All Chapters of Will You Love Me? (BL): Chapter 21 - Chapter 30

   PAGKATAPOS niya iyong sabihin ay tinalikuran niya ako at sumakay sa kotse. Pabagsak pa nga niyang sinara ang pinto ng kotse.Ha! siya pa talaga ang may ganang magalit ngayon na akala mo ay walang atraso sa ‘kin. At nagawa pang ipalanghap sa akin ang usok mula sa tambutso. Nagpigil lang akong magmura nang malakas dahil baka may ibang makarinig sa akin.“Ang gag* lang talaga ng isang ‘yun.” Pagkatapos ay inamoy-amoy ang sarili. Tatabi pa naman ako mamaya kay Mary Rose, baka kumapit na sa akin ang amoy ng usok.Hindi naman ako agad nangamoy usok pero mas mabuti ng makasiguro kaya bago pumunta sa klase ay dumaan muna ako sa restroom para magpabango. Nang nasa tapat na ng classroom ay huminga ako nang malalim. Mula sa pwesto ko ay nakikita ko si Mary Rose na ang mga mata’y nakapako sa akin. Napangiti pa nga siya habang sinisenyasan akong lumapit at tumabi sa kanya.Oh, My Rose, here I come

  NANG muli kong binaling ang tingin kay Felix ay tinaas lang nito ang kamay sabay sabing, “Let me explain.”Sumulyap ako kay Mary Rose na nagpalipat-lipat ang tingin sa aming dalawa ni Felix. “Anong kailangan mong i-explain? Para ka namang sira,” ang sabi ko sabay hawak sa balikat. Hawak na may kasamang galit at intensiyong manakit.Panira sila sa date ko!“Isama na lang natin sila, Kenan,” ani Mary Rose. Ow, see? Sira na talaga.“Baka, may iba silang plano… ‘di ba?” Pinanlakihan ko ng mata si Felipe.“Sure, sama na lang kami sa inyo,” ang singit ni Caleb.Bigla yatang nagdilim ang mata ko nang tingnan ito. “Hahaha, nagbibiro ka lang ‘di ba?” Kumurap-kurap pa ako para bigyan ito ng sign na ‘wag silang sumama sa ‘min.“Tama, nagbibiro lang siya,” si Felix at sinubukan pang ilayo si Caleb sa akin.

 [Past]  KAHIT nahihirapan ay pinilit ko ang sariling makasunod sa bawat hakbang ni Mama. Mahigpit niyang hawak ang kamay ko habang naglalakad sa may kalsada. Kanina ay buhat niya pa ako pero nang magtagal at mangalay ay ibinaba niya rin dahil dala-dala niya pa ang maliit na bag na may lamang gamit ko. Ang sabi niya kanina ay may pupuntahan kaming malayo.Puro dumadaan na sasakyan ang nakikita ko at nang huminto siya sa paglalakad ay nakitang may maraming batang tulad ko na naglalaro. “Sa’n tayo, ‘Ma?” ang tanong ko pa.“Nasa playground tayo. Tara,” at muli akong hinila palapit sa maraming batang nagkukumpulan. Inupo niya ako sa may bench at saka pinagmasdan. Ilang ulit niya pang hinaplos ang buhok at pisngi ko saka nagpaalam na may pupuntahan sandali. “S-sandali lang ako, Kenan. Babalik din agad si Mama.” Pagkatapos ay itinabi sa akin ang maliit na bag.“Hihinta

SA ika-apat na pagkakataon ay nagising ako at msuli kong tiningnan ang alarm clock sa side table.6:23 am, oras na para bumangon pero ayaw makisama ng katawan ko.Nilingon ko ang katabing mahimbing pa rin ang tulog na akala mo ay sa kanya ang kama. Tinitigan ko nang mabuti ang pikit niyang mata.“Gising na ba ‘to?” ang bulong. Muli na naman niya kasi akong niyakap.Nagpalinga-linga ako sa kama at sahig. Saan ba napunta ang bolster nito at ako ang niyayakap? Kaya palagi akong nagigising, e!Mabuti sana kung magaan ang kamay, e kaso, parang lagi akong sinisikmuraan sa sobrang bigat.Dahan-dahan kong inalis ang kamay niyang nakayakap sa akin.“Isa pang yakap mo sa ‘kin, tatadyakan na kita,” muli kong bulong.Mayamaya pa ay hindi nakaligtas sa paningin ko ang palihim niyang pagngiti.Sinasabi ko na nga ba! Gising na siya at nagtutulog-tulugan lang. “Hoy! Nakita ko ‘yun, ngumiti ka ngayon-ngayon lang, kaya bumangon ka na.”

HINDI ko pa man din nauubos ang kinakain ay muli na namang naglagay ng pagkain sa harap ko si Faith.“Freshly bake ‘yan,” aniya pa at mahinhin na hinawakan ang buhok.“Tumigil-tigil ka sa kakapa-cute mo r’yan kung ayaw mong kalbohin kita," banta ni Felix sa kapatid.Pero hindi siya pinansin ni Faith at nanatili ang atensiyon sa akin. “Sabihin mo lang sa ‘kin kung may kailangan ka.” Tapos ay umalis nang akmang babatukan ni Felix.“Sa inyo na lang kaya tayo? Baka hindi ko matansiya ‘yung kapatid ko.”“Dito na lang tayo, ayoko ro’n sa bahay.”Agad kong napansin ang titig niya. Titig na nanunuot. “Nag-away na naman kayo?”Buti sana kung iyon ang nangyari. Pero hindi!Hindi kami nag-away! Ni hindi ko nga alam kung anong nangyayari?!Bigla na lang hindi namamansin iyong si Caleb. Para akong may nakakahawang sakit na dapat iwasan. Ka