กลางคืนใกล้เข้ามา แสงจันทร์ส่องสกาวอยู่นอกหน้าต่างทันทีที่ฉินซูนึกถึงเรื่องที่ถูกฉู่หลินเฉินไล่ลงจากรถเมื่อตอนเย็น แถมยังโชคไม่ดีพบเจอเรื่องราวเหล่านั้น ภายในใจก็รู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาฉู่หลินเฉินเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้ แค่เพียงหนึ่งประโยคของเขา ก็สามารถส่งเธอเข้าคุกได้ตลอดเวลา ตัวของเขาอยู่ที่นั่น ตนเองก็ไม่มีหนทางต่อต้าน อีกทั้งตอนนี้คุณย่ายังรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลของฉู่ซื่อ ถึงเธอจะมีหนทางก็ต้องรอให้คุณย่าหายป่วยก่อนแต่ฉินซูไม่ใช่คนที่นั่งรอความตายเธอหยิบโทรศัพท์มือถือที่เพิ่งจะชาร์จแบตเต็มแล้วขึ้นมาโทรออก“อาจารย์สวี่ โครงการวิจัยนั้นที่อาจารย์บอกเมื่อคราวก่อน ตอนนี้ยังต้องการคนอยู่ไหม? ฉันอยากลองดู”…เรื่องที่ฉินซูพบปะส่วนตัวกับหลินเมิ่งฟาน ถูกฉู่หยุนซีนำไปฟ้องผู้ใหญ่ของตระกูลฉู่โดยเธอที่พูดบิดเบือนเกินความจริง“ยังดีที่หนูไปเห็นก่อน ถ้าคนอื่นเห็น ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลเราคงโดนเธอทำลายจนหมดสิ้น!”ฉู่หยุนซีเห็นคุณท่านตระกูลฉู่ขมวดคิ้ว ท่าทางเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง จึงเบะปากพูด “คุณย่า อย่าหลงกลเพราะเรื่องที่ฉินซูช่วยคุณย่าหรือรูปลักษณ์ท่าทางของเธอ เธอคือผู้หญิงเจ้าแผ

รักแรกของฉู่หลินเฉิน!ฉินซูตกใจเธอเพิ่งจะทำผิดพลาดจากการไปเจอแฟนเก่าของเธอก่อนหน้านี้ แต่นี่ฉู่หลินเฉินกลับกำลังจะพาเธอไปเจอแฟนเก่าของเขาอีก…เธอพยายามควบคุมให้ตัวเองใจเย็นลง แล้วถาม “แล้วฉันควรทำตัวยังไง?”ฉู่หลินเฉินเหลือบมองเธอ “คิดถึงฐานะของเธอ”ฉินซูเข้าใจคือการให้เธอกับเขาแสดงเป็นสองสามีภรรยาที่รักกันมากแต่เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ชายหนุ่มที่มีลักษณะหน้าตาและฐานะแบบฉู่หลินเฉิน น่าจะเป็นเป้าหมายที่หญิงสาวต่างพากันแย่งชิง แล้วทำไมเธอถึงเลิกกับเขา?เมื่อถึงร้านกาแฟ ฉู่หลินเฉินกำชับเธอหนึ่งประโยค “ทำตามที่เห็นสมควร” จากนั้นนำลงจากรถไปก่อน และเดินเข้าร้านไปฉินซูใช้โอกาสนี้สืบถามเว่ยเหอเกี่ยวกับเรื่องราวแฟนเก่าของฉู่หลินเฉิน เพราะเขาคงรู้ตื้นลึกหนาบางดี“แฟนเก่าคนนั้นของคุณชายฉู่ชื่อว่าหูซินเยว่”เมื่อเว่ยเหอพูดถึงเรื่องนี้ ก็ปรากฏสีหน้าที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก“ในสมัยที่คุณชายอยู่ต่างประเทศ เพื่อไม่ให้เป็นการเปิดเผยต่อสาธารณะ เขาจึงจงใจปิดปังตัวตนจริง ๆ แล้วแกล้งเป็นคนธรรมดา แรกเริ่มเดิมทีหูซินเยว่กับคุณชายฉู่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ดังนั้นคุณชายฉู่จึงวางแผนว่าหลังจ

