ชารอนถึงกับต้องตั้งรับ ฟิโอน่าตบไม่โดนหน้าเธอด้วยซ้ำ นั่นเป็นเพราะชารอนคว้ามือของฟิโอน่าเอาไว้“คุณป้าฟิโอน่าคะ หนูไม่ใช่คนที่ต้องรับผิดชอบชีวิตของเด็กคนนั้น หนูแค่มาเยี่ยมแซลลี่เองนะคะ” ชารอนสามารถสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้แม้จะต้องเผชิญหน้ากับฟิโอน่าที่กำลังรู้สึกโกรธเคืองทว่า ฟิโอน่าเชื่อไปแล้วว่าเป็นชารอนเป็นคนผลักแซลลี่ตกบันได และเมื่อชารอนอ้างว่าเด็กในท้องแซลลี่ไม่ใช่ลูกของโฮเวิร์ด มันเพียงแต่จะทำให้ชารอนดูแย่ในสายตาของฟิโอน่าก็เท่านั้น ถึงอย่างไร ชารอนพลันสังเกตเห็นว่าท่าทีของแซลลี่เปลี่ยนไป ก่อนที่แซลลี่จะเสียลูกในท้อง เธอยอมรับไปแล้วว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของโฮเวิร์ดถึงกระนั้น หลังจากสูญเสียเด็กไป แซลลี่ก็หมดความกลัวเพราะไม่มีหลักฐานพิสูจน์ตัวตนของเด็กอีกต่อไปแล้ว ด้วยเหตุนั้น โฮเวิร์ดจึงไม่มีวันได้รู้อีกต่อไปแล้วว่าแซลลี่กำลังนอกใจเขาอยู่ฟิโอน่าก็ยิ่งโกรธมากขึ้นกว่าเดิมหลังจากที่พลาดตบไม่โดนชารอน เธอกระชากมือกลับไปและคำรามใส่ชารอน “คอยดูเถอะ! หลังจากที่แกเอาชีวิตของหลานฉันไป ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้คนอย่างแกหนีรอดไปได้แน่!” ฟิโอน่าสาบานว่าจะขับไล่ชารอนออกจากตระกูลแซคคารี่เ

ชารอนเม้มริมฝีปากและไม่ได้พูดอะไรออกมา บางที ดักลาสอาจคิดว่าเธอเป็นนางผู้หญิงชั่วร้ายที่ผลักแซลลีลงบันไดไปแล้วก็ได้ ดูเหมือนว่าเขาคงไม่ยอมรับชารอนเป็นลูกสะใภ้อีกแล้วแน่ชารอนมองไปที่ไซม่อน 'เขาจะยอมตกลงรับผู้หญิงที่คุณปู่ดักลาสส่งมาไหมนะ?'ไซม่อนขมวดคิ้ว ในตอนแรก เขาปฏิเสธข้อเสนอของพ่อตัวเองไปแล้ว แต่ถึงอย่างไร เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่ารีเบคก้าจะกลับมาอีกครั้งแบบนี้“เอาเสื้อผ้าพวกนั้นไปเก็บด้วย มันไม่ใช่หน้าที่ของคุณที่จะทำอะไรแบบนี้” ไซม่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงสุดเย็นชา นั่นเป็นเพราะเขามีแม่บ้านที่คอยทำหน้าที่ซักเสื้อผ้าให้ตัวเองอยู่แล้ว และเขาจะไม่พอใจมาก ๆ หากมีใครคนอื่นมาแตะต้องสิ่งของพวกนี้"แต่ว่า..."“ออกไป” ไซม่อนพูดแทรกขึ้นมาอย่างเย็นชาไซม่อนทั้งเย็นชาและไร้ความปรานี คำพูดเหล่านั้นทำให้ดวงตาของรีเบคก้าแดงก่ำ นั่นทำให้เธอดูเปราะบางและเกือบจะน่ารักในสายตาของคนอื่น แต่ทว่า ท่าทีเหล่านั้นใช้ไม่ได้กับไซม่อนเลยแม้แต่น้อย“ก็ได้คะ ถ้าอย่างนั้น... ฉันจะออกไปเรียนรู้งานเลขาจากคุณควินน์ข้างนอก ถ้าคุณต้องการอะไร ก็เรียกได้เลยนะคะ” คราวนี้ รีเบคก้าจะไม่ยอมเป็นคนโง่และเดินออกจากห้องไปง่าย

