ในตอนนี้ เซบาสเตียนตระหนักได้แล้วว่าคุณปู่ถือเป็นหนึ่งในคนที่ไม่มีใครกล้าต่อล้อต่อเถียงด้วยในตระกูลนี้ ดังนั้น เซบาสเตียนเพียงแค่ต้องการให้คุณปู่ของสนับสนุนเขาด้วยอะไรก็ได้ดักลาสเหลือบมองไปยังฟิโอน่าและกล่าวคำพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “เอาล่ะ หยุดทำให้เรื่องมันยุ่งยากได้แล้ว เธอเองก็อายุมากแล้วนะ ทำไมต้องมาทะเลาะกับเด็กด้วยล่ะ?”"คุณพ่อคะ!" ฟิโอน่ารู้สึกโกรธจนตัวสั่น ขนาดดักลาสยังบอกว่าฟิโอน่าแก่เลย เธออายุมากขนาดนั้นจริงหรือ?ฟิโอน่านั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด ดวงตาของชารอนเผยแววเป็นประกายในระหว่างที่เธอกำลังเผยยิ้มและกล่าวคำพูด “คุณป้าฟิโอน่าคะ เซบาสเตียนก็ซนแบบนี้เป็นปกติแหละค่ะ อย่าไปถือสาเด็กเลยค่ะ”“เธอเรียกใครว่าคุณป้าฟีโอน่ากัน? อย่ามาคิดว่าเพียงเพราะไซม่อนแต่งงานด้วยแล้วเธอจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลแซคคารี่นะ!" ฟิโอน่าตะโกนตอกกลับ“ป้าฟิโอน่าครับ ชารอนเป็นภรรยาของผม เพราะฉะนั้น เธอต้องเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลแซคคารี่อยู่แล้ว ช่วยมีมารยาทให้มากกว่านี้หน่อยเถอะครับ แล้วก็หยุดรังแกชารอนเพียงเพราะเธอเพิ่งมาอยู่ใหม่ด้วย” ไซม่อนกล่าวคำพูดออกมาอย่างสบาย ๆ ในระหว่างที่กำล

ถ้าไม่ใช่เพราะแซลลี่กำลังตั้งครรภ์ ชารอนคงไม่สุภาพกับเธอมากขนาดนี้หรอกจุดที่ทำให้แซลลี่เจ็บปวดที่สุดคือเด็กในท้อง ทันใดนั้น เธอก็คว้ามือของชารอนแล้วกดลงบนหน้าท้องของตัวเอง “เธอคงไม่ได้วางแผนที่จะตรวจดีเอ็นเอความเป็นพ่อของโฮเวิร์ดและลูกในท้องของฉันหรอกใช่ไหม? เอาเลยสิ! สมมติว่าถ้าเด็กคนนี้หายไป โฮเวิร์ดจะยังรู้ได้ยังไงกันล่ะว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของเขา?”ชารอนสังเกตเห็นแววตาที่บ้าคลั่งในดวงตาของแซลลี่ ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันที “เลิกใส่ร้ายป้ายสีฉันสักทีเถอะ!” เธอดึงมือกลับและถอยไปอีกสองสามก้าวเพื่อรักษาระยะห่างชารอนไม่ได้กลัวแซลลี่ แต่ชารอนกลัวว่าแซลลี่จะทำเรื่องบ้า ๆ เพื่อใส่ร้ายป้ายสีเธออีก อันที่จริง มันไม่สำคัญหรอกว่าใครเป็นพ่อของเด็ก แต่ทารกในท้องนั้นยังคงบริสุทธิ์ เธอคงไม่โหดร้ายพอที่จะฆ่าเด็กในท้องของตัวเองได้หรอกแซลลี่เผยเสียงหัวเราะคิกคักทันทีที่เห็นท่าทางของชารอน “สุดท้ายก็กลัวงั้นเหรอ?”แซลลี่หยุดหัวเราะ หลังจากนั้น แซลลี่ก็มองดูชารอนด้วยสายตาแห่งความเกลียดชังและอิจฉาไม่น้อย “ชารอน เธอไม่รู้หรอกว่าฉันรักโฮเวิร์ดมากแค่ไหน เธอไม่รู้หรอกว่าฉันต้องใช้ความ

ในเวลาเช่นนี้ แค่ประโยคเดียวจากปากลูกชายก็สามารถทำให้ชารอนรู้สึกดีขึ้นได้ ไม่ว่าบุคคลภายนอกจะปฏิบัติกันชารอนยังไง เธอก็ยังคงมีลูกชายคอยอยู่เคียงข้างเสมออันที่จริง แค่นี้เธอก็พอใจแล้วแซลลี่ซึ่งกำลังนอนเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสอยู่บนพื้นพจ้องไปที่ชารอนด้วยความรำคาญสายตาและความเกลียดชัง แซลลี่เดิมพันชีวิตลูกในท้องเพื่อใส่ร้ายป้ายสีให้กับชารอน ทำไมเหตุการณ์ถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ?แซลลี่มองไปที่ชารอนอย่างทุกข์ทรมาน เธอกล่าวคำพูดสุดน่าสงสารออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา “ชารอน ฉันรู้นะว่าเธอเกลียดฉันที่ไปทำลายงานวิวาห์เมื่อห้าปีก่อน แต่เด็กในท้องไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะ เธอจะทำอะไรกับฉันก็ได้... แต่ทำไมเธอต้องมาทำร้ายลูกในท้องฉันด้วยล่ะ?”ทว่า คำพูดของแซลลี่จุดประกายความโกรธของฟิโอน่าอีกครั้ง ด้วยสีหน้าสุดชั่วร้าย ฟิโอน่าต้องการฉีกร่างของชารอนออกจากกันไม่น้อย “ให้ตายเถอะ แกจะต้องชดใช้ให้กับหลานชายของฉัน!” ฟิโอน่ากำลังพุ่งไปหาชารอนอีกครั้ง แต่ทว่า ไซม่อนก็พุ่งเข้ามาขวางเอาไว้พร้อมกับแสดงสีหน้าสุดเย็นชา "พอได้แล้ว! รถพยาบาลมาแล้ว คุณป้าฟิโอน่า พาแซลลี่ไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวผมจะเค

