si Xavion na nakakunot ang mukha malapit sa'kin. "You okay? Kanina pa kita ginigising."Napaawang ang labi ko. I noticed that we