ระหว่างที่ชารอนกำลังอาบน้ำ เธอมัดผมยาวเป็นนางม้าเอาไว้ แถมยังมีผมเปียกสองสามเส้นติดอยู่กลางหน้าผากและด้านข้างใบหน้าของเธอ มันไม่ได้ดูแย่เลย แต่มันทำให้ชารอนดูค่อนข้างเซ็กซี่เสียมากกว่าชารอนใช้ผ้าเช็ดตัวคลุมร่างกาย ระหว่างที่ทั้งสองกำลังสบตากัน ใบหน้าของชารอนก็กลายเป็นสีชมพูสดใส ดวงตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับไซม่อนจ้องมองมาที่ชารอนโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ในตอนนั้นเอง ไซม่อนรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังเต้นแรงชารอนไม่ได้สวมรองเท้า เธอเพิ่งเดินออกมาด้วยเท้าเปล่า นิ้วเท้าของเธอขดงอเพราะความรู้สึกไม่สบายใจชารอนถึงกับรู้สึกมวนท้องทันทีที่เห็นไซม่อนจ้องมองมา 'เราโชว์เรือนร่างเยอะไปหรือเปล่าล่ะเนี่ย?'แต่ทว่า ชารอนเองก็ไม่มีเสื้อผ้าให้ใส่ เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่มีทางเลือก...“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?” ไซม่อนพูดก่อน เสียงของเขาถึงกับแหบแห้ง“ใช่คะ ฉันอาบเสร็จแล้ว” ชารอนยังคงยืนอยู่ที่เดิม เธอไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว"มานี่สิ" ไซม่อนรู้สึกว่ามันตลกดีระหว่างที่เหลือบมองไปยังผู้หญิงขี้อายตรงหน้า“ฉัน... ขอรบกวนเลขาควินน์ให้ส่งเสื้อผ้ามาให้หน่อยได้ไหม?” เธอกลัวจนไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้ไซม่อน

ไซม่อนเพียงแค่แง้มประตูและหยิบเสื้อผ้าจากเลขา เขาไม่ยอมให้เธอมองเข้ามาในห้องน้ำเลยทว่า เลขาควินน์เองก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นไม่น้อย แต่เธอก็ไม่กล้ามองหรือถามคำถามอะไร เธอแค่กล่าวเตือน “ท่านประธานแซคคารี่คะ การประชุมกำลังจะเริ่มแล้วนะคะ ทุกคนกำลังรอท่านอยู่ในห้องประชุมค่ะ”“เข้าใจแล้ว รอผมสักครู่” ไซม่อนกล่าวคำสั่งแล้วปิดประตูไซม่อนโยนกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าให้ชารอน “เธอใส่เลย แล้วดูแลแผลตัวเองให้ดีด้วย”ชารอนเม้มริมฝีปาก ไม่ว่าเมื่อครู่จะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ยังคงกล่าวคำพูดออกไป "ขอบคุณค่ะ"ไซม่อนพร้อมที่จะไปประชุมแล้ว ระหว่างที่กำลังเปิดประตูออกไป ไซม่อนก็พลันตระหนักถึงบางอย่าง เขาหันกลับมาและพูดกับชารอน “หลังเลิกงาน ช่วยรอฉันที่โรงรถทีนะ เราจะไปรับเซบาสเตียนกลับไปบ้านกัน”ทว่า ก่อนที่ชารอนจะได้ตอบกลับ ไซม่อนก็เปิดประตูแล้วเดินออกไปชารอนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ สุดท้ายแล้ว เธอก็ยังต้องกลับไปที่นั่นอยู่ดีทันทีที่ไซม่อนจากไป ชารอนก็สวมเสื้อผ้าทันทีหลังจากยุ่งกับงานมาทั้งวัน ไม่นานนัก มันก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงเดินมาที่โรงรถ ทว่าไซม่อนนั่นรอชารอนอยู่ในรถแ

ภายในห้องหนังสือ ดักลาสกำลังจับไม้เท้าหัวมังกรและนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้สีแดง ชายหนุ่มนั่งอยู่ตรงข้ามเขาคือไซม่อน พ่อและลูกชายกำลังพูดถึงชารอนกันอยู่ทว่า ไซม่อนกำลังนั่งสูบบุหรี่ไปด้วย ท่ามกลางควันโขมง ใบหน้าของไซม่อนพลันจริงจังขึ้นมา ไซม่อนหรี่ตาลงทันทีที่ได้ยินคำสั่งของผู้เป็นบิดา “พ่อครับ เธอเป็นผู้หญิงที่ให้กำเนิดลูกของผมนะครับ มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่จะทำแบบนั้นเลยนะครับ”ดักลาสยังเผยสีหน้าเคร่งขรึมออกมา ดวงตาที่พร่ามัวของตาเฒ่าเผยแสงลอดออกมา “ทุกอย่างจะง่ายขึ้นถ้าลูกบอกกับชารอนไปว่าลูกแต่งงานกับเธอเพราะเด็กคนนี้ เด็กคนนั้นเป็นหนึ่งในตระกูลแซคคารี่แล้วนะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากคนในตระกูลของเรา ส่วนผู้หญิงคนนั้น ให้เงินก้อนหนึ่งกับเธอแล้วไล่ออกไปได้เลย"ชารอนซึ่งอยู่นอกประตูได้ยินทั้งหมด นั่นทำให้เธอรู้สึกได้ถึงเปลวเพลิงแห่งความโกรธที่แผดเผาอยู่ในทรวงอก ชารอนกำหมัดแน่นโดยที่เธอไม่รู้ตัว เธอตั้งท้องเซบาสเตียนมาตั้งสิบเดือน แถมเธอยังต้องเลี้ยงดูลูกชายมาอย่างยากลำบาก เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงจะมาขโมยลูกชายเธอไปแบบนั้น? นอกจากนี้ ดักลาสยังกล้าพู