ขณะที่อยู่ในรถ เวนดี้ไม่สามารถหยุดมองแจสเปอร์ขณะขับรถได้“มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่า?”แจสเปอร์ถามขณะที่จับใบหน้าตัวเอง เมื่อส่องกระจกจากกระจกมองหลังแล้ว เขาก็ไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่น ๆ เลยนอกจากหล่อขึ้นเล็กน้อยเวนดี้งง เธอถามเขาว่า “ฉันแค่อยากรู้น่ะ ว่าคุณปฏิบัติต่อคนรอบตัวด้วยความสุภาพเสมอ แต่ก็ยังทำตัวเย็นชากับคนอื่น แทนที่จะขอให้คุณโจนส์ส่งพวกเขาไป คุณกลับปล่อยให้ยืนอยู่ตรงนั้น มันแรงกว่าการส่งเขาไปอีกนะคะ” เธอหัวเราะ“ผมไม่ได้คิดอะไรมาก สำหรับผม พวกเขาก็แค่คนเข้ามาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีความหมายอะไรต่อชีวิต ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาพูดถึงคุณในทางที่เสียหาย ผมก็คงไม่เข้าไปยุ่งด้วยซ้ำ”แจสเปอร์พูดตามความเป็นจริง ในฐานะคนที่อยู่มาสองชีวิตแล้ว เขาจะไม่รู้จักการถ่อมตัวได้ยังไง?“สำหรับจอห์น ฉันว่าเขาเป็นคนดีนะ แล้วยังมีคอนเนคชั่นมากกว่าฉันในพื้นที่นี้อีก เราจะต้องช่วยเหลือกันและกัน การมีเพื่อนในโลกธุรกิจยังไงก็ดีกว่ามีศัตรูเสมอ”“อย่างเหตุการณ์วันนี้ ตัวตนของเขาช่วยให้ฉันพ้นจากปัญหามาได้ มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันถ้าจะหาใครมาและแสดงยอดเงินในบัญชีเพื่อบอกพวกนั้นว่าฉันรวย ใช่ไหม?”“แม้ว่าค

ดอว์สันค่อนข้างตกใจ เขาบอกได้เลยว่าแจสเปอร์มั่นใจในตัวเองและเหมือนจะไม่ได้พูดอย่างนั้นเพื่อแสดงความสุภาพเท่านั้น “เอาล่ะ ไปตีกอล์ฟกันเถอะ เข้าไปเล่นกันสักรอบ” เวนดี้และดอว์สันไม่เคยรู้ว่าเมื่อชาติที่แล้วแจสเปอร์มักจะพาเจ้านายไปตีกอล์ฟ เขาอาจไม่กล้าพูดว่าตัวเองมีทักษะการเล่นระดับโลก แต่เขาก็คิดว่าตัวเองก็ฝีมือดีกว่ามือสมัครเล่นอยู่พอสมควร แจสเปอร์เดินไปหยิบไม้กอล์ฟ จากนั้นทั้งสองก็คุยกันอย่างมีความสุขขณะเดินไปที่สนามกอล์ฟเพราะแคดดี้ที่ตามหลังมา เวนดี้จึงไม่สามารถร่วมวงสนทนาได้ เธอได้แค่ฟังว่าเขาคุยอะไรกันเท่านั้นเธออยากให้แจสเปอร์มาช่วยพ่อของเธอ แต่ทั้งคู่ยังไม่ได้คุยกันเรื่องธุรกิจ พวกเขาคุยแค่เรื่องปกติเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น เธอเดินตามหลังมา วันนี้อากาศดี มีเมฆสีขาวลอยอยู่บนท้องฟ้าครามอันแสนสดใส อากาศสดชื่นเมื่อเปรียบเทียบกับปีอื่น ๆ ยิ่งไปกว่านั้น สนามกอล์ฟก็ยังมีสภาพแวดล้อมที่ยอดเยี่ยม แจสเปอร์และดอว์สันค่อนข้างสนุกสนานขณะพูดคุยกันระหว่างทางเดินไปสนามขณะที่เดินไปที่ที่ตั้งลูก ดอว์สันก็ทำหน้าที่รุ่นพี่โดยการเริ่มก่อนแจสเปอร์ก็ลังเลเช่นกัน เขาหยิบไม้ที่จะใช้ตีลูก งอเข่

