Sa loob ng study, ipinakita ni Simon sa kaniyang ama ang paternity test nila ni Sebastian. Kinwento niya nang maikli ang nangyari, limang taon na ang nakalilipas.Nang lumabas ang dalawa sa study, napansin ni Sharon na bahagyang seryoso pa rin ang ekspresyon sa mukha ni Douglas, pero hindi na ito galit na galit tulad kanina.Umupo uli sa main sofa si Douglas at tiningnan ang bata. Kinawayan niya ito at sinabi, “Halika dito, batang makulit.”“Hindi ako makulit.” tumangging sumuko si Sebastian.Tiningnan itong mabuti ni Douglas. Dahil apo niya ito, mapagpasensya na lamang niyang sinabi, “So, Sebastian ang pangalan mo? Lumapit ka kay lolo.”“Hindi kita lolo.” Mayroong tampo ang batang lalaki.Hindi maganda ang ekspresyon ni Douglas. Pagkatapos ng lahat, wala pang tumatanggi sa kaniya sa ganitong paraan noon.Sumali na si Sharon para pagkasunduin ang dalawa. “Director Zachary, siguro ay sabihin niyo na lang po ang gusto niyong sabihin mula riyan.”Tiningnan siya ni Simon at mabilis

“Dad, pinapayagan mo ba si Simon na pakasalan ang ganitong babae?” Bumaling ang kaniyang tingin kay Douglas.Walang emosyong tiningnan ni Douglas si Sharon. Hindi niya magawang matanggap ang daughter-in-law na ito, ngunit siya ang ina ng bata. Kung tatanggi siyang tanggapin ito, kailangan niya bang hayaang tumira sa ibang lugar ang bata?Hindi na nagsalita pa si Douglas, kaya’t ang kaniyang pananahimik ay nagpapahiwatig ng pagsang-ayon.Wala ng maisip pa si Fiona at galit na sinabi kay Simon, “Sige sige… maghintay lang kayo at makikita niyo. Lolokohin ka rin niya balang-araw, at magsisisi ka rin!”Hindi na nakapagpigil pa si Sharon nang marinig ito. Lalo na nang malaman niya mula kay Sally na noong araw ng kasal nila ni Howard, hinayaan ni Fiona na ilabas ang mga larawan. Si Fiona ang taong sumira sa kaniyang reputasyon!Ngayon ay malakas pa ang loob nitong siraan siya!“Madam Lionel, bawiin niyo po ang sinabi niyo, inosente ako at hindi kailanman niloko si Howard.” Malamig na ti

“Pumasok lang ako para maligo at nakalimutan kong dalhin ang mga damit ko sa…” Paliwanag niya rito.Gayunpaman, nang makitang wala itong intensyong huminto at papalapit pa rin sa kaniya, kinakabahan niyang sinabi, “Huwag… huwag mong subukan… Kahit na nakuha na natin ang certificate, pekeng kasal lang iyon. Kapag hindi mo sinunod ang kasunduan at mayroon kang ginawang anuman sa akin, pwe… pwede tayong magdivorce kaagad…”Tila wala ni isang narinig na salita ang lalaki mula sa kaniya, at napilitan siyang sumandal sa pader. Nang wala na siyang espasyong matatakasan pa, tinulak ng lalaki ang kamay nito paharap, nasa gitna siya ng mga braso nito.Pinalibutan siya ng panlalaking hininga. Namamanhid ang kaniyang anit habang napupuno ng pagkataranta ang kanyang mga mata. Nagbabanta niyang sinabi, “Simon, binabalaan kita…”Mapagmalaki siya nitong tiningnan at malamig at kalmado ang boses na nagsalita,”Mrs. Zachary, ipinapaalala ko lang sayo na kwarto ko ito.” Kaya naman pwede siyang pumaso

Halos mabulunan si Simon sa isang pangungusap lang mula sa bata, at kaagad na nagsalubong ang kaniyang mga kilay.Sinalubong ng batang lalaki ang kaniyang tingin nang walang takot at mapagmataas na sinabi, “Katabi ko matulog si Mommy ng limang taon, at matutulog akong katabi ni Mommy sa susunod na limang taon!”Tila mayroong ibang kinang ang mga mata ni Simon, at mas lalong nagsalubong ang mga kilay nito.Hindi siya katakut-takot na ama sa mata ng batang ito?Nakikinig sa usapan lang sa usapan ng lalaki at mini-me nito si Sharon. Nang makitang halos nasasaktan na sa loob si Simon ng kaniyang anak, bahagya siyang namangha. Kung kilala si Simon bilang demonyo, ang anak nila ay tatawaging munting demonyo.Pinilit niyang ngumiti at tumahimik. Pagkatapos ay sinabi kay Simon, “Paano kung matulog na lang ako sa kabilang kwarto kasama siya?” Hindi naman niya naiisip na makisalo ng iisang kama rito.Tahimik siyang tiningnan ni Simon ng ilang segundo bago magsalita, “Walang aalis. Magtabi

Lumakad si Sharon sa gilid nito at pumunta sa tabi ni Simon. Kumapit sa braso nito, at nagkunwaring close sila.Tumusok sa mga mata ni Howard ang eksena. Pinigilan niya ang galit at sumagot, “Tito, alam mo ba kung anong klaseng babae siya? Pero pinakasalan mo pa rin siya? Niloko niya ako noon at ipinanganak niya ang anak ng kung sinong lalaki. Hindi ba’t alam mo na lahat ng ito?”Tiningnan ni Sharon nang kalmado ang lalaking nasa harapan niya ngayon. Bigla niyang naisip na hindi niya na maalala kung gaano ito kabait at kasigla sa kaniya noon. Bakit siya naging ganito?Nandidiri siyang tingnan ang Howard ngayon!Walang pagbabago sa ekspresyon ni Simon, ngunit bahagyang kumulubot ang kaniyang mga kilay. Matalim ang mga mata nito, “Howard, dahil tita mo na siya ngayon, kailangan mong maging magalang sa pananalita mo sa susunod.”Mayroong maliliit na yabag ang lumapit, kasunod ng isang batang boses. “Dad, Mommy, nandito pala kayong dalawa!”Tumakbo papalapit si Sebastian at inabot sa