“DEMANI?! OH MY GOD, ANO’NG GINAGAWA MO?” Tarantang binuksan ni Maureen ang gate nang makita si Demani na nakatayo sa labas niyon; basang-basa sa ulan. Ang kotseng dala nito’y kung paano na lang ni-park sa tabi ng kalsada.             Wala pang ilang minuto simula nang bumagsak ang malakas na ulan at hindi nito maintindihan kung bakit kinailangan ni Demani na sumuong doon. Her face alone didn’t look good; mukha itong… binagsakan ng mundo.             Pagkabukas ng gate ay kaagad na pinayungan ni Maureen ang pinsan. Hindi gaanong malaki ang payong kaya nabasa ang balikat nito.             “Oh God, are you alright?” Hinawakan ni Maureen ang pinsan at inigiya papasok. Inisara muna nito ang gate bago it

           TULOY-TULOY ANG PAGBAGSAK NG MGA LUHA NI DEMANI habang pigil-pigil siya ni Van. Mahigpit na nakayakap ang mga braso nito sa kaniyang bewang habang ang ulo ay nakapatong sa kaniyang balikat. He was crying; she could tell. Ramdam niya sa paraan ng paghinga nito at pagyugyog ng mga balikat ng asawa.             Pero wala siyang planong bumigay sa pagda-drama nito.              Walang kabayaran ang panlolokong hinawa nito sa kaniya.            Pilit siyang nagpumiglas at inalis ang mga kamay nitong nakayakap sa kaniya. Subalit lalo lang hinigpitan ni Van ang pagkakahawak nito; ayaw siyang pakawalan.              Pero ayaw rin niyang manatili sa m

             “BAKIT PARANG AYAW MO, VAN?” tanong niya nang makitang sandaling natahimik ang asawa matapos ang sinabi niya.             Napakurap ito at tinitigan siya nang matagal. Hanggang sa,            “Are you… sure about that?”            Tumango siya.             “But that would only remind you of…”            “Of your betrayal?”            Muli ay naitikom ni Van ang bibig. Nakita niya ang pagdaan ng hapdi sa mga mata nito subalit hindi niya iyon hinayaang makaapekto sa katatagan ng puso niya sa mga sandaling iyon. S

            MAGAAN ANG PAKIRAMDAM NA BUMANGON SI DEMANI KINABUKASAN. Paggising niya ay wala na si Van sa kaniyang tabi—na hindi na rin naman bago dahil araw-araw na ganoon ang routine ng asawa.  Nakangiti siyang nag-inat bago bumaba sa kama at dumiretso sa banyo. Naligo siya; kailangan niyang magmukhang presko sa harap ng asawa sa araw na iyon.             Siguradong tinapos nito ang trabaho kagabi kaya baka may oras ito sa araw na iyon. Nagbago siya ng isip; yayaain niya itong mag-on the stop out of town. They wouldn’t even need to bring clothes, pupunta sila sa Zambales. Gusto niyang ipagdiwang nilang dalawa ang kaarawan nito na dapat ay kahapon. It's better late than never...            Matapos niyang makalabas sa banyo ay kaagad siyang nagbihis. She applied light make up on her face before givi

             NANGINGINIG ANG BUONG KATAWAN SA SAMA NG LOOB AT GALIT NA TUMAYO SI DEMANI NANG BUMUKAS ANG FRONT DOOR. Alas dies na ng gabi nang makauwi si Van.             Nagdidilim ang kaniyang paningin. Galit na galit siya at handang makipag-away.             “I didn’t know you’re coming home?”            “Hindi sinabi sa’yo ni Michelle?” nakataas ang kilay niyang sagot. Ang kaniyang mga braso ay nakahalukipkip; kailangan niya iyon upang itago ang panginginig ng katawan sa labis na galit. Gusto niyang sabunutan si Van. Kaunting pagtitimpi na lang ang meron siya ngayon at wala na siyang balak pang magpaliguy-ligoy.             “I was in a hurry, hi