มูลค่าสุทธิของดอว์สันไม่เคยเกินสองพันล้านดอลลาร์แม้ว่าบริษัทชูเลอร์จะทำได้ดีที่สุด แต่นี่แจสเปอร์มีเงินสดถึงสามพันล้านดอลลาร์ พวกเขาเทียบกันไม่ได้เลยแจสเปอร์ไม่รู้ถึงความรู้สึกที่หลากหลายของดอว์สัน และพิมพ์รหัสของหุ้นตัวหนึ่งลงไป อสังหาริมทรัพย์มังกรสวรรค์ ในชีวิตที่แล้วนั้น แผนของเซย์เดนประสบความสำเร็จ ยังไงก็ตาม ในเวลาที่เหล่าผู้คนที่วุ่นวายทั้งหลายต้องการหาที่พึ่ง พวกเขาก็พบว่าเซย์เดนที่หลอกเงินไปได้ 600 ล้านจากตระกูลชูเลอร์ เขาได้นำมันมาซื้อหุ้นอสังหาริมทรัพย์มังกรสวรรค์ของตระกูลแฮงค์ อสังหาริมทรัพย์มังกรสวรรค์มีมูลค่าตลาดรวมอยู่ที่ 4.9 พันล้านดอลลาร์มากยิ่งกว่านั้น อสังหาริมทรัพย์มังกรสวรรค์ยังเป็นของตระกูลแฮงค์ และบริษัทอสังหาริมทรัพย์ก็ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในทรัพย์สินหลักของตระกูลแฮงค์ เพราะการทำงานอย่างหนักของเซย์เดนทำให้หุ้นมังกรสวรรค์มีมูลค่าเพิ่มถึงสามเท่า เงิน 600 ล้านกลายเป็น 1.8 พันล้านดอลลาร์ เช่นเดียวกับเซย์เดนที่กลายเป็นตำนานในธุรกิจตลาดหุ้น อย่างไรก็ตาม แจสเปอร์ไม่มีทางปล่อยให้ความฝันของเขาเป็นจริง แจสเปอร์ลงทุนกองทุนมูลค่า 3 พันล้านดอลลาร์ในบัญชีหลักทร

หุ้นที่นักลงทุนรายย่อยเป็นเจ้าของจะเป็นเครื่องเตือนใจว่า หากพวกเขาจบลงด้วยการทำให้เจ้ามือเสียเปรียบและเจ้ามือตัดสินใจที่จะตีตลาดอีกครั้ง ทุกอย่างก็จะจบลงสำหรับทุกคน ดังนั้น ผู้ค้าปลีกทั้งหมดจึงตัดสินใจขายหุ้นที่ตนมีอยู่ โดยปล่อยให้องค์กรขนาดใหญ่บางแห่งคอยสังเกตการณ์ พวกเขายังไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายลงทุนที่เพิ่งเข้ามาด้วยเงินทุนกว่าสิบล้านเหรียญ ด้วยเหตุนี้ องค์กรจึงตัดสินใจที่จะระมัดระวังไม่ให้ทำอะไรบุ่มบ่าม “อีกฝ่ายก็ขึ้นราคาเช่นกัน คุณแฮงค์ แปลกนะ คิดว่าเขาจะทิ้งราคาหุ้นไปเสียอีก” คำพูดจากปลายสายทำให้เซย์เดนขมวดคิ้ว“ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังพุ่งเป้ามาที่ฉัน” เซย์เดนขมวดคิ้ว “พวกนั้นกำลังสะสมหุ้น!” “80 ล้านจะหมดในเวลาไม่นานถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป คุณแฮงค์ เราต้องคิดแผนแล้ว” “แม่งเอ๊ย!” เซย์เดนระงับความโกรธ นอกจาก 600 ล้านแล้ว ยังมีอีก 80 ล้านที่เป็นเงินส่วนตัว มันเป็นปัญหาแน่ถ้าเสียเงินนี้ไป เซย์เดนกวาดสายตาไปที่ด้านล่างขวาของจอ ซึ่งเป็นนาฬิกา เขาขมวดคิ้ว “ฉันจะโอนไปอีก 14 ล้าน ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ ฉันอยากให้รออีก 27 นาทีจนกว่าตลาดจะปิด แล้วเราค่อยจัดการเรื่องนี้พรุ่งนี้ตอนเ

