Semua Bab That Summer...the Rain Pours: Bab 1 - Bab 10

"Gwynette! Gwynette!” sa araw na iyon ay isang tinig ang maririnig. Mula iyon sa isang dalagitang halos hindi na makahinga dahil sa impit na pag-iyak na naglalakad sa ilalim ng matinding sikat ng araw. Aligagang palakad-lakad sa kalsada at halos mabangga na niya ang mga taong nakasasalubong niya. Mapapansin ding wala siyang suot na tsinelas o anumang sapin sa paa dulot ng mabilisang pagtakbo o paglakad.  Pagod na pagod na siya. Kanina niya pa hinahanap ang kanyang kapatid. Hindi na niya alam kung saan ito hahanapin. Nagkasugat sugat na rin ang kanyang paa dahil sa mahigit na isang oras na ring paghahanap.  Ano nalang ang sasabihin niya sa kanyang ina pag-uwi sa bahay mamaya? Paano niya sasabihin ditong nawawala ang kanyang kapatid? Dahil na rin sa matinding pagod ay napahinto siya sa plaza ng kanilang bayan. Napaupo siya sa isang bench na naroon. Magpapahinga muna siya roon sandali pagkatapos ay muli niyang hahanapin ang ka

“Hindi mo ba alam na mahigpit na ipinapatipad ngayon sa buong bansa ang curfew?And that was the law you don’t abide. Kaya sa ayaw mo man at sa gusto, sasama ka sa akin sa presinto at doon ka nalang magpaliwanag,” Tiningnan ni Gabrielle at tinantiya ang ekspresyon ng pulis habang sinasabi iyon. Kaseryusohan ang mababanaag niya sa mukha nito.Patay! Kaya naman pala wala manlang akong makitang ibang tao. May curfew pala. Ang eng-eng ko talaga ngayong gabing ito! Nakakahiya! Kapag nadampot siya para mapunta sa kulungan, ano nalang ang sasabihin ng mga kakilala niya lalo ng mga kasamahan niya sa pagtuturo pati ng mga estudyante niya? Nakakahiya iyon lalo pa’t isa siyang guro pero hindi siya marunong sumunod sa batas na ipinapatupad.  Kahit sabihin man niya sa lalaking kaharap niya ngayon na dahil sa kalungkutan niya at sa dami ng iniisip nawala na sa isipan niya na may curfew. Police officers won’t believe that lame excuse. They are after of the laws to

HINDI na niya malaman ang kanyang gagawin matapos ang pag-uusap nilang iyon ni Grechelle. Napakarami nitong sinabi sa kanya tungkol sa buhay nito at dahil sa mga nalaman niya dumiretso siya kaagad sa police station ng kanilang bayan. Wala na siyang pakialam kung magkikita na naman ulit sila doon ng aroganteng pulis. Ang importante ngayon sa kanya ay ang kinabukasan ng kanyang estudyante at hustisya para sa kakambal nito. Dumiretso siya sa main desk at sinabi niya ang mga nalalaman niya.“Maam, kamusta at napadalaw ka? Nais mo bang dalawin si Chief?” sarkastiko ang ngiti ngayon ng isang lalaki na nakaharap na niya sa paaralan. Napaangat ang isa niyang kilay. “Puwede ba, hindi ang arogante at sarkastiko ninyong Chief Zierelle ang ipinunta ko rito. Kundi narito ako upang magreport,” napalakas na ang kanyang pagkakasabi dahil sa inis.“I just heard my name, so I went out,” maya-maya pa’y nasa harapan na niya ang

NAPATDA si Gabrielle sa kanyang nakita kung sino ang nasa labas ng kanyang pintuan ngunit nanatili pa rin itong kumakatok kaya wala na siyang nagawa kundi pagbuksan ito ng pinto upang ganap na itong makapasok. “Ano bang ginagawa mo rito sa ganitong oras ng gabi?” pairita niyang tanong sa pulis na ayaw niyang makita ngunit paulit-ulit niyang nakikita. Hindi niya ipinahalata ang kinakababahan niyang mukha at halos nanginginig niyang tuhod. Kailangan niyang panindigan ang sinabi niyang hindi siya natatakot sa anumang panganib na maaari niyang harapin dahil sa pagiging pakialamera niya. Dire-diretso lang itong pumasok sa maliit niyang inuupahang bahay. Inilibot nito ang paningin sa buong bahay. Mula sa maliit niyang kusina kung saan naroon na ang lababo at lutuan pati na ang kanyang mini ref na pang isahang tao lang ang maaaring ilagay na supply. Ilang hakbang lang din mula sa kusina ay mararating na rin ang kanyang kama at sa gilid ng higaan

Nanghihinang napaupo nalang si Gabrielle dahil sa kanyang nakita habang hawak hawak ang kuwintas. Hindi niya malaman kung maiiyak ba siya o matutuwa dahil sa nalaman niya. Ito ay ang kuwintas na ibinigay ng nanay niya kay Gwynette. Ang babae kanina ang nakatayo sa puwestong ito, kung kaya’t malaki ang posibilidad na ito ang nagmamay-ari ng kuwintas. Ngunit paano? Paano napunta sa babaeng iyon ang kuwintas ng kanyang kapatid? Posible kayang may alam ito sa pagkawala ng kanyang kapatid? Maaari ring ito ang kumuha sa kanyang kapatid ilang taon na ang nakararaan. Pinigilan niya ang mga luhang nais nang pumatak dahil sa bumalik na naman ang nakaraang ayaw na niya sanang balikan pa. Nasasaktan siya sa isiping naranasan na ng kanyang kapatid ang ganoong klaseng paghihirap sa napakabatang edad nito lalo pa nang mawalay ito sa kanila ng nanay niya. Gusto mo itong makita ngunit hindi mo pa mahanap. Iyon ang pinakamasakit sa lahat.Napasabunot siya sa kanyang buhok. Hanggang sa naramdaman n