พูดจบชายคนนั้นก็ยักไหล่และเดินเข้ามาหาพวกเขา “ถ้างั้นเกว็นก็คงจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับตระกูลวอลเตอร์ล่ะสิ ใช่ไหม?”ทันทีที่คำพูดนั้นหลุดออกจากปากของเขา ทั้งลูน่าและอลิซก็หน้าซีดลงพร้อมกันอลิซรู้อะไรบางอย่าง แต่เธอก็ไม่แน่ใจนัก...ในขณะเดียวกัน ลูน่าก็กำลังนึกถึง ‘จดหมายรัก’ ที่เกว็นมอบให้เธอเมื่อคืนนี้เธอจำได้ไม่ชัดเจนนัก เมื่อคืนเลียมเอาจดหมายของเธอไป เขาถ่ายรูปจดหมายแล้วส่งไปให้ใครสักคน จากนั้นเขาก็เผาจดหมายนั้นเธอไม่ทราบเนื้อหาภายในจดหมายแต่สัญชาตญาณบอกเธอ…ถ้าตระกูลวอลเตอร์ต้องการฆ่าเกว็นเพื่อปิดปาก แสดงว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับจดหมายนั่นแน่ ๆ !เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็รีบลุกขึ้นราวกับเป็นบ้า จากนั้นก็รีบวิ่งไปที่ห้องพักของเกว็นแล้วผลักประตูให้เปิดออก “เกว็น!”เธอรีบเข้ามาจับมือของเกว็นไว้ “เธอจำได้ไหม เธอให้จดหมายฉันเมื่อครั้งที่แล้ว จำได้ไหมว่าในจดหมายเขียนไว้ว่าอะไร?”เกว็นมองดูเธออย่างสับสน “จดหมายอะไร?”ลูน่าตัวแข็งทื่อทันทีเธอกัดริมฝีปากของตัวเอง “เมื่อคืนเราออกไปดื่มกัน เธอเมา แล้วฉันก็ไปส่งเธอกลับบ้าน จากนั้นเธอก็ให้จดหมายฉันมาและขอให้ฉันเปิดมันหลังจากที่กลับไปถ

แม้ว่าเธอจะกลายเป็นคนที่เขาไม่ชอบเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เขาก็ไม่สามารถละทิ้งและเดินจากเธอไปได้นี่เป็นความรับผิดชอบของเขาในฐานะสามีและพ่อแต่เขาก็ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ “ผมจำได้ว่าคุณกับเกว็นเป็นเพื่อนข้างโต๊ะเรียนและเป็นเพื่อนสนิทกันตลอดสามปีสมัยเรียมัธยมปลาย ตอนนี้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเธอ ผมคิดว่าคุณน่าจะมีปฏิกิริยาเช่นเดียวกับลูน่านะ”อลิซหยุดชะงักอย่างรุนแรงวินาทีต่อมา เธอก็หันกลับมามองปุ่มต่าง ๆ บนลิฟต์ “เราไม่ใช่เพื่อนกันจริง ๆ สักหน่อย เป็นแค่เพื่อนข้างโต๊ะเรียนค่ะ นอกจากนี้ หลังจบมัธยมปลายเราก็ไม่เคยติดต่อกันเลย สำหรับฉัน เกว็นเป็นเพียงเพื่อนเก่าร่วมชั้นเรียนที่ฉันไม่ได้เจอมาหลายปีแล้วก็เท่านั้น”โจชัวหรี่ตาของเขา “แต่เกว็นถึงกับทะเลาะกับลูน่าเพื่อคุณเลยนะ”“นั่นเป็นเพราะเธอรู้ว่าฉันแต่งงานได้ดิบได้ดี เธอก็เลยต้องการยกระดับตำแหน่งทางสังคมของเธอยังไงล่ะคะ” อลิซพูดเบา ๆ “ต่อมาเธอก็รู้ว่าฉันไม่สนใจมิตรภาพเก่า ๆ ของเรา เธอเลยกลายมาเป็นเพื่อนกับลูน่าทันที เมื่อไม่กี่วันก่อน เธอทะเลาะกับลูน่าแล้วเรียกเธอว่าเมียน้อย แต่ตอนนี้พวกเธอกลายเป็นเพื่อนกันอย่างรวดเร็ว แถมยังเต็มใจที่จะตายเพื่

เธอไม่กล้าคิดไปไกลกว่านั้น ทั้งหมดที่เธอทำได้คือกัดปากตัวเองแล้วถามนีลอย่างแผ่วเบา “พี่ชายลูกพูดอะไรอีกไหม?”“ไม่ครับ”นีลขมวดคิ้ว “คุณแม่ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”“ไม่จ้ะ ไม่มีอะไร” ลูน่าสูดหายใจเข้าลึก จากนั้นจึงพูดคุยเรื่องเรื่อยเปื่อยกับเขาอยู่พักหนึ่งแล้วรีบวางสายเมื่อวางโทรศัพท์ไปแล้ว ลูน่าก็ใช้เวลานานในการสงบสติอารมณ์ตัวเอง ในที่สุดเธอก็รวบรวมความกล้าและกดปุ่มเปิดที่สร้อยคอที่เธอเคยสื่อสารกับไนเจลขึ้นมา“คุณแม่” ทันทีที่สัญญาณเชื่อมต่อ เสียงอันเคร่งขรึมของไนเจลก็ดังมาจากปลายสาย “ผมได้ส่งอีเมลไปหาตำรวจในเมืองซีแล้ว รวมถึงรายละเอียดเกี่ยวกับกิจกรรมผิดกฎหมายต่าง ๆ ที่ตระกูลวอลเตอร์เกี่ยวข้องตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่ต้องกังวลคนที่ทำร้ายป้าเกว็นจะถูกลงโทษตามนั้น”มือของลูน่าที่ถือสร้อยคอสั่นเล็กน้อย“ไนเจล...”“ผมรู้ทุกอย่างครับ” คนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าลึก “สร้อยคอที่ผมให้คุณแม่ได้รับการติดตั้งโปรแกรมที่ทำให้สามารถเปิดใช้งานจากระยะไกลได้ ตอนที่ผมไม่สามารถตรวจจับสัญญาณของคุณแม่ได้เมื่อคืนนี้ ผมก็โจมตีและเจาะเข้าไปในระบบกล้องเฝ้าระวังของเมืองซี หลังจากที่แน่ใจว่าคุณแม่ปลอดภัยและ