สถิติธุรกิจที่เขาตั้งไว้ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมากลายเป็นเรื่องตลกถ้าข่าวนี้แพร่กระจายออกไป เขาจะกลายเป็นเรื่องตลกของทั้งจังหวัดนอกจากนี้ คนคนนั้นยังมีภูมิหลังที่น่ากลัวแม้ว่าบริษัทชูเลอร์จะใหญ่โต แต่พวกเขาไม่ต้องพยายามหลอกล่อเลยแต่เมื่อพิจารณาจากทุกสิ่งแล้ว ดอว์สันไม่เชื่อสิ่งที่แจสเปอร์พูด“ช่างไร้สาระ!”ดอว์สันตะโกนออกมาด้วยความโกรธ“มีหลายอย่างที่เกิดขึ้นอีก นายมันก็แค่คนนอก ไม่ได้รู้ไปซะทุกเรื่อง กล้าดียังไงมาสรุปมาว่ามันเป็นการหลอกลวง?”“จะบอกว่าฉันเป็นคนโง่ซึ่งมีประสบการณ์มาหลายทศวรรษและยังพิสูจน์แล้วว่าไร้ประโยชน์เลยโดนหลอกง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?”ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเวนดี้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มองมาด้วยสีหน้าที่ตกใจ แจสเปอร์คงหันหลังแล้วเดินออกไปบริษัทชูเลอร์จะขึ้นหรือจะลงมันก็ไม่เกี่ยวกับเขาอย่างแรก แจสเปอร์ตั้งใจที่จะใช้โอกาสนี้ซื้อหุ้นของบริษัทชูเลอร์สุดท้ายแล้ว บริษัทชูเลอร์ก็มีผู้ผลิตซุปเปอร์มาร์เก็ตที่เติบโตเต็มที่แล้ว หลังปี 2543 รายได้ของประชากรจะมากขึ้นอย่างรวดเร็ว นำไปสู่การเพิ่มธุรกิจซุปเปอร์มาร์เก็ต ตราบใดที่มีร้านเปิด แค่หลับตาพวกเขาก็หาเงินได้นอกจากน

เซย์เดนยิ้มอย่างโกรธ ๆ “โอเค ไม่มีใครในจังหวัดนี้กล้าพูดกับฉันแบบนี้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ “เซย์เดน” ดอว์สันพูด “อย่าทำอะไรวู่วามแบบนั้น นั่งที่ไหนก็เหมือนกัน มานั่งข้างฉันนี่” แม้ว่าเซย์เดนจะไม่พอใจอย่างมาก แต่ก็ทำได้เพียงระงับความโกรธเอาไว้เพราะดอว์สัน อย่างไรก็ตาม มันก็น่าอายที่ยืนอยู่อย่างนั้น หลังจากนั่งข้างดอว์สันแล้ว เซย์เดนก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองแจสเปอร์ “หยิ่งแบบนี้คงไม่ใช่คนธรรมดา กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนั้น? บอกมาสิว่ามาจากครอบครัวไหน?” เซย์เดนถาม“เลน” แจสเปอร์ตอบห้วน ๆ “เลน?” เซย์เดนคิด ไม่มีครอบครัวชนชั้นสูงไหนที่มีชื่อว่าเลนในจังหวัดนี้ ถ้าอยู่ที่นี่คงไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนั้น เขามาจากต่างประเทศหรือเปล่า? “เลิกคิดเถอะ ครอบครัวของฉันไม่ได้มีชื่อเสียงหรือรวยมาตั้งแต่แรก เราเป็นแค่ครอบครัวธรรมดา” แจสเปอร์พูดอย่างไม่ใส่ใจ สีหน้าของเซย์เดนเปลี่ยนไปทันที “นายแกล้งฉันเหรอ?” เขาถามด้วยความโกรธ “ฉันไปแกล้งนายได้ยังไง?” แจสเปอร์ถามเขาเซย์เดนมองแจสเปอร์และเยาะเย้ย “อย่างจองหองนัก ไอ้สารเลว ต้องมีฝีมือ ไม่ใช่ฝีปาก ถึงจะอยู่รอดในสังคม ยโสอย่างนี้ระวังจ

ท่าทีของเซย์เดนหลังจากวางสายอยู่ระหว่างความนิ่งงันกับมีแสงสว่างเขารู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย หลังจากวางแผนมานานกว่าสองปี ความสำเร็จก็อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ นอกจากว่าที่ทำมาจะไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว แต่ครอบครัวยังสงสัยในคงามสามารถของเขาอีก “แม่งเอ๊ย มันต้องเป็นไอ้ชั่วนั่นแน่...”การปรากฏตัวของแจสเปอร์แวบเข้ามาในความคิดของเขา และเซย์เดนก็ชกหมัดไปที่อ่างล้างหน้า “แล้วอีกอย่าง ถ้าถูกจับได้ล่ะ? ความสำเร็จอยู่อีกไม่ไกล และบริษัทชูเลอร์ก็จะเป็นของฉัน แล้วก็เวนดี้... เธอต้องเป็นผู้หญิงของฉันเท่านั้น ฉันถึงจะยอมปล่อยให้เธอรอด อย่าได้พยายามหนีตายไปก่อนแล้วกัน!”หลังจากกลับมาจากห้องน้ำ เซย์เดนไม่มีอารมณ์จะกินอีกต่อไป เขาจึงหาข้ออ้างที่จะกลับดอว์สันไม่ได้ขอให้เขาอยู่เลยปล่อยให้เขาทำตามที่ต้องการดอว์สันขมวดคิ้วขณะมองดูเซย์เดนขับรถออกจากสนาม “เขาเริ่มหมดความอดทนแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะพยายามเร่งการโอนทรัพย์สินให้เร็วขึ้น แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะรับมือได้ นั่นมันเงินที่ฉันเพิ่งลงทุนไป… เฮ้อ” เมื่อได้ยินดอว์สันพูด แจสเปอร์ก็พูดขึ้นทันทีว่า