ลูน่าหลับไปนาน เธอดูเหมือนจะไม่สามารถตื่นขึ้นมาจากฝันได้เลยเธอฝันว่าใครบางคนลากเธอลงจากรถในขณะที่เธอไม่ได้สติเธอลืมตาไม่ขึ้น แต่เธอรู้สึกได้ว่าขาของเธอลากไปตามพื้นจนพวกมันมีเลือดออกและเจ็บมากเสียงของผู้ชายหลายคนพูดคุยกันอยู่ในหูของเธอ เธอไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไร แต่เธอได้ยินอะไรเกี่ยวการข่มขืนและการฆ่าได้อย่างชัดเจนเธออยากจะลืมตา แต่ทำไม่ได้ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตามสุดท้ายเธอก็โดนน้ำเย็นสาดจนตื่นเธอลืมตาขึ้นและตระหนักว่าทุกอย่างไม่ใช่ภาพลวงตาหรือความฝันในตอนนี้เธออยู่ในโรงงานร้าง บรรยากาศปกคลุมไปด้วยกลิ่นสนิม ก๊าซและเชื้อรามือและขาของเธอโดนมัดไว้ด้วยเชือก เธอถูกมัดไว้กับเก้าอี้และขยับไม่ได้แสงไฟในโรงงานสลัวผู้ชายร่างกำยำสองสามคนยืนอยู่ตรงหน้าและยิ้มเยาะมายังเธอข้างหลังพวกเขามีชายวัยกลางคนที่นั่งด้วยทาทางเย่อหยิ่งอยู่บนเก้าอี้ เขาถือจดหมายเปิดผนึกไว้ เขาถ่ายรูปของสิ่งที่อยู่ในจดหมายไว้หลังจากส่งเนื้อหาในจดหมายไปทางข้อความ ชายวัยกลางคนคนนั้นก็ยิ้ม เขาเผาจดหมายนั้นทิ้งและมองลูน่า“รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”ลูน่ากัดริมฝีปาก เธอกัดฟันทนกับความเจ็บที่ขาและบังคับตัวเองให้ใจเ

ภายในโรงงานร้างโกลาหลมากลุคกำลังให้คนของเขามัดเลียมขณะที่เขาหันกลับไปมองโจชัวที่อุ้มลูน่าอยู่ร่างสูงของโจชัวมุ่งหน้าไปยังประตูทางเข้าโรงงานช้า ๆลุคขมวดคิ้ว “โจชัว คุณจะจากไปง่าย ๆ แบบนั้นเหรอ?”โจชัวหยุดเดิน “มีอะไรอีกล่ะ?”“ก็ดูสิ” ลุคหัวเราะเล็กน้อย เขาจุดบุหรี่ในปากแล้วพูดด้วยท่าทางนักเลงว่า “คุณช่วยผมครั้งใหญ่ด้วยการให้ผมจับตัวเลียมมาได้ แล้วคุณจะไม่ขออะไรผมอย่างอื่นอีกเหรอ?”“ไม่จำเป็น” โจชัวหายใจเข้าลึก เขาก้มหน้าลงมองดูลูน่าที่กำลังตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ผมมาที่นี่ก็เพื่อเธอเท่านั้น”จากนั้นเขาก็เดินมุ่งหน้าไปยังทางออกต่อเมื่อเห็นเขาจากไป ลุคก็สูบบุหรี่เข้าไปเฮือกใหญ่ เขาหันไปมองชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา “เมื่อกี้เขาบอกว่าเธอเป็นลูกจ้างของเขาใช่ไหม?”คนของเขาพยักหน้า “ใช่ครับ”“เขามีภรรยาแล้วเหรอ?”“ครับ พวกเขาแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว”“หือ” ลุคพ่นควันบุหรี่ออกมาแล้วยิ้ม “น่าสนใจ”…โจชัวส่งลูน่าไปโรงพยาบาล“ไม่มีอะไรร้ายแรง เธอแค่ถูกบังคับให้ดื่มเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์ เธอเลยมึนเมา เธอเป็นหวัดเพราะถูกราดแอลกอฮอล์จนตัวเปียก แล้วบาดแผลที่ขาของเธอก็ค่อนข้

ลูน่าหลับไปตลอดทั้งคืนเธอฝันว่าถูกผู้ชายหลายคนทำให้อับอายและในฝันนั้นศพของเธอถูกทิ้งไว้กลางป่าเธอฝันว่าโจชัวและอลิซขับรถเหยียบข้ามศพของเธอและกลับไปที่เมืองบันยันอย่างมีความสุขเธอตื่นจากฝันร้ายและกรีดร้องด้วยความกลัว“คุณฝันร้ายเหรอ?”เมื่อรู้สึกตัว เสียงของธีโอก็ดังก้องอยู่ในหูของเธออย่างแผ่วเบาลูน่าลืมตา เธออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย ผนังและเตียงเป็นสีขาวพร้อมทั้งกลิ่นยาฆ่าเชื้อที่โชยเข้าจมูกเธอลูบกลางคิ้วแล้วลุกขึ้นจากเตียง “ฉันอยู่ที่…”“โรงพยาบาล” ธีโอตอบขณะรินน้ำให้เธอ “คุณถูกโจมตีและลักพาตัวเมื่อคืนนี้ หลังจากนั้นคุณก็ได้รับการช่วยเหลือและส่งมาโรงพยาบาล”จากนั้นเขาก็ยื่นแก้วน้ำอุ่นให้ลูน่า “คุณจำอะไรได้บ้างไหม?”ลูน่ารับแก้วน้ำมา เธอนิ่งคิดอยู่พักหนึ่ง “นิดหน่อย”เมื่อคืน…หลังจากส่งเกว็นกลับบ้าน เธอก็ผล็อยหลับไปในรถแท็กซี่หลังจากนั้น…เธอก้มหน้าลงตรวจสอบร่างกายของตัวเองโดยไม่รู้ตัวธีโอกดบีบแขนเธอเบา ๆ “คุณไม่เป็นไร พวกเขาแค่กรอกเหล้าใส่ปากและทำให้ตัวคุณชุ่มด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พวกเขาไม่ได้ทำอันตรายใด ๆ กับคุณมากนัก”จากนั้น ธีโอก็ถอนหายใจ “แต่ถ้าคน

