I didn't know that it was possible to avoid Alexander for two weeks. After what happened I developed a certain fear of seeing him. Takot na takot akong makita siya.I moved in the mansion. Doon na kami tumira kasama si Daddy na hindi na rin gustong iwan si Andrae. Nagkita at nagkausap na sila ni Alexander dahil palagi itong dumadalaw kay Andrae. I did not opened anything to my Dad again. I need to deal with this alone. Dahil kasalanan ko ito. I am contented hiding on my room whenever Alexander is here. Kahit anong tawag ni Andrae ay nagbibingi-bingihan ako. My conscience is eating me.I can't face him again. Not when the memory of what we did is still fresh on my head. Hindi ko makakalimutan at kung sakaling makita ko siya ulit ay siguradong mas lalo akong mababaliw sa kakaisip. Sa kakaisip kung paano ko itatama ang mga nagawa ko."Are you sure you're okay?" nag-aalala na tanong ni Daddy ng naabutan niya akong nakasandal sa pader malapit sa pinto ng kwarto namin ni Andrae.I forced a

I immediately rushed towards Andrae but Alice suddenly gripped my wrist so hard and that made me stop. I furiously looked at her."Hindi pa tayo tapos!"Pwersado kong binalibag ang kamay niyang nakahawak sa akin saka galit siyang pinukol ng tingin."I don't have time for your bitter rant, Alice!""Open the car!" Alexander shouted so Yaya Fe shakingly opened the backseat. May mga guards at ilang tao na ang nakapalibot kung nasaan kami pero wala na akong pakialam.I am worrying about my unconscious son. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa kanya.Mabilis ako na pumasok at ako ang nag-abot kay Andrae na walang malay. Nanginginig kong tiningnan ang sugat niya sa gilid ng noo. I cried so hard when I felt that he's a little cold now. "Go? Alexander! Go!" iyak na iyak na sigaw ko habang nakatingin sa anak na punong-puno ng dugo."Sh*t! Sh*t!"I tried to stop myself from crying hugging my son. Humarurot ang kotse papunta sa malapit sa hospital. Alexander drove fur

Chapter 35"Gwen, are you okay?"Natigil ako sa akmang pag-inom ng sleeping pills dahil sa biglang pagpasok ni Daddy sa kwarto ko. Kaagad dumapo ang mga mata niya sa gamot kaya dali-dali ko iyong ininom saka marahan siyang nginitian."Dad," I said when I saw him sighed.He is not really in favor of me using sleeping pills everyday. But what can I do? I can't sleep without this."Masama sa katawan ang palaging dumepende sa sleeping pills—""Dad, I can't do anything. Ito lang ang nakakatulong sa akin para makatulog. If I won't use this I will stay awake all night to cry and cry," I said so he sighed once again before he nodded."Why don't you visit physiatrist—"I shook my head multiple times to cut him off."No, I don't have a problem," sabi ko habang umiiling pa rin.Kaya ko pa. Kaya ko pang kontrolin ang katawan ko. And I will be okay in a span of time. Masyado lang sariwa sa mga ala-ala ko ang mga nangyari. I will be okay soon. I don't need to go to professional to treat me. I believ

I was devastated when the night came. Uminom ako ng sleeping pills pero wala na iyong epekto. Sinanay ko ang katawan ko doon at ngayon ay para na akong namanhid. I couldn't fall asleep.Kapag pinipikit ko ang mga mata ko ay laging bumabalik sa akin ang mga nangyari noon. My head is summarizing what happened. From that sinful night until I gave birth to Andrae and until I lost them.At wala akong ibang ginawa kundi umiyak ng umiyak ng gabing iyon. I cried the whole night. I did not even fall asleep even for a second. Kaya sa umaga ay namamaga ang mga mata ko sa antok at dahil sa pag-iyak.I sighed a lot.Suminghot pa ako ng mahina dahil sinisipon na rin ako sa matinding pag-iyak.I need to buy strong sleeping pills. I need one to sleep.Kahit nahihilo ako dahil wala pa akong tulog ay pinilit ko na pumasok sa trabaho. I did my best to hide my swollen eyes with the help of makeup. I also made a black coffee to wake me up. At nang makarating ako sa opisina ay muli akong nagpabili sa secre

I can't explain why my heart is beating too fast. Sobrang lakas ng kabog ng puso ko habang nagda-drive ako palayo sa restuarant. I almost bump the car in front of me because I lost my concentration."God," pabuntong hininga na sabi ko dahil sa nangyari.Nang makarating ako sa opisina ay wala ako sa sarili. Imbes na sa sariling opisina dumiretso ay tumulpy ako sa opisina ni Daddy sa itaas na floor. Napalunok ako bago tuluyang pumasok ng walang pasabi sa opisina niya kaya bahagya siyang nagulat."Anything wrong?" he asked but I shook his head before sitting in the chairs in front of his table.Nakatingin lang ako ng diretso sa kanya. My Dad is not secretive. Pero sa ngayon alam kong may tinatago siya sa akin."Dad," pabitin na sabi ko kaya napakunot ang noo niya. "What? You're making me nervous," He laughed a bit after saying that."Dad, tell me…ikaw ba ang nagsabi kay Alexander ng libingan ni Andrae? Because if you are not who else then?" sabi ko kaya naging seryoso si Daddy at napasa