“Anne?” untag ni Vince kay Anastacia.Gabi na no’n kaya sila lamang ang nasa pinakatuktok nang balkonahe. Oras na rin kasi ng pagpapahinga.“Vince, may sasabihin ako sa ‘yong mahalaga.” Kumakabog ang dibdib ni Anastacia. Hindi niya gustong saktan ‘to pero wala naman siyang magagawa, hindi na niya puwede pang patagalin pa ang lahat.Napapansin ni Vince ang hitsura ni Anastacia, hindi man niya gustong isipin, pero mukhang makikipaghiwalay ito sa kanya.Si Anastacia ang kauna-unahang gusto niyang makita sa pagbalik niya. Pero mukhang sa pagbabalik niya, hindi magandang balita naman ang ibibigay nito sa kanya. Pero kailangan niyang maging handa. Hindi niya naman gustong pabigatin pa ang nararamdaman nito.“Alam mo kung ano ang dahilan ko bakit ginusto kong maging isang Vampire Hunter,” pasimula nito.“Alam ko, dahil ‘yon sa lalaking mahal mo na pinatay ng mga bampira rin,” s

 Nang magising ako ay maliwanag na kaagad sa buong bahay.Bumaba ako at naabutan ko si Marina na nagliligpit na ng hapagkainan.“Pasensiya na, hindi ko sinasadyang makatulog nang matagal.”“Hindi na muna kita ginising dahil mukhang pagod ka. Ihahanda ko na ang almusal mo.”“Huwag na, ako na lamang ang kikilos, nakakahiya naman.”Nangiti si Marina. “Wala ‘yon, sanay naman na ‘ko sa gawaing bahay.”“Kahit na, hindi naman ako magiging bisita rito, halos dito ako tityra nang matagal-tagal.”Nangiti si Marina.“Umalis na si King nang maaga, sabi niya’y dadalaw na lamang siya kung may libreng oras.”Nangiti ako dahil napag-usapan naman namin ‘yon kagabi.Naghain pa rin si Marina at ako na lamang ang nagtimpla ng kape ko.“Nasaan si Dylan?” tanong ko nang makaupo kami.“Nasa labas n

Matagal ang biyahe nila kaya nakapagpahinga pa si Anastacia sa yakap ni King.Pagod na pagod siya dahil una ay hindi naman siya bampira katulad ni King na bampira.Alam niyang simula pa lamang ‘yon at marami pa silang pagniniig na magaganap.Habang natutulog naman si Anastacia ay nakamasid na dito si King.Nilalaro niya ang buhok nito at minsang hinahalikan sa noo.Kahit hindi niya ‘to lubusang kilala, totoo na ang puso niya at isipan ay inookupa nito. Hindi lang dahil ito ang nagbibigay sa kanya ng sexual satisfaction nang higit, talagang may espesyal itong bahagi sa kanyang puso.KING’S POVMapayapang natutulog si Anastacia.Hindi ko inaasahan ang heat ko pero nararamdaman ko na siya no’ng unang may naganap sa ‘min nang magkita kami kaya inaya ko siyang umalis dahil ayokong makaistorbo kami sa bahay nila Renan, iba ang pakiramdam kapag nasa heat. May bata rin sa kanila kaya kailangan mag-ingat.

“Anastacia, Anastacia, Anastacia…”Paulit-ulit kong tawag sa ‘king sarili.Narito ako malapit sa lababo.Nagsusuka na ‘ko dahil sa dami nang iniisip ko.Hindi ko alam kung ano ang ginagawa ng Young Master pero inaasahan ko nang may mangyayari  sa kanila nang babaeng makakasama niya.Noon naman ay tanggap ko ang set-up na ‘to, bakit ngayon ay parang hindi ko na matanggap?Pero ayokong maging pabigat sa kanya. Ayokong maramdaman niyang mahirap ang magiging relasyon namin.Nang makaligo ako ay nag-init ako ng tubig at nagkape na lamang muna. Mabuti at kumpleto ang mga kagamitan dito sa loob ng panuluyan.Napansin kong lumalakas ang ulan sa labas.  Mas nagiging malamig at nakakapag-isa ang pakiramdam.Ngumiti na lamang ako at pinipilit maging positibo ang aking sarili. Ayoko nang mabuhay sa takot, negatibo, at kung ano-ano pang makasisira sa ‘king nararamdaman.Tuma

 Pagod ako sa totoo lang, iyong pagod ko kinabukasan ay  naging matinding lagnat.Nag-alala siya sa ‘kin kaya nagpatawag siya ng mediko, kaagad naman akong binigyan ng gamot na maiinom. Kakaiba ang gamot at mediko nila, tila ‘yon isang sorcerer kung manamit. Pero hindi naman ako nagdududa sa lalaking ‘yon.“Pasensiya ka na, hindi tayo nakalabas,” sabi ko. Nahihiya ako dahil parang napakahina naman nang katawan ko. Samantalang sanay na sanay na naman ako sa bigat ng gawain.Naupo siya sa gilid ng kama. Katatapos niya lang din naman na ihatid ang lalaking manggagamot.“Ako ang may kasalanan, napuwersa kita nang husto.” Nag-aalalang hinaplos niya ang mukha ko.“Masasanay rin ako, hindi mo kailangan ihingi nang tawad kung hindi mo naman ako pinilit.”“Pero nasaktan pa rin kita—”“Pero mas lamang ‘yong naibigay mo sa ‘kin kesa sa sak