After eating I checked my son and when I saw that he's sleeping peacefully I showered to freshen up. Kaagad kong pinatuyo ang buhok ko sa living room para hindi magising si Andrae. I was about to go inside our room when my hair is already dry but I heard the doorbell. Nagsalubong ang kilay ko saka napatingin sa orasan sa ibabaw ng drawer na nandito sa living room. It's already eleven in the evening. Almost midnight. It's not Alexander I'm sure. Kahit nagtataka ay lumapit pa rin ako sa main door para buksan. Dahan-dahan kong pinihit ang doorknob. At kaagad akong napasinghap nang makita kung sino ang labas. "I'm sorry about Alice. Pinagsabihan ko na siya," he said using his low voice. 

"Can I go or not?" I remained speechless while he's staring at me intently like he's waiting for my answer? Bakit nagtatanong siya sa akin. My mouth opened but a few seconds later I immediately closed it again. Napalunok ako ng mahina habang nakatitig pa rin sa berde niyang mga mata na tila naghihintay pa rin sa sagot ko. I can't find words. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko gayong hindi naman dapat ako ang tinatanong niya sa bagay na iyan. "Huh?" I uttered after our long silence. Bahagyang nagsalubong ang kilay niya at ilang segundo pa ay napaiwas siya ng tingin. "I'll go," malamig na sabi niya ulit saka tuloy-tuloy na tumalikod hanggang sa tuluyan na siyang nakalabas. Nanatili lang sa pinto ang mga mata ko kahit hindi ko na siya nakikita pa. I was dumbfounded and shocked. It couldn't sinked in my mind. Parang ang hirap isipin ng tinanong niya sa akin. Isang minuto pa bago ako tuluyang nakawala sa pag-iisip sa bagay na iyon. I let Andrae wonder the whole house with hi

I cried and cried until the elevator opened on the right floor of our unit. Huminga ako ng malalim bago tuluyang lumabas. I made sure that my face was dry and my tears were all gone. Mahina akong naglakad papunta sa unit namin. When I opened the door I immediately saw my son who's laughing so hard while watching a tv. Mag-isa lang siyang nakaupo sa couch at tutok na tutok sa pinapanood na cartoons. Kaagad pumungay ang mga mata ko sa nasaksihan. "Mommy!" He loudly greeted me when he saw me. Kaagad ko siyang sinalubong ng yakap at halik sabay lingon kay Yaya na nakatayo lang sa gilid. "Pumunta ba dito si Alexander, Ya?" tanong ko gamit ang medyo paos na boses dahil sa pag-iyak ko kanina. "Hindi po ma'am," sabi niya sabay ilang kaya tumango na rin lang ako bago yumakap sa anak kong tumatalon na ng kaunti. So kakarating lang nila? Sana hindi na muna sila umakyat dito. I can't face Alice. Hindi ko na alam kung kaya ko pa bang makarinig ng mga masasakit na salita galing sa kanya. Her

The words and dislike gestures of the nuns stayed inside my head even after we left the orphanage. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang mga narinig at nakita na parang isang memoryang gigising sa akin na mali nga ako. Na may kasalanan nga ako. I made a mistake. Due to heat, passion and lust I made the greatest mistake of my life. Pero ngayon aaminin ko na nagkakamali ulit ako. Gumagawa na naman ako ng isang pagkakamali na araw-araw kong pagsisisihan. I am starting to build a new and deep feelings for the father of my son. Hindi ko alam. I must admit this the first time we saw each other again. I was too amazed by his physical features. I love his eyes. I love the way it stares at me. He could make me tremble, shiver and nervous. But he's just here for Andrae. For my son. For his son. And he is getting married to Alice. Si Alice na bestfriend ko mula pagkabata. I can't let this feelings invade me. Dahil ayaw ko na ulit maging makasalanan. "We're here," Bigla akong bumalik sa sa

 I never saw Alexander again the whole day after I pushed him. Hindi siya bumisita sa condo na mabuti para sa akin pero hindi sa anak ko. I don't want to see him for now. Kung pwede lang na hindi ko na siya makita ay gagawin ko. The kiss we shared. Hindi na iyon isang aksidente. Those kisses were different. That gave me butterflies in my stomach. It sent shivers down my skin and It gave me a tingling sensation that I can't even deny. And I let him kiss me for too long. Hindi ko maipagkakaila na gusto ko iyon. Gustong-gusto ko na tipong nasasaktan ko na rin ang sarili ko. I want his kisses but it's forbidden. I want his lips on mine just like that. Pero hindi pwede. At kahit anong gawin ko ay hindi magiging pwede. So all I need to do is to forget and move forward