เมื่อลูน่ารีบไปถึงโรงพยาบาล เกว็นก็กำลังอยู่ในห้องฉุกเฉินนอกห้องฉุกเฉินมีแอนดี้ซึ่งกำลังน้ำตานองหน้า และลุคที่มีสีหน้าเย็นชายืนอยู่เบ็นผู้ที่ควรจะอยู่ที่นั่นมากที่สุดกลับไม่ปรากฏตัวด้วยซ้ำเมื่อออกจากลิฟต์ ลูน่าก็รีบวิ่งเข้าไปอย่างลนลาน “ลุงแอนดี้ เกว็นเป็นยังไงบ้างคะ?”แอนดี้จับมือเธอไว้แล้วทำได้เพียงร้องไห้เท่านั้น เขาสะอื้นหนักจนพูดอะไรไม่ออก“คนของฉันช่วยเธอไว้”ลุคขมวดคิ้วและมองลูน่า เขายุ่งอยู่กับการจับตัวเลียมที่โรงงานร้างเมื่อคืนจนทำได้เพียงมองลูน่าผ่าน ๆ โดยไม่ได้สังเกตเห็นหน้าตาของเธอให้ถี่ถ้วนนักเมื่อมองดูเธอกับตาตัวเองในขณะนี้ เขาก็ตระหนักได้ว่าผู้หญิงคนนี้มีทุกอย่างที่ทำให้ผู้ชายตกหลุมรักได้อย่างหัวปักหัวปำลูน่ากัดริมฝีปากของเธอ เธอปล่อยมือของแอนดี้ทันที เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองลุค “เกว็นนี่เป็นยังไงบ้างคะ?”“ไม่ค่อยดีเท่าไหร่” ลุคขมวดคิ้วเล็กน้อย “เช้านี้คนของฉันพบว่าพวกของเลียมกลุ่มหนึ่งไปที่คฤหาสน์วอลเตอร์ เมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาไม่สนใจจะพยายามหาทางช่วยเหลือเลียม แต่ยังมุ่งเป้าไปที่พวกลาร์สันในทันทีแทน“ฉันเป็นหนี้บุญคุณโจชัว ฉันรู้ด้วยว่าตระกูลลาร์สันมีความ

เมื่อเห็นใบหย่า เกว็นก็ตกตะลึงไปในทันทีลูน่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธมาก “เบ็น คุณหมายความว่ายังไง? เกว็นเพิ่งผ่านเหตุการณ์โชคร้ายเช่นนี้มา ตอนนี้เป็นเวลาที่เธอต้องการคุณมากที่สุด แต่นี่คุณกำลังทำอะไร?"ดวงตาของเบ็นเรียบเฉย “ยังชัดเจนไม่พอเหรอ?”เขากวาดตามองลูน่าด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นเขาก็มองไปที่เกว็น “ผมเป็นคนหัวโบราณ ตอนเธอได้รับการช่วยเหลือ ก็มีผู้ชายคนอื่นมาหลับนอนกับเธอแล้วนี่ อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้เรื่องนี้ แถมยังมากกว่าหนึ่งคนด้วย!”เบ็นกัดฟัน “โชคดีที่ฉันไม่เคยพาเกว็นไปหาพ่อแม่ ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!”จากนั้นเขาก็จ้องมองเกว็นอย่างเย็นชา “เซ็นชื่อสิ!”ลูน่าโกรธมากจนหายใจหอบเธอกำหมัดแน่น “เบ็น เซลเลอร์ นายใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไง!”“ฉันเหรอใจร้าย?” เบ็นหัวเราะเยาะ เขากวาดตามองลูน่าด้วยสายตาเย็นชา “เธอหรือเปล่าที่ควรถามเรื่องนี้กับตัวเอง! ถ้าเกว็นไม่เคยเป็นเพื่อนกับเธอ ถ้าเกว็นไม่ช่วยเธอ ก็คงไม่มีใครคิดแก้แค้นเกว็นแล้วเกว็นจะต้องเจอเรื่องพวกนี้ไหม? ถ้าเกว็นไม่เจอเรื่องพวกนี้ ฉันจะต้องหย่ากับเกว็นไหม? ปีหน้าเราวางแผนจะมีลูกกันอยู่แล้ว! ลูน่า เธอคือคนที่ท