All Chapters of I Love You Prof (Tagalog): Chapter 21 - Chapter 30

 Zedic's POV Dumating ang biyernes, lumipas ang ilang araw at tila ba napansin kong umiiwas na sa akin si Mischell, hindi na ako nag-abalang tanungin pa ito tungkol sa pag-amin niya dahil alam niya na tulog ako ng mga sandaling iyon at hindi ko alam lahat ng mga sinabi niya at baka mas dahilan lamang iyon para mas lalo s'yang umiwas dahil kahit ako hindi ko alam kung ano ba ang isasagot sa kaniya kapag sinabi na nito sa akin ng harapan ang totoong nararamdaman niya. Biyernes na ngayon at sa limang araw na lumipas ang klase namin mas madalas ay tahimik na lang ito kumpara sa dati ay nag-iingay ito para lang magpapansin at kung ano-ano pa. Doon palang alam kung umiiwas na nga siya hindi ko siya masisi, kahit ako na lalaki ay mas piniliin na lang manahimik kisa magka issue. Gabi na nang makalabas ako ng office dahil kakatapos lang ng meeting ng lahat ng faculty members, hindi ako pumasok sa

Mischell's POV "Bakit nag apply ka pa ng trabaho Mitch, hindi mo naman sinasabi na nagkukulang ka pala sa budget alam mo namang hindi kita papayagan 'diba?" saad ni tito sa akin, nagpaalam na kasi ako sa kanila na magtatrabaho ako at kagaya ng inaasahan ko hindi nga ako nito papayagan. "Pinayagan ka na nga namin na mag apply ng scholarship sa university mo Mitch kasi ayaw mo na kami ang magpaaral sa'yo kaya bakit ka pa magtatrabaho?" saad naman ni tita, as if naman na seryoso ito halatang ka plastikan lang pinagsasabi niya. "Nahihiya na po kasi ako e, gusto ko lang pong makatulong sa gastusin sa mga gamot ni mama," nahihiyang sabi ko. "Mitch hindi naman kita sinisingil, pamilya ko kayo ni ate kaya bakit ka nag-iisip ng ganyan ang pamilya dapat nag tutulungan." "Oo nga po naiintindihan ko po kayo tito, kaya nga po gusto kong makatulong dahil pamilya tayo kaya payagan niyo na po ak

Mischell's POV "Nath bumalik na tayo sa room naiinip na ako rito sa clinic," pagpupumilit ko na rito. "Bakit ako ba hindi ah, naiinip na rin ako kung alam mo lang," mataray na tugon nito sa akin. "Edi 'yun naman pala eh tara na sa room." "Aba makulit din talaga lahi mo ano, kailangan mo ngang magpahinga baka gusto mong ako na mismo sumapak sa'yo para makatulog ka," panenermon pa nito sa akin. Sinong pasyente ba naman kasi ang pipilitin ang sarili na matulog kahit wala namang nararamdaman talaga, hindi pa lumalabas ng clinic si nurse Marie kaya hindi ko rin naman masabi-sabi kay Nath na nagpanggap lang ako na kunwaring nahimatay para alamin kung mag-aalala si prof sa akin. Kahit paulit-ulit ko pang sabihin kay Nath na wala akong sakit hindi ako nito pinaniniwalaan. "Nurse Marie may gamot po ba kayo sa pangpatulog ang ingay ng pasyente n'yo

Mischell's POV  "Tamang-tama ang dating niyo para sa tanghalian, naku natutuwa akong nakasama ka Mitch," saad ni Aling Sol ng makapasok kami sa bahay nila saka naman ako ngumiti rito. Kung ilalarawan ang bahay nila masasabi kong hindi iyon malaki ngunit malinis ang paligid, simple lang iyon at hindi magara, masikip ang sala ngunit pinatuloy pa rin nila kami at siniguradong kumportable. "Siya nga pala Mitch ito si Arman ang asawa ko." Pinakilala nito sa akin ang medyo matanda na ring lalaki. "Hello po, ako po si Mitch happy birthday po." "Salamat iha, nakita rin kita sa wakas naikuwento ka kasi ni Sol sa akin noong nakaraan ang gandang bata mo naman pala," papuri pa nito sa akin habang nakangiti. "Naku 'yang mga gan'yang bagay po hindi na dapat sinasabi hahaha," tawa ko pa. "Hahaha, nakakatuwa kang bata."  

 Zedic's POV Pinilit kong kuntrolin ang emosyong namamayani sa loob ko ngunit nabigo ako, hindi ko maipaliwanag kung dapat ba akong matuwa sa nalaman ko o dapat ba akong magalit sa babaeng ito dahil itinago niya sa amin ang anak nila ni kuya. "Yaya pakidala na po si Kendrick sa kwarto!" Utos nito sa isang katulong na agad namang sumunod at kinarga ang bata. Makikita ang pagtataka sa mukha ng bata dahil sa ginawa ko, ngunit sa mura n'yang edad alam kong hindi pa niya mauunawaan ang lahat. Nais ko mang kumpirmahin pa sa babae upang makasigurado akong anak nga ni kuya ang batang iyon ay hindi ko na ginawa pa dahil nakita ko na rin naman ang patunay matapos kong makita ang buong pagkakatulad ng batang iyon sa kapatid ko. "Paano nangyari ang lahat? Bakit hindi ka manlang nagpakita sa amin sa loob ng tatlong taon matapos mawala si kuya? Bakit inilihim mong may anak pala ka