Marami pa nga akong iniisip, dumagdag pa itong tumawag sa akin na hindi ko maintindihan. Anong kukunin ako? Sino ba sila? Ni-track na nga ni Fellin ang number na ‘yon habang tinatawagan ako pero hindi niya ma-track. Masyadong maingat ang tumawag sa akin kaya iisa lang ang suspect namin dito. Si Matthew. Ano ba talagang kailangan niya sa akin? Bakit hindi niya na lang ako diretsuhin? Mas lalo niya lang pinapagulo ang isip ko. Sa dami ng iniisip ay nakalimutan ko nang itanong kay Dad ang tungkol sa sinabi ni Matthew. Alam na nitong nakausap namin siya sa hideout pati na rin ang pagsunod ko kay Ryven sa isang mansyon noong gabing halos mabalian na ang paa ko pero hindi niya pa alam na muli kong nakausap si Matthew sa university. Palipat-lipat ng location si Matthew kaya mahirap itong hanapin. Ang dating mansyon na pinuntahan ko kung saan naroon siya ay may iba nang nakatira ngayon. Kaya imbes na mapalapit sa kaniya, mas lalo lang kami nit

Lumipas ang isang buwan na wala kaming pansinan. Minsan ay binabati namin ang isa’t isa kapag nagkakasalubong ang tingin sa room pero tanging tango lang ‘yon. Hindi namin kinikibo ang isa’t isa. At dahil doon ay nakahalata na ang barkada. Inaasar pa rin kami nina Jasper pero sa tuwing nakikita na nito ang seryoso naming ekspresyon ay kusa na rin siyang humihinto. Kahit si Jiro ay nagtataka rin sa biglaan naming hindi pagkibo sa isa’t isa. Pero alam kong inoobserbahan kami nito. Ganoon din naman ang misyon ko, ang obserbahan silang dalawa. Lumipas ang mga araw at weekends na naman, pinaka-inaabangan ng mga estudyante dahil ibig sabihin ay gimik. Nagpasya akong pumunta ng mall para makapag-shopping. Matagal ko na rin itong hindi nagagawa at since hindi naman masyadong busy ngayon ay uubusin ko ang oras ko dito. “Vanna?” Awtomatiko akong napalingon doon nang may magtawag sa akin. Si Jasper pala ito. Narito ka

 I woke up with a hangover. Shit! Ang sakit ng ulo ko! Bumangon ako para tingnan ang orasan and my jaw dropped as I saw what hour is it now. It’s already 3 o’clock in the afternoon! Sinapo ko ang ulo ko. Muli akong nahiga dahil sa hilo. I’m slowly remembering what happened yesterday while staring at the ceiling. Hanggang sa biglang pumasok sa isip ko Si Fevianna. May sinabi ba ako sa kaniya? I can’t remember at all. Tumayo ako para kumuha ng gamot pero kasabay rin non ang pagtunog ng telepono ko. Tiningnan ko ‘yon pero kumunot ang noo ko nang makita ang maraming messages galing kina Jasper, Jiro, Emma at… Fevianna. I immediately checked her message at kahit na walang nakakatawa ay para akong tangang nakangiti habang nagbabasa. From Vanntot:Where the hell r u?!!! Ramdam ko ang inis nito kahit sa text la

“Ma, si Rem oh, may pinopormahan na.” Agad na tinakpan ni Harem ang bunganga ko dahil sa biglaan kong pagsumbong kay Mama. “Hindi ko pinopormahan ‘yon, kuya!” “Ah talaga? Bakit ka namumula?” asar ko pa rito kaya naman mas lalong namula ang mukha niya dahil na rin sa kaputian. Mabilis naman lumabas si Mama mula sa kusina at nakapamaywang na hinarap kaming dalawa. “Aba’t napakabata pa nitong kapatid mo para manligaw. Sino ba ‘yan, Harem, ha? Bakit hindi mo ipakilala sa ‘min?” I laughed. Akala mo kung sinong istrikta e, gusto rin palang makilala. Nakita ko kasi ang babaeng kalaro nito sa tapat ng bahay. May bagong lipat kasi at nagkataon na kaedad niya ang anak ng may-ari na ngayon ng bahay roon. “H-hindi nga kasi!” Umiwas ito ng tingin kaya mas lalo akong na

Fevianna’s POV Nakataas ang kilay ko ngayong nakatingin kay Ryven. Nagbago ang ekspresyon nito nang ibaba niya ang telepono. Nang tumingin siya sa akin ay agad din itong napaiwas at parang may gustong sabihin pero hindi niya masabi. Alright. I think I know what that means. Nagpakawala ako ng malalim na hininga saka humarap sa daan. “Go,” I said. Hindi siya sumagot. Hindi niya alam kung ano bang gagawin niya kaya hinilot lang nito ang sintido. “Fev…” muling tawag niya. “I’m fine. You can go if that’s important. We can talk next time.” He look at me apologetically. Iniwasan ko lang ang tingin niya at inayos ang pagkakaupo sa sasakyan. “I-I’m sorry. Next time, Fev. I promise. I’m really really sorry.” Saka ito nagmamadaling bumaba pero b