บททั้งหมดของ GAME OF LOVE: Olivia Reid: บทที่ 51 - บทที่ 60

“AKALA KO ba mag-jojogging tayo?” Takang tanong ni Tonet nang pumara si Olivia ng taxi.“Oo nga. . .” aniyang hinila si Tonet papasok sa loob ng taxi na pinara niya, “Duon tayo magjo-jogging sa loob ng subdivision ng k-kaibigan ko para mas safe.  Mahirap kasi dyan sa daan, maraming namamasadang tricycle, baka maaksidente pa tayo.  Manong dun po tayo sa Wackwack ha. . .” aniya habang sinisipat muli ang mukha sa rear view mirror.“Bakit ba pakiramdam ko may kakatagpuin ka?” puna ni Tonet, “Kanina ka pa conscious na conscious sa muka mo eh. . .”“Nanalamin lang, me kakatagpuin na kagad? Di ba pwedeng gusto ko lang maging presentable?” irap niya dito.Nagkibit balikat si Tonet.Ang totoo, ang lakas ng kabog ng dibdib niya.  Nagbabakasali lang naman siyang magkikita silang muli ni Gabriel.  Kung hindi kasi siya nagkakamali, sa Wackwack subdivision ito nakatira.&n

NATAHIMIK si Pamela.  Hindi niya alam kung dapat ba niyang ikatuwa ang muling pagbabalik ni Olivia sa buhay ni Javier.            Matagal na siyang may lihim na pagtingin kay Javier.  Simula nang mawala si Olivia ay nagkaroon siya ng chance na mabalik ang dating pagtingin sa kanya ni Javier kagaya ‘nung mga bata pa sila.  Ang tagal rin niyang hinintay ang pagkakataon na mapansin siya ng kanyang kababata.            Unti-unti na siyang nagkakaroon ng chance pero ngayong nandito na muli si Olivia, alam niyang mawawala na muli ang tsansang iyon.            “P-Paano kayong nagkita,” pilit niyang pinasigla ang tono ng pananalita, “K-kumusta na siya? N-Namiss ko rin talaga ang babaeng yan, p-pakausap nga sa kanya,” aniyang gumagaralgal na ang tono ng pananali

“HINDI ko pa napag-iisipan ang tungkol dyan ‘nay.  Ayoko ng muling guluhin pa ang buhay nya. M-mukha namang masaya na sya ngayon. . .gaya nga ng sabi mo, sa estadong yun ni Gabriel, matagal na yung nakamove on.  Tapos, guguluhin ko na naman ang buhay nya? Baka magwala na yun sa galit.  S-saka di ko rin naman alam kung matutuwa syang malaman na may anak kami eh.” Matamlay na sabi niya sa ina, “Besides, maliban kay Javier, buong pamilya nya galit sa akin. I don’t think ikakatuwa ng parents ni Gab na malamang may apo sila sakin.”            “Kaya magpapakamartir ka na lang, ganun ba?  Papalakahin mong mag-isa si Stacey? Hindi mo ibibigay sa kanya ang karapatang makilala ang tatay nya? Hindi ba nagiging unfair ka dun sa mag-ama?”             Tiningnan niya ang ina-inahan, “Ano

ANG GULAT ni Olivia nang umagang-umaga ay nandoon si Javier para sunduin siya at ihatid sa pinapasukan niya.            “Javier, you don’t have to do this.”            “It’s okay. Gusto ko lang namang ibigay ‘to sa pamangkin ko,” sabi nitong iniabot ang mga damit na pinamili sa Rustan’s.            “Naku ang dami naman nito.  Thank you,” aniyang tiningnan ito ng matiim, “Pero hindi mo na yan dapat ginagawa, Javier.”            “Gusto ko.  At masaya ako sa ginagawa ko,” saad nito sa kanya, “Saka hindi naman ikaw ang ipinunta ko dito eh, iyong pamangkin ko.”            &l

PAPUNTA pa lang siya sa kuwarto ni Gabriel ay panay na ang kabog ng dibdib niya.  Nasa kalagitnaan na siya ng pasilyo nang pumihit siya pabalik sa kanyang kuwarto.  Anong kalokohan itong ginagawa niya?            Pihadong pinagtritripan lang siya ni Pamela. . .            “Olivia?”            Pag-angat niya ng mukha, muntik na siyang himatayin, nasa harapan niya si Gabriel, nakaswimming trunks at namamasa pa ang katawan.  God, namimiss ko na ang matipuno nitong dibdib.            Ewan ba niya kung bakit napatingin rin siya sa nakaumbok nitong harapan.            Shit.  Pulang-pula ang mukha niya nang marealize na na