PUNO ng hilakbot niyang pinaglandas ang sariling paningin sa buong paligid. Halos manginig ang mga kamay at paa niya dahil sa takot. Malalim ang paghingang humarap siya at nagmamadaling bumalik sa bungad ng mansiyon.Tumigil siya sa tabi ng pinto at pilit kinalkad ang dala niyang sling bag para hanapin ang cell phone. Nang makita ito, sandali pa siyang natigilan nang maisip ang dating karelasiyon.Napalunok siya. Ipapakita niya ba ito kay Russel? Paano kung ipagpilitan na naman nitong alamin ang pangalan ng ex niya.Nakagat niya ang ibabang labi bago bumaling sa malayo. Pero kung hindi niya ito sasabihin kay Russel, hindi niya makukuha ang gustong kunin sa lalaki. Sa huli, bumuntong-hininga siya bago hinanap ang numero ng asawa at tinawagan ito.Pumasok siya sa loob ng mansiyon at mabilis na ni-lock ang pinto. Sa bawat paglipas ng segundo, lalong nilalamon ng takot at kaba ang puso niya.Muli niyang kinagat ang ibabang labi at napapadyak pang nagre

KAPWA sila nagtatawanan ni Russel habang nakaupo sa isang pink bench at parehong may hawak ng cotton candy, candy apple at smoothie. Wala ring tao sa mga stalls na nagbibenta ng mga snack foods at fruit juice. Kailangan tuloy nilang gawin mismo ang smoothie na iniinom nila."Sa susunod, doon naman tayo." Itinuro ni Russel ang isang ride na parang bangka.Kumagat siya ng candy apple habang tumatango sa lalaki. "Siguro ang laki ng bayad mo rito.""Mas malaki ang pagmamahal ko sa iyo." Nilingon siya nito at kinindatan bago kumagat ng cotton candy.Sinamaan niya ito ng tingin. "Nako, ang landi ng asawa ko."Bigla itong natawa nang malakas bago siya hinalikan sa mga labi. Hindi pa man siya tapos kumain, hinila na siya ni Russel sa kamay at tuluyang sumakay sa ride na itinuro nito kanina.Maya-maya lamang, napuno na ng mga sigaw nila ang paligid ng amusement park. Natatawa pa silang bumaba dahil sa aksidenteng pagkahulog ng drinks niya habang nasa

MATAGAL na natigilan si Megara habang nakatingin sa walang laman na pasilyo. Nagbuga siya ng hangin bago nilingon ang lalaking si Russel. Wala itong imik. Blanko ang mukhang nakatingin pabalik sa kaniya.Muli siyang bumuntong-hininga bago muling pumasok sa loob ng silid at isinara ang pintuan sa likuran."Bakit ba kasi ganiyan ang reaksiyon mo? Dahil diyan, naiisip ko na tuloy na nasa labas ang kabit mo!"Umiirap siyang bumalik sa dulo ng kama at saka naupo. Parang tinakasan ng kulay ang lalaki. Daig pa nito ang naubusan ng dugo. Natural lang na mag-isip siya ng kakaiba.Lumapit naman sa kaniya si Russel saka muling lumuhod sa paanan niya. "I'm sorry. Ayaw ko lang naman mag-isip ka nang kakaiba kaya ganito ang reaksiyon ko. Nagsisimula pa lang uli tayo, Meg. Sorry na."Kinuha nito ang dalawang kamay niya at talisan itong dinampian ng halik. Muli na naman siyang nagbuga ng hangin. Siguro nga, napa-paranoid na siya.Imposible naman na pumunta

MULING umangat sa ere ang helicopter para umalis. Nang maiwan naman silang dalawa ni Russel, mula sa likuran niya ay tinakpan ng lalaki ang mga mata niya.Narinig niya ang pagpitik ni Russel ng mga daliri. Kasunod roon ang ingay ng nagmamadaling mga yabag at ilang pang kaluskos na hindi niya magawang mapangalanan.Sa tantiya niya ay tumagal iyon nang ilang minuto. Kagat pa ang ibabang labi niya bago siya nagreklamo sa lalaki. "Ano bang mayroon? Sampung minuto na ito, ha?"Narinig niyang natawa si Russel bago siya nito hinagkan nang paulit-ulit sa pisngi. "Just a little more minute."Iyon na nga ang nangyari. Lumipas pa ang mahabang segundo, pagkatapos ay tuluyan nang tinanggal ni Russel ang palad na nakatakip sa mga mata niya.Bigla naman siyang natigilan sa bumungad sa kaniya sa paglingon niya. Hindi kalayuan mula sa kanila ay naroon ang isang luxury italian sofa na nakaharap sa round table na inibabawan ng brown silk table clothe.May mga

PINAGHALONG gulat at pagtataka ang bumabalot ngayon kay Megara. Mula sa pagkakaunan sa kandungan ni Russel, mabilis siyang bumangon at luminga sa paligid. Nasa loob nga siya ng tumatakbong sasakyan! At hindi niya alam kung saan sila pupunta."You're finally awake!" nakangiting saad ni Russel.Agad niya itong binalingan at mabilis na nilapitan. "Dinukot mo ba ako? Ano ito? Didispatsahin mo na ako para makapagsama na kayo ng—"Hindi na niya naituloy ang sasabihin nang biglang takpan ni Russel ang bibig niya. "Kung anu-ano na naman ang pinagsasabi mo! Bakit ba kasi ganiyan ang iniisip mo?"Natatawa siya nitong pinaghahalikan sa pisngi bago binawi ang kamay. Malakas naman niya itong hinampas sa braso."Anyare! Kanina lang nasa kuwarto pa ako! Paano ako napunta rito!"Ngumiti siya bago kinuha ang kamay nito at hinila ito papalapit sa kaniya. "We're having a dinner outside Manila."Bahagyang umawang ang bibig niya, subalit nang maramd