ANG kapal talaga ng apog ng isang ito. Hindi man lang tinablan sa mga sinabi ko at nakukuha pa ring ngumiti na parang walang nangyari.“Gagamitin ko ang motor,” sabi ko pa kahit halata naman dahil kitang-kita niyang inilalabas ko ito.Lumapit siya at saka bahagyang inayos ang ilang hibla ng buhok ko. “Kumain ka na ba?”Tumango lang ako at hinawi ang kamay niya para makausad na. Umalis naman siya ng in-on ko na ang motor. “Hihintayin na lang kita sa University,” aniya pagkatapos ay sumakay sa kotse at nauna ng umalis.Hindi ba iyon marunong magsawa? Araw-araw kaming nagkikita rito… tapos pati sa University, gusto pa rin akong makita.Napabuntong-hininga ako nang biglang sumagi sa isip ang kasunduan namin ni Caleb. Alam ko sa sariling hinding-hindi niya ako mapapasuko sa gusto niya pero sadyang palaban din ang isang iyon. Bukod sa nagiging extra touchy siya at kung minsan— madalas pala ay umiiral ang k

NANATILI ako sa kinatatayuan at hindi malaman kung gaano na kami katagal sa gano’ng posisiyon. Nakakapagtaka ring wala talagang dumaraang tao kahit isa sa lugar.Hinayaan ko siyang umiyak sa aking balikat kahit hindi ko alam kung luha o may halo ng iba ang basa kong uniform. Pero sige lang, naiinis man ay hindi ako ganoon kalupit para ipagdamot kahit man lang ang uniform ko.Ilang sandali pa ay hindi ko na ramdam ang mahihina niyang hikbi. “Okay ka na?”Pero sa halip na sumagot ay mas lalo lang humigpit ang yakap niya sa akin. Ano ba naman ‘to… hanggang kailan kami tatayo rito? Nangangawit na ako.“What’s the meaning of dizzz!”Nilingon ko ang nagsalita at bored na tiningnan. “Hindi ba obvious?” at saka, sa dinami-rami ng tao rito sa University… siya pa talaga ang nakakita sa amin. “Anong ginagawa mo rito Felipe?” Bahagya kong sinulyapan si Caleb na hindi pa rin ako binibitawan. Feel na feel niya talaga ang yakap sa akin.“Napadaan lang tapos may nakita akong magsiyotang nagyayakapan.

ILANG BESES akong kumurap at paulit-ulit na inintindi ang sinabi ni Caleb. Kinalikot ko pa ang tenga at baka nabibingi lang ako.“Pakiulit nga,” ang utos ko pa at saka binaling ang tingin kay Felix. “Totoo?” para akong ewan na papalit-palit ang tingin sa kanilang dalawa. Walang isa sa kanila ang sumagot pero kitang-kita ang guilt sa mga mata ni Felix. “Nagtatrabaho ka sa kanya?" At tinuro si Caleb. Naguguluhan talaga ako sa nangyayari.“Ganito kasi—"“Kaibigan ba kitang talaga?” ang pang-aakusa ko. Kung totoo man ang sinasabi ni Caleb ay paano niya ito nagawa sa akin? kaibigan niya ako! Ako ang una niyang nakilala at nakasama nang matagal pero na kay Caleb ang loyalty niya?!“M-mag-i-explain—!”Bigla ko siyang kinuwelyuhan at nanlilisik ang mga matang tiningnan siya. “Tang*na mo!” at saka tinulak nang malakas na halos ikatumba niya. Aalis na sana ako ng mabilis na humarang si Caleb.“Hayaan mo muna kaming magpaliwanag,” aniya pa.“Isa ka pang tang*na ka. Explain? Para saan? Ah! Gusto

ANG unfair talaga ng life. Iyong tipong gustong-gusto mong tumigil ang oras pero ayaw ka naman pagbigyan.Ang ganda-ganda na ng moment kasama si Mary Rose at kung saan-saan na rin napunta ang kuwentuhan namin nang sa isang iglap ay nakarating na sa destination ang sinasakyan. Parang hindi nga nag-init ang p*wet ko sa upuan.Gusto ko pa ngang manigurong nakarating na ba kami talaga kasi parang kalalarga lang namin mula roon sa public market. Kainis.Mataman kong tiningnan ang driver nang pababa na ng bus. Mag-request kaya ako ng isang ikot sa lugar kasama si Mary Rose?Kaso, ‘yung gusto kong makasama… Ayun, sumama na ulit sa mga kaibigan niya.Hindi naman ako introvert na tao at napaka-socialize ko naman pero bakit wala man lang akong kaibigan na kasama? May mga kakilala naman ako pero ewan ko ba, hindi ko feel iyong mga kasama nila. Ang sama kung tumingin. Inggit yata sa gandang lalake ko. Kaya ito, laging out-of-place at mag-isa. Kaka

[2 hours ago]“Anong gusto mong pag-usapan?” ang tanong ko. Hindi kasi kami pwedeng magtagal dahil dumidilim na at ihahatid ko pa siya.“A-ano…” umihip ang malakas na hangin kasabay ng pagpapatuloy niya sa sasabihin, “Sinasagot na kita.”Nabigla ako sa sinabi niya… ba’t parang ang bilis? Ba’t parang… hindi ko maramdaman ang saya ng isang taong sinagot ng nililigawan?“Hindi ka ba masaya?”Agad akong ngumiti at saka umiling. "Hindi, masaya ako... medyo, nabigla lang dahil….” nahinto ako at hindi na mahanap ang tamang salita.Matagal nanatili ang tingin niya sa akin hanggang sa mapabuntong-hininga siya. “I think… we need to stop this. I know na gusto mo ko, and I also like you. Pero ramdam ko kasi na may something like… a barrier. We’re close yet so far. Everytime na magkasama tayo? Ramdam kong nasa iba ang isip mo. Na may ib