เธอกำเอกสารในมือไว้แน่น “คุณ...ทำไมคุณถึงช่วยเกว็นและตระกูลลาร์สันไว้ล่ะ?”เพราะมีเหตุผลชัดเจนว่าเขาไม่ได้มีความเชื่อมโยงติดต่อกับพวกเขาเลยการเข้าซื้อลาร์สันกรุ๊ปในราคาที่สูงกว่ามูลค่าตลาดถึง 30 เปอร์เซ็นต์ ไม่ใช่เรื่องที่ดีสำหรับลินช์กรุ๊ปอย่างแน่นอนลาร์สันกรุ๊ปเองก็ไม่ได้มีศักยภาพมากนัก เพราะถ้ามีศักยภาพมากเช่นนั้น แอนดี้ ลาร์สันคงจะไม่หลับหูหลับตาเฝ้ามองผู้อาวุโสวอลเตอร์มาตลอดหลายปีและปฏิบัติตามทุกคำสั่งของเขาอย่างนี้โจชัวเงยหน้าขึ้นมองอย่างไร้อารมณ์ “ถ้าฉันไม่ทำอย่างนี้ แล้วเธอจะไปจากเมืองซีพร้อมกับฉันอย่างสบายใจได้ไหม?”หัวใจของลูน่าบีบแน่นจนกลายเป็นก้อนกล้ามเนื้อก้อนหนึ่งเมื่อได้ยินคำพูดของเขาเธอจำสิ่งที่ไนเจลพูดกับเธอจากปลายสายได้เป็นไปได้ไหมที่โจชัวทำทั้งหมดนี้…เพื่อเธอไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้เธอกัดริมฝีปากอย่างรุนแรง นั่นเป็นไปไม่ได้เขาคงอ่านใจเธอได้ เขาเหลือบมองเธออย่างแผ่วเบาอีกครั้ง “ถ้าเธอคิดว่านี่ไม่ใช่เหตุผลที่ดีพอ เหตุผลอื่นก็คือ…”เขาวางถ้วยชาลงบนโต๊ะกาแฟอย่างแผ่วเบา “ฉันต้องการกลุ่มบริษัทเก่าแก่ในเมืองซี ซึ่งต้องเป็นกลุ่มบริษัทที่มีประสบการณ์และเป็นเครื

มือของลูน่าจับที่จับของรถเข็นไว้แน่นเกว็นเงยหน้าขึ้นและจับจ้องเบ็นราวกับว่าเธอไม่ได้ยินคำพูดของผู้หญิงคนนั้น เสียงของเธอเย็นชาและห่างเหินโดยไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย “เธอเป็นใคร?”เบ็นขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไรเกว็นขึ้นเสียง แต่น้ำเสียงของเธอยังคงเย็นชาอยู่ “เบ็น เซลเลอร์ เธอเป็นใคร!”“ฉันเป็นแฟนของเบ็นย่ะ” ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเบา ๆ เอนตัวซบไปบนตัวเขา “แต่อย่าเข้าใจผิดนะ เขาไม่ได้นอกใจคุณหรอก เราเพิ่งยืนยันความสัมพันธ์ของเรากันวันนี้เอง นั่นเป็นเพราะคุ…”เกว็นหลับตาลง “เบ็น เซลเลอร์ แกเป็นใบ้เหรอ?”จากนั้นเบ็นก็ขมวดคิ้ว น้ำเสียงของเขาแสดงความไม่พอใจ “มันก็เหมือนกันนั่นแหละ ไม่ว่าฉันจะเป็นคนพูดเองหรือโคลเวอร์พูดก็ตาม โคลเวอร์เป็นแฟนของฉัน เราเพิ่งตัดสินใจจะคบกันบ่ายนี้เอง เราหย่ากันแล้วเมื่อเช้านี้ เธอไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของฉันอีก”เกว็นเริ่มหัวเราะอย่างเย็นชา แต่ขณะที่หัวเราะ น้ำตาของเธอก็เริ่มไหลมือของลูน่ากำหมัดแน่นเบ็นเม้มริมฝีปาก ลากผู้หญิงที่ชื่อโคลเวอร์ไปยืนอยู่ข้างหลังเขาแล้วเดินเข้าไปในวิลล่า เมื่อเขาเดินผ่าน เกว็นก็เอื้อมมือออกไปโดยไม่รู้ตัวแ