All Chapters of Masquerade of Lies: Chapter 11 - Chapter 20

 Isang mainit na tsaa ang inilatag ni Nanay Sol sa mesa ng kumikintab na living room ng mansyon. Wala ni isa sa kanilang tatlong bagong bodyguards ang kumuha ng para sa kanila sapagkat nakaupo sa kanilang harapan ay ang Presidente ng bansa. “Ayaw niyo ba ng tsaa? Gusto niyo ba ng juice? Kape?” tanong nito nang mapansin na hindi nila ginagalaw ang inihanda sa kanila. “Nanay Sol, ipaghanda mo sila ng wine, baka magustuhan nila.” “H-Hindi na po!” agad na sagot ni Jacob. Napukaw naman niya ang lahat ng atensyon ng nasa living room. Ang mga tsokolateng mata ng Presidente na katulad ng sa babaeng naghatid sa kanila kanina ay dumako rin kay Jacob. “Sigurado ka, hijo? Mahaba haba ang pag-uusapan natin kaya baka kailanganin niyo ng maiinom.” Maski ang boses na malumanay ni Mrs. Guavez ay siya ring nasa boses ng Presidente. Aaminin ni Jacob na hindi talaga niya gaanong kilala ang Presidente

  Namamawis na ang mga palad ni Jacob habang hinihintay na pumunta si Sid sa shooting range. Hindi mapakali ang kaniyang mga paa at kamay dahil sa matinding kaba na kaniyang nadarama. Kung hindi siya magtagumpay sa unang test na iyon, agad na magiging dehado ang pagiging kandidato niya sa posisyon ng pangunahing bodyguard ng Presidente at natitiyak niya rin na ikapapamahak ito ni Kyla.   Nang makatapak si Sid sa harap ng mesa kung saan nakalatag ang iba’t ibang baril at mga bala ay isinuot niya ang kaniyang eye protection at headphone. Tumingin ito sa Presidente at tinanguan siya nito bilang pagsasabi na maaari niya nang damputin ang baril na nais niya. Matagal na tumingin si Sid sa mga nakalatag na baril, at sa huli ay pinili niya ang isang simpleng pistol. Kumuha siya ng tatlong bala at saka ito inilagay sa magazine. Huminga nang malalim si Sid, at saka itinaas ang baril at itinutok sa metal na hinulmang tao na limang metro ang layo sa kaniya. Dah

 Pagbaba ni Jacob ay naroon na sina Paula at Sid, napahinto siya saglit nang makita niya itong nag-uusap. Dahil hindi pa nito napapansin ang kaniyang presensya, dahan dahan siyang bumaba ng hagdan upang lumapit dahil base sa seryosong ekspresyon sa mukha ni Sid na tila nakikipagtalo ito sa anak ng Presidente, napukaw ang kaniyang atensyon sa kung ano ang kanilang pinaguusapan, lalo pang nakapagpataka kay Jacob dahil tila ang mga ito ay Ngunit pagdating niya sa dulo ng hagdan, ang nagmamadali at malakas na kalabog ng mga yapak ni Paul pababa ang sumira ng kaniyang pagkakataong malaman kung ano ang pinaguusapan ng dalawa. Parang nakuryenteng lumayo agad si Sid kay Paula na agad na sinamaan sila ng tingin. Umiwas naman ang mga mata ni Paula na siyang halata namang nagulat. “Handa na ba kayo?” tanong nito nang makalapit si Paul at Jacob sa kanila. “I hope you know how to do Judo, that’s what we’ll be do

 Nang makarating sila sa hospital, agad na napagtanto ni Jacob na ito ay malapit sa kanilang bayan. Ang hospital na iyon ay halos limang kanto lamang ang layo mula sa bahay nina Kyla. Nanlaki ang kaniyang mga mata, at kumabog nang mabilis ang kaniyang puso, tila nabuhayan siya ng loob na magkaroon ng pagkakataon na makita si Kyla bago ito umalis kinabukasan. “Hey?” untag sa kaniya ni Paula, saka lamang niya napagtanto na kinakausap pala siya nito. “Are you listening? I said we should go in and have you checked. I still have a lot of things to do,” inis nitong sabi. Napakurap naman dahil doon si Jacob at ang isang ideya ang pumasok sa kaniyang isipan. “Pwede mo na akong iwan dito, magta-taxi na lang ako pabalik ng mansyon,” agad niyang sagot sa dalaga. Pilipit ang kaniyang daliri na umasa na ito ay papayag. “Hindi pwede,” madiing sabi ni Paula. “You are my

CHAPTER 19  “Damien?” isang malamyos na tinig ang nagmula sa pinto. Agad na nagmadali si Damien na ayusin ang kaniyang necktie na halos isang oras na niyang inaayos sa kaniyang leeg. Nang buksan niya ang pintuan ng kaniyang kwarto, nakita niya ang malumanay na ngiti ni Nanay Sol. “Kailangan mo ng tulong? Malapit na kasing bumaba si Sir, baka kako kailangan mo ng tulong,” sabi nito at agad na dumako ang mga mata sa kaniyang necktie na buhol buhol at hindi pantay. Napatawa na lamang ng marahan si Nanay Sol at pumasok sa kwarto ni Damien. “Salamat po, Nay,” sambit ng binata. Sa ilang araw niyang panunuluyan sa mga Guavez, ang batiin at tawagin si Nanay Sol na “nanay” ang pinaka gusto niya sa lahat. Pakiramdam niya ay nagkaroon siyang muli ng isang ina na laging nag-aasikaso sa kaniya. Wala itong palya na akyatin siya sa kaniyang kwarto upang kumain kahit ilang beses na nitong sinasawa