ปากของโฮเวิร์ดเต็มไปด้วยรสชาติของเลือด เขาเช็ดเลือดที่มุมปากและเงยหน้าขึ้นมองไปที่ไซม่อนอย่างด้วยความโมโห ในตอนนั้น เขาเสียสติไปแล้ว แถมเขาไม่สนใจแล้วด้วยว่าชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะเป็นลุงของตัวเองหรือเปล่า “ผมอยากฆ่าเธอ! เธอเป็นคนที่ฆ่าลูกของผม!” เสียงของโฮเวิร์ดแหบแห้ง ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยแรงอาฆาต“ฉันไม่ได้...” ชารอนรู้สึกแสบร้อนในลำคอหลังจากถูกบีบรัดเอาไว้แน่น ระหว่างที่เธอกำลังพูดออกมา น้ำเสียงกลับดูเปลี่ยนไป“เธอมันฆาตกร เธอกล้าปฏิเสธออกมาแบบนั้นได้ยังไงกัน?!” ทุกคำที่โฮเวิร์ดโพล่งออกมาไม่ต่างอะไรกับดาบอันแหลมคมที่คอยสับเธอเป็นชิ้น ๆทว่า ทุกครั้งที่ชารอนเอ่ยคำพูด เธอมักจะรู้สึกเจ็บปวดบริเวณรอบคออยู่เสมอ แต่ถึงกระนั้น ชารอนเองก็ยังยืนกรานที่จะพูดต่อ “ฉันไม่ได้ผลักเธอ เธอตั้งใจทำแบบนั้นเอง เธอเป็นคนฆ่าลูกของตัวเองอย่างไร้ความปราณีต่างหากล่ะ!”“หือ? เธอยังจะตีหน้าซื่อไม่เลิกอีกเหรอ? ทำไมแซลลี่ถึงต้องการฆ่าลูกของตัวเองด้วยล่ะ? ถ้าอยากจะโกหกมากนัก ก็ช่วยหาข้อแก้ตัวที่มันดีกว่านี้หน่อยเถอะ!”ชารอนรู้ดีว่าคำพูดของเธอนั้นยากที่จะเชื่อ เพราะชารอนเองก็ไม่มีหลักฐานที่จะสามารถพิสู

'นางชารอน ทั้งหมดเป็นเพราะมัน เราถึงต้องมาลงเอยแบบนี้!'ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น ประตูห้องคนไข้ถูกผลักออกด้วยความรุนแรง ปัง! เสียงนั้นทำให้แซลลี่ตกใจไม่น้อย เธอรีบหันกลับไปมอง แต่ทว่า เธอกลับพบว่ามันเป็นโฮเวิร์ด เขาเข้ามาด้วยท่าทางสุดเย็นชา“โฮเวิร์ด?” แซลลี่มองไปยังชายผู้ที่กำลังเผยออร่าแห่งความอาฆาตแค้นออกมา เธอรู้สึกตกใจและงุนงง ไม่นานนัก แซลลี่ก็ถามขึ้นอย่างแผ่วเบา “อะไรเข้าสิงคุณกันน่ะ?”ตู้ม! หมัดของโฮเวิร์ดซัดเข้ากับผนังข้างเตียงของโรงพยาบาลจนทำให้แซลี่ตกใจอีกครั้ง“ชารอน เธอเป็นผู้หญิงที่เลวมาก! ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอจะกล้าทำขนาดนี้ จนกระทั่งเธอหลอกล่อลุงไซม่อนได้!” โฮเวิร์ดตะโกนออกมาอย่างไร้ความปรานี แต่ทว่า เขาก็ยังไม่สามารถควบคุมอารณ์ของตัวเองได้ ดวงตาของแซลลี่เป็นประกาย สรุปแล้ว ปรากฎว่าทั้งหมดเป็นเพราะชารอน แซลลี่เผยยิ้มสุดเยือกเย็นออกมาทันทีที่เห็นว่าสามีของตัวเองกำลังโกรธจัด 'ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ชารอนก็จะไม่มีวันแย่งโฮเวิร์ดไปจากเราได้อีก!'“โฮเวิร์ด คุณ…” ระหว่งที่แซลลี่กำลังพูดบางอย่างออกมา โฮเวิร์ดก็พลันเอนตัวไปทางแซลลี่ เขาวางฝ่ามือไว้ด้านข้าง