“เรื่องอะไร?” ฉินซูถามความเด็ดขาดปรากฏอยู่ในน้ำเสียงของหวังอี้หลิน “ฉันต้องการให้เธอไปหย่ากับฉู่หลินเฉิน!”“ตอนนี้?”“ถูกต้อง!” หวังอี้หลินไม่พอใจ “ฉันไม่อยากมอบผู้ชายของฉันให้ใคร ถ้าเธออยากให้ฉันเชื่อ ก็ไปเลิกกับเขาเดี๋ยวนี้!”“เรื่องนี้… เกรงว่าจะไม่ได้” ฉินซูพูดอย่างลำบากใจหวังอี้หลินไม่พอใจ “ทำไม?”“คุณย่าของฉันรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลของตระกูลฉู่ และฉันก็ลงชื่อเป็นหนี้กับฉู่หลินเฉินอยู่ 600,000 หยวน ในระหว่างที่คุณย่ายังไม่หายดี ฉันไม่สามารถหย่าได้”หวังอี้หลินก้มหน้า นัยน์ตามืดมน “ฉันคิดว่าเธอไม่อยากไปมากกว่าใช่ไหม?”หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอพูดขึ้นอย่างเด็ดขาด “เอาอย่างนี้ ค่ารักษาย่าเธอฉันจ่ายเอง แล้วฉันจะให้เธอเพิ่มอีก 200,000 หยวน ให้เธอออกไปจากตระกูลฉู่”ฉินซูมองหวังอี้หลินอย่างงุนงง เธอมีเงินมากมายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?800,000 หยวน ไม่ใช่เงินจำนวนที่จะควักเอาออกมาให้ได้ตามใจชอบ ยกเว้นคนอย่างฉู่หลินเฉินเธอละทิ้งความสงสัย ส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ แล้วพูดว่า “อย่างนี้ไม่ได้… ถ้าฉันจากไปตอนนี้ ก็เท่ากับละเมิดข้อตกลง ตระกูลฉู่จะยอมนิ่งเฉยเหรอ? อี้หลิน ฉันรับรองกับเธ

หลังจากฉินซูอ่านข้อมูลจบ ก็พบว่าเวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้ก็บ่ายโมงกว่าแล้วเธอยังไม่ได้กินมื้อเที่ยงจึงนำข้อมูลในมือวางลงด้านข้าง แล้วเดินเข้าห้องครัวไปตอนที่กลับมาเธอได้แวะซื้อผักมาด้วย พอที่จะทำอาหารกินสักมื้อฉินซูเติบโตในชนบท เธอสามารถทำอาหารได้ตั้งแต่ยังเด็ก สำหรับเธอแล้ว การทำอาหารกินเองสะดวกกว่าการออกไปกินข้างนอกขณะกำลังล้างผัก โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์แปลก เธอก็ปฏิเสธที่จะรับสาย ช่วงปีนี้ การโฆษณาและขายของทางโทรศัพท์มีมากเกินไปจริง ๆ อย่างไม่คาดคิด เบอร์นั้นโทรมาอีกครั้งฉินซูขมวดคิ้ว“เสี่ยวซู”เสียงปลายสายทำให้ฉินซูตกใจเสียงนั้นคือพ่อบุญธรรมของเธอ จงจื้อหย่วนตั้งแต่ถูกส่งเข้ามาตระกูลฉู่ เขาก็ไม่เคยติดต่อเธอมาเลยเธอกลืนคำว่า “พ่อ” ลงไป แล้วพูดอย่างเย็นชา “โจวซือฉินหมดปัญญากับฉันแล้ว ตอนนี้ก็ถึงคราวคุณออกโรงแล้วเหรอ?”น้ำเสียงของจงจื้อหย่วนอ่อนล้า “เสี่ยวซู เรื่องที่ให้ลูกแต่งงานเข้าไปในตระกูลฉู่ พ่อขอโทษลูกจริง ๆ เป็นเพราะพ่อกังวลกับบริษัทมากเกินไป จนทำเรื่องโง่ ๆ แบบนั้น! พ่อไม่กล้าขอให้ลูกยกโทษให้พ่อ…”เมื่อฟังคำพูดที่ดูไร้หนทางแ

ความหิวในท้องเตือนเธอว่า ถ้าเธอยังไม่กินข้าวเธอก็จะหิวตายแน่“คุณชายฉู่ คุณกินข้าวหรือยัง?”ฉู่หลินเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตอนเที่ยงเขาวุ่นอยู่กับการจัดการเอกสาร และยังไม่มีเวลาได้กินข้าวเห็นเช่นนั้น ฉินซูก็เข้าใจแจ่มแจ้ง เธอพูดอย่างใจกว้าง “งั้นฉันไปทำอาหารนะ”ฉู่หลินเฉินไม่ได้พูดอะไร ฉินซูตัดสินใจแทนเขาแล้วเดินเข้าห้องครัวไปมองดูร่างของเธอที่วุ่นอยู่กับการทำอาหารในห้องครัว มุมปากของฉู่หลินเฉินกระตุก คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่กำลังทำอาหารอยู่ตอนนี้ช่างเหมือนกับผู้หญิงที่ช่วยเขาวันนั้น ทั้งคล่องแคล่วและชำนาญในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือที่เธอวางไว้บนโต๊ะดังขึ้นฉู่หลินเฉินเหลือบมอง เห็นเพียงข้อความ: “บัญชี ICBC ที่ลงท้ายด้วยหมายเลข 0506 วันที่ 20 เดือนกรกฎาคม เวลา 13.46 น. โอนเงินเข้า 800,000 หยวน”จากนั้นก็มีข้อความสั้น ๆ อีกหนึ่งข้อความปรากฏขึ้น“ฉันโอนเงินให้เธอแล้ว เธอไม่ต้องมาบังคับฉันอีก!”สายตาของฉู่หลินเฉินมองลงไปที่ชื่อผู้ส่ง สีหน้าของเขาหมองลงหลังจากนั้นไม่นาน เขาจ้องไปที่ร่างที่อยู่ในครัวด้วยสายตามืดมนใช้เวลาไม่นานฉินซูก็ทำอาหารเสร็จสองจาน และซุปอีกหนึ่งถ้วยเธอนำ