Aaron watched his mother pace anxiously in his office at SSL. It’s 7 in the evening and truth be told, though he has been trained to spend indefinite hours in the courtroom, his body has been feeling the strain of the day. Or should he say, the strain of the past few weeks.It’s just supposed to be an ordinary day, had it not been for that damn accident on one of their cargo ships. At kahit hinihintay pa niya ang pagbabalik ng mga tauhan niya sa SSL for an emergency meeting, alam na niya agad na malaking halaga ang mawawala sa kanila dahil sa aksidente. The ship carries products from their biggest clients. And though they had always practiced insuring the goods entrusted to them, still, the accident will cost them much in paying for the damages and penalties. As if the pulling out of investment of Mr. Smith, one of their biggest investors, was not enough for him to handle. The move shook their financial stability and some of the board me

 Malakas sa tenga ni Samantha ang tunog ng pagtik-tak ng wall clock habang nakaupo siya sa cubicle niya. Alas-tres na ng hapon at iyon na ang huling araw niya sa trabaho. Subalit imbes na mag-concentrate sa pag-aayos ng files na iiwan niya, inaabangan niya ang pagbalik ni Sir Aaron sa opisina nito. Maya’t-maya ang tawag niya kay Ms. Viviane, tinatanong niya kung nakabalik na ba ang boss nito at puwede na ba itong kausapin. Kaya lang, humapon na at malapit nang matapos ang working hours, pero hindi pa rin niya natitiyempuhan si Sir Aaron.Buo na ang loob niya, makikiusap siya na i-retain siya trabaho kahit na ilang buwan lang. Hanggang sa sigurado na siyang may malilipatan na trabaho. Ayaw niyang mabakante sa pagtatrabaho. Mas mahirap kasi iyon para sa kanya. Lalo pa ngayon at sumusubok siya ulit na umutang sa iba pang lending companies.Naisip na rin niyang isanla ang mga natitira pang alahas ng Mama niya. Pero hindi pa niya iyon nagagawa. May sentim

 Humugot ng malalim na hininga si Samanta at mabilis na nagpakalma ng sarili nang mapagbuksan niya ng pinto ang mag-inang Dimayuga. Alas-otso pa lang ng umaga ng Biyernes pero hindi talaga nag-aksaya ng oras ang mga ito upang maningil.Nakataas ang kilay ni Mrs. Dimayuga habang nakatingin sa kanya. Si Robin naman, nakangisi pa rin habang paulit-ulit na pinapasadahan ng tingin ang kabuuan niya na para ba siyang isang ulam na balak nitong lantakan. Agad siyang nairita sa ginawi nito. Gusto niya sana itong singhalan kaya lang, kasama nito ang nanay nito. At ang ipahiya si Robin sa harap ng nanay nito ang pinahuli niyang gagawin ng mga oras na iyon. Dahil mula pa noong maliliit sila, overprotective na si Mrs. Dimayuga sa unico hijo nito. Kaya tuloy lumaki itong spoiled at barumbado.“Biyernes na, Samantha. Alam mo ang pakay namin. Hindi mo ba kami papapasukin?” ani Mrs. Dimayuga, pasuplada.Kumurap siya at mabilis na niluwangan ang pagkakabu

 Gigil na in-off ni Samantha ang cellphone niya bago niya muling isinuksok iyon sa bag niya. Talagang sinusubok ng ibang tao ang pasensiya niya. Kung sabagay, wala namang bago roon sa nakalipas na tatlong araw. Paano, tawag nang tawag sa kanya si Mrs. Dimayuga. Kung hindi ito naniningil, hinahanap nito sa kanya ang anak nitong barumbado.Ano namang malay niya sa kinaroroonan ni Robin e nag-file na nga siya ng pormal na reklamo sa barangay dahil sa ginawa nitong pambubulabog sa kanya limang araw na ang nakararaan. Nagharap-harap pa silang tatlo sa barangay—siya at ang mag-inang Dimayuga. Pumirma din siya ng kasulatan na babayaran niya hanggang sa akinse ng susunod na buwan ang natitira pang pagkaka-utang niya sa mga ito. At kapalit niyon ay ang pagtigil sa panggugulo ni Robin sa kanya. Pumayag naman ang mga ito. Maayos naman ang usapan nila noong kaharap nila si Kapitan Domeng pero bakit ngayon, parang may amnesia ang mag-ina at halos araw-araw siyang kinuku

  “Ano? Pakiulit mo nga ‘yong sinabi mo, Sam?” mataas ang boses na tanong ni Bettina kay Samantha. Napangiwi na siya at nakagat ang kanyang pang-ibabang labi, gusto niyang ipigilin ang mga luha niya. Kaya lang, lalo siyang naiiyak habang nakatingin siya kay Bettina. Nang-uusig ang mga mata nito kahit alam niyang hindi nito sadya. Siguro, kung buhay pa ang Mama niya, ganoon din ang magiging reaksyon. Kanina matapos siyang kuhanan ng initial statement ng mga pulis tungkol kay Robin, sinabihan siya ng nurse na tumawag ng makakasama niya lalo pa at iilipat siya sa rehydration room. Nag-alangan siyang tawagan si Bettina. Kaya lang, wala naman siyang maisip na puwedeng kasama niya habang nasa ospital siya. Pagdating ni Bettina sa ospital, taranta itong nagtanong sa kanya kung anong nangyari. Nasabi niya ang tungkol sa ginawa sa kanya ni Robin. Balak pa sana niyang maglihim, kaya lang alam niya, mas lalo lang siyang makukunsensiya kung pati kay Bettina, magsisi