“จะไม่ตีตลาดอีกแล้วเหรอ?” เวนดี้ถามอย่างประหลาดใจ“ถ้าคุณคิดว่าผมจะพังตลาด เซย์เดนก็คงคิดเช่นกัน เขาต้องช่วยอสังหาริมทรัพย์มังกรสวรรค์ในขณะที่ผมต้องการบดขยี้เขา”“ไม่ต้องพูดเลยถึงว่าผมไม่สนใจที่จะเล่นเกมเล็ก ๆ กับเขา อสังหาริมทรัพย์มังกรสวรรค์แทบจะไม่มีหุ้นคุณภาพสูงเลย อีกไม่นานราคาหุ้นที่สูงเกินจริงจะดิ่งลง เขาไม่มีทางรักษาตลาดนี้ได้”ดอว์สันเห็นด้วยกับคำพูดของแจสเปอร์แม้จะไม่เข้าใจว่าตลาดหุ้นทำงานอย่างไร แต่การทำธุรกิจก็สร้างขึ้นจากแนวคิดเดียวกัน เมื่อบริษัทมีมากเกินความต้องการ มันก็ไม่สำคัญว่าผู้คนจะตื่นเต้นแค่ไหน เพราะราคาตลาดของบริษัทจะไม่เกินประสิทธิภาพการทำงานมากเกินไปสุดท้ายแล้ว เหล่านักลงทุนนั้นก็ไม่ใช่คนโง่“พอแล้ว แค่นี้แหละสำหรับวันนี้ เราจะจัดการกับมันอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ วันนี้กลับไปกับเราเถอะแจสเปอร์ นายอยู่บ้านเราได้นะ” คำพูดของดอว์สันทำให้ตกตะลึงเวนดี้ส่งเสียงเล็ก ๆ และเริ่มสับเปลี่ยนที่นั่งของเธอ เธอเหลือบมองแจสเปอร์แล้วกลับมามองที่ดอว์สันเวนดี้บอกกับตัวเองว่าเธอจะไม่ 'เป็นผู้หญิง' มากหากให้แจสเปอร์มาอยู่ที่บ้านของพวกเขาอย่างไรก็ตาม หัวใจของเวนดี้ไม่ได้

เมื่อมองดูเวนดี้ที่เดินหนีไป ดวงตาของแจสเปอร์ก็เต็มไปด้วยความสนุกสนาน ช่วงเวลาที่น่าอัศจรรย์ที่สุดระหว่างชายและหญิง คือช่วงเวลาที่ไม่ชัดเจนและคลุมเครือ แจสเปอร์ถือว่าเวนดี้เป็นคนรักของเขาอยู่แล้ว และเวนดี้ก็ไม่ได้ปฏิเสธ ไม่มีทางที่ความสัมพันธ์นี้จะพบกับชะตากรรมเหมือนกับในชีวิตก่อนหน้าของเขา เวนดี้ไม่ได้ปรากฏตัวอีกครั้งต่อหน้าแจสเปอร์ จนกระทั่งอาหารค่ำ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังไม่กล้ามองหน้าเขา มันเป็นความเขินอายที่คล้ายกับดอกบัวที่พลิ้วไสวในสายลมเย็น ที่ทำให้เวนดี้ดูมีเสน่ห์เป็นพิเศษ ขณะที่ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะกันที่โต๊ะอาหารค่ำ คนรับใช้ก็ขัดจังหวะพวกเขาด้วยแขกที่มาเยี่ยม ข้อความเพิ่งมาถึงในเวลาประตูวิลล่าก็ถูกผลักเปิดพอดี และคู่สามีภรรยาที่ส่งเสียงดังก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นของวิลล่า “เธอกลับมาแล้วเหรอ เวนดี้?” ผู้หญิงที่แต่งตัวดีและสวมเครื่องประดับเยอะแยะไปหมดถามด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นเวนดี้อยู่ในห้องอาหาร เวนดี้ตอบอย่างสุภาพว่า “ฉันเพิ่งกลับมาวันนี้เองค่ะ ลุงแซ็ค ป้าลูน่า คุณมาหาพ่อเหรอคะ?” เมื่อได้ยินดังนั้น ลูน่าและแซ็คก็มองหน้ากันก่อนจะถามในท

“ความรักของพ่อมันเป็นแบบนั้น มีความหนักแน่นและยิ่งใหญ่!” แจสเปอร์ปลอบเวนดี้โดยพูดว่า “ทุกอย่างจะดีขึ้นหลังจากนี้” “พรุ่งนี้เป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้าย...ใช่ไหม?” เวนดี้จ้องแจสเปอร์ด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว แจสเปอร์พยักหน้า “พรุ่งนี้จะกำหนดว่าเราจะชนะหรือแพ้ ไม่ว่าชีวิตหรือความตายรอเราอยู่” “อย่างไรก็ตาม เราจะชนะ ใช่ไหม?” เวนดี้ถามอย่างจริงจัง แจสเปอร์ยิ้ม “ใช่” เวนดี้โล่งใจอย่างมากกับคำตอบนั้นและยิ้มออกมา “มาเถอะ ฉันจะพาคุณไปที่ห้องของคุณ” เช้าวันรุ่งขึ้นหลังอาหารเช้า ดอว์สันเคลียร์ตารางงานสำหรับวันนั้นและนั่งข้างเวนดี้ข้างหลังแจสเปอร์ “การโอนทรัพย์สินของพวกเขาหยุดชะงัก เนื่องจากเราหาข้อมูลได้ตั้งแต่เนิ่น ๆ ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการต่อสู้แย่งชิงหุ้นมา หากเราแพ้ที่นี่ มันก็จะจบลงสำหรับชูเลอร์กรุ๊ป แต่ถ้าเราจัดการเพื่อเอาชนะได้ จากนี้ไปก็จะราบรื่น” ดอว์สันตบไหล่แจสเปอร์และทำให้เขามั่นใจ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป” เมื่อเห็นว่ายังมีเวลาอีกสิบนาทีก่อนที่ตลาดจะเปิด แจสเปอร์ก็พยักหน้า สายตาของเขานิ่งสงบ ในเวลาเดียวกันในคฤหาสน์ เซย์เดนกำลังค