“Are you sure na ok ka na?” bungad na tanong sakin ni Sir Kyler ng makapasok ako ng opisina niya.“Opo Sir saka nakakahiya na po sa ibang empleyado dito at ilang araw na po akong absent.” Paliwanag ko. Unti unti naman na siyang tumango at he said okay kaya umupo na ako sa upuan ko. Tinanong ko si Sir kung may gagawin ba ako dahil alam kong tambak ang gawain ko dahil almost 1 week akong absent pero kumunot na lamang ang noo ko dahil sa sinabi niyang wala naman daw kaya para akong tangang naghihintay ng kalahating araw dito sa upuan ko para sa gagawin ko pero wala.Napapabuntong hininga na lamang ako  habang naglalakad patungong cafeteria.“Problema mo? Parang mas malaki pa problema mo kesa samin ah?” tanong ni Diane. Nilingon ko siya at napabuntong hininga na lamang ulit ako.“Wala naman.” Kung kanina ako ang napapabuntong hininga ngayon naman halos salitan silang dalawa ni Bakla.

Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa tanong ni Sir. Ano bang dapat sabihin? Na inaya niya ako na kadate ngayong gabi? Pero baka iba naman kasi isipin niya eh.“Ah ano po Sir.” Umiwas ako ng tingin dahil hindi ko talaga alam ang isasagot ko sa kaniya.“Are you his date?” bumaling ulit ang tingin ko sa kaniya. Ewan ko ba pero parang iba ang emosyon na pinapakita ng mga mata niya para bang hindi iyun ang mga tinging pagiging boss niya.“Ayaw ko po sana Sir pinilit lang ako ng mga kaibigan ko.” Mariin na lang akong napapikit dahil bakit ba pakiramdam ko kailangan kong ipaliwanag sa kaniya, either yes or no lang ang sagot pero ang layo ng sagot ko sa tanong niya.“Yes or no.” Kalmado niyang tanong.“Y-yes.” Sambit ko saka umiwas ulit ng tingin sa kaniya. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya na animoy nagpapasensya.

“What do you mean Kyler. You shared your office to your secretary?” para na akong nanigas sa kinauupuan ko dahil sa sungit na pagkakasabi ng mommy ni Sir Kyler. “It’s none of your business mom. Sasabihin mo ba ang gusto mo or ipapababa na kita sa mga securities ko?” patapangan lang silang dalawa sa pagsasalita. Sana pala lumabas na lang ako kesa sa maipit sa ganitong sitwasyon. “Is it true? You have a secret family? Are you out of your mind Kyler?” yan nanaman tayo sa fake news family ni Sir eh. “What are you talking about mom?” walang interesadong sabi ni Sir Kyler. “Here. Read this article.” Ibinaba ng mommy ni Sir ang kaniyang cell phone at tiningnan naman ito ni Sir panandalian. “I don’t have.” Walang emosyon niyang sabi. Nagulat na lang ako ng bagsakan ni Mrs. Stanford ang mesa ni Sir

"Pretty?" tawag sakin ni Sir Louie habang papasok pa lang ng building."Pasabay ah." Tumango na lang ako sa kaniya at hindi na nagsalita.Pupuntahan nanaman siguro si Sir Kyler."Aga niyo ata Sir. Wala pa siguro jan si Sir Kyler." Sabi ko ng makasakay kami ng elevator."Hindi naman siya sadya ko eh." Lumingon ako sa kaniya dahil dun. Eh sino naman sana pupuntahan niya dito."Ikaw." Dugtong pa niya. Ano nanaman bang kailangan niya."May kailangan ka Sir." Sambit ko ng hindi na lumilingon sa kaniya."Are you free Friday night?" kumunot naman noo ko. Huwag niyang sabihin na aakitin niya rin ako sa party na dadaluhan ni Sir Kyler. Hindi naman sa nag-aassume ako pero pareho kasi sila ng tanong ni Sir eh."Hindi po Sir." Sagot ko sa kaniya. Pansin ko naman ang paglingon niya sa gawi ko."May pupuntahan ka?" tanong niya habang sakin pa rin ang tingin niya."Opo Sir." Rinig ko naman ang marihin nyang pagtawa kaya napating

“Bakit ba hinayaan mo lang na ginanun ka lang ng babaeng yun?” tanong niya sa akin ng makalabas kami sa event.“Eh Sir hindi naman po ako napatol sa mga ganun eh, sinadya man o hindi.” Napasapo na lang siya sa kaniyang noo at bumuntong hininga na para bang sukong suko na. Tiningnan niya ang kamay kong nakahawak pa rin sa kaniya, napalunok naman ako at mabilis na tinanggal iyun.“Pasensya na po Sir.” Yuko kong sabi dahil sa kahihiyan.“Let’s go.” Aniya kaya sumakay na ako sa kotse niya. Tahimik lang kaming dalawa sa loob ng kotse niya habang nasa byahe. Nakarating kami sa harap ng bahay ng wala nag-imikan. “Salamat po Sir.” Tumango lang naman siya kaya binuksan ko na ang pintuan ng kotse niya. Pagbaba ko hindi pa rin siya naaalis. Nakatingin lang siya sakin.“Good night po. Ingat kayo.” Ngumiti lang siya saka na