Lahat ng Kabanata ng LEOPOLD: THE SOLDIER: Kabanata 11 - Kabanata 20

SUNOD-SUNOD na pagkatok sa pinto ang nakapagpamulat kay Leopold isang hapon.Naniningkit pa ang mga matang bumangon ang lalaki para alamin kung sino ang hindi niya inaasahang bisita.Napakunot ang noo ni Leopold nang mabungaran ang tatlong unipormadong pulis ang nakatayo sa pinto.“Good afternoon officers, how can I help you?” saad ni Leopold habang sinisipat ang paligid kung mayroon bang nagaganap na kakaiba.Bumalik ang atensyon niya sa tatlong lalaki nang mag salita ang isa sa mga ito.“Good afternoon. Kayo ba si Mr. Leopold Rodriguez?”“Oo, ako nga. Bakit?”“Gusto ‘ho sana namin kayong imbitahan sa istasyon para makuha ang inyong panig tungkol sa pagkamatay ni Mr. Crisostomo Almeda,” sagot ng isa sa mga pulis.Hindi naman na nag salita pa si Leopold batid kasi niya na isa siya sa mga suspect sa krimen dahil naroon siya sa pagtitipon nang maganap ito.“Can I

DAHIL sa lead na nakuha ni Leopold ay kaagad siyang nagsagawa ng background check sa mga empleyadong napag-alaman niyang nagkaroon ng problema sa kumpanya.Nagulat pa siya nang makita ang isang pamilyar na pangalan sa listahan. Arman Chavez. Isa sa mga naging kaklase nila noong sila ay nasa High school pa lamang.Kilala niya ang lalaki. Mabuti itong tao, ngunit katulad niya ay salat din sa pera ang pamilya nito kaya naman ay kasama niya ito na palaging binubully ng grupo nina Crisostomo noong araw.Kung noon ay paloko-loko lamang ang mga masasamang ginagawa ni Crisostomo rito ay iba na ito ngayon.Kasama si Arman sa mga na lay-off na empleyado ng Almeda Electric Corporation.Kagyat niyang kinuha ang address ng dating kaibigan at mabilis na pinasibad ang sasakyan patungo sa kasalukuyang tinitirihan ng lalaki.Nang marating niya ang lugar ay sinubukan niyang hanapin ang dating kaibigan dito ngunit makailang beses na rin siyang nabigo.M

MATAPOS malinis ni Leopold ang kaniyang pangalan at mapatunayang hindi siya ang pumatay kay Almeda ay humingi ng paumanhin sa kaniya ang hepe ng istasyon kung saan siya na-detain. Binisita rin niyang muli ang Tito Santi niya sa opisina nito upang magpasalamat sa naging tulong nito sa kaniya. “Sisiguruhin ko na makakabawi ako sa inyo, Tito.” “Bakit ko pa hihintayin na makabawi ka kung puwede mo namang gawin ngayon?” “What do you mean, Tito?” Nagugulumihang tanong ni Leopold.  Binuksan naman ng heneral ang drawer sa desk nito at may kinuha roon. Kumunot pa ang noo ng binata nang makita ang dalawang kulay pulang invitation card. “Hindi ako makadadalo sa pagtitipong ito, kaya hinihiling ko sana na kayo muna ni Raymund ang magtungo roon bilang mga proxy ko,” anunsyo ni Gen. Santillan. “What? But I don’t think that I’m—” “Please, son. This is an important event but I have something much more important to do. If you’re wo

HINDI pa rin maalis sa isipan ni Leopold ang panaginip niya noong isang gabi. Patuloy pa rin siyang binabagabag at kinakain ng guilt sa pagkawala ng kaniyang mga kasamahan at ni Beatriz.Dahil dito ay dinala muna niya si Lia sa tahanan ng kaniyang tiyuhin upang sana’y mapag-isa. Inihabilin na rin muna niya kina Harmony ang pagbubukas ng Lia’s gourmet para sa araw na iyon.At dahil nga ilang araw na siyang hindi makatulog nang maayos ay napagpasyahan niyang bumisita sa kaniyang psychiatrist.Binigyan siya nito ng pills na makatutulong upang mas maging payapa ang pagtulog niya sa bawat gabi. Hiningan din niya ito nang paliwanag kung bakit muling bumabalik ang kaniyang mga bangungot.Pero kahit pa anong sabihing paliwanag at pagpapagaan sa kaniyang kalooban ay tila ba hindi siya makuntento. Pakiramdam niya ay mayroon pa ring kulang.Nagmaneho siya patungo sa kawalan. Tanging ang makalimot lang ang nais niyang mangyari ng mga sandaling iyon

NAPABALIKWAS nang bangon si Leopold. Taliwas noong una siyang magising ay wala sa silid si Raymund.Agad siyang bumangon nang muling maalala si Lia. Inalis niyang ulit ang mga tubong nakakabit sa kaniyang mga braso at nanghihinang tumayo mula sa higaan.Nang makatayo ang binata ay sakto namang pasok ni Raymund sa silid. “Kuya!” Tinapik pa niya ang kamay nito nang tangkain siyang alalayan ng pinsan.“Where’s my daughter?”Muli pa ay dumaan ang lungkot sa mga mata ni Raymund. “Follow me.”Hindi naman na nag dalawang sabi pa ang lalaki dahil kaagad naman na kumilos si Leopold. Tinahak nila ang mahabang pasilyo ng ospital.Ilang mga nurse pa ang napapatingin sa kanila dahil halata pa kay Leopold ang panghihina ngunit naglalakad na ito sa pasilyo.Huminto sila labas ng isang silid kung saan mayroong salamin upang makita ng sinumang nasa labas ang nasa loob. Mayroon ding mga titik sa itaas ng pinto