“MARTINA! Anong ginagawa mo rito?” gulat na bulalas ni Julian. Saglit nitong tinapunan ng tingin si Nikole bago tumayo at nilapitan ang kadarating lang na bisita. Napaangat ang isang kilay ni Nikole nang walang pasabing humalik sa pisngi ni Julian ang babae. “Nakakatampo ka na talaga. Hindi mo man lang sinabi ng uuwi ka!” Napanguso si Martina na lalong ikinainis ni Nikole. Julian cleared his throat. “I have visitors. I don’t want to sound mean, but can we hang out some other time?”Tiningnan ni Martina ang mga nakaupo sa mahabang mesa. Napasinghap pa ito nang makita sina Kaden at Clive. Hindi na iyon nakapagtataka dahil certified head turner naan talaga. Kaya lang ay hindi rin nito itinago ang disgusto sa mukha nang tingnan si Nikole. “I should join you.” Walang pasabing naupo ito sa bakanteng upuan sa pagitan nina Clive at Kaden. “Hello, I’m Martina. Ako ang may-ari ng mansion sa kabilang property.” Ipinagdiinan nito ang salitang ‘mansion’.Isang marahang tango lang ang isinagot

SI NIKOLE ang pinakaunang nagising kinabukasan. Mukhang nasobrahan ng inom ang mga kalalakihan kaya hanggang ngayon ay nahihimbing pa rin. Nagdesisyon siyang maglibot-libot sa magandang hardin. Kung dala niya lang siguro ang mga gamit niya sa pagpipinta ay iguguhit niya ang magandang view rito lalo na ng makukulay na mga bulaklak. The air was fresh, the morning mists damping her skin. It was a good form of meditation for her since she could not work out right now.Pero hindi niya inaasahan na muling makikita roon si Martina. She wore a sexy jogging outfit na labas ang pusod. Samantalang isang oversized shirt ni Julian ang suot niya at itim na cycling shorts na dala niya. Magulo rin ang buhok niya dahil hindi pa siya nag-aayos. Agad siyang inismiran ni Martina. Nagkunwari na lang si Nikole na hindi niya ito nakita. Ayaw niyang masira ang araw niya nang ganito kaaga. Baka ingudngud niya pa ang maarteng mukha niyo sa mga tinik ng roses na nakatanim dito. Kawawa naman ang mga rosas kapa

JULIAN arrived late in the afternoon. Naabutan nito Sina Clive at Nikole na nagpapalipas ng oras sa loob ng gallery. Nikole was painting Clive’s torso and it was nearly done. Nakasuot naman ng shorts si Clive dahil nasa katawan na parte na ang ipinipinta ng dalaga.“Jules, you’re back!” masiglang wika ni Nikole. Hindi niya halos namalayan ang pagdaan ng oras. When Clive suggested to continue his painting, Nikole did not decline.“Pasensya na sa abala kaninang umaga sa bahay. Apparently, the old man had a mild stroke.” Naglakad patungo sa tabi ni Nikole si Julian at wari ay pinagmasdan ang canvas. “Dumaan na rin ako sa agency to check some reports of my agents. Kaya medyo late na ako nakabalik dito.”“I don’t want to sound mean about Martina’s father but serves them right! E kung hindi naman siya basta sumugod sa bahay mo hindi naman siya aatekahin. Uto-uto kasi ng bruhang anak. Even Martina isn’t in her right mind. I can’t believe you had a thing for her Jules.” Inis na ibinaba ni Nik

MABILIS na nag-ayos sina Nikole at Julian matapos ang kanilang agahan. Inutusan kasi sila ni Vicente na maagang pumasok sa opisina para salubungin ang isa sa kanilang investor mula sa London. Kapwa nakangiti ang dalawa nang nasa sasakyan na papuntang opisina. Nikole decided to sit at the passenger seat beside Julian. “I can’t believe that happened. I’m afraid I’ll get addicted to it.” Napapailing na saad ni Julian habang nagmamaneho. “Ang saya mo yata,” pang-aasar niya rito. “Can you unbuckle my belt, please?”Nanunuri ang mata ng dalaga na tumingin rito. “Don’t tell me—”“Yes, you’re right. Sa bagal ng usad ng traffic. Let’s make it worthwhile. I promise to make it up to you when we’re home. Bitin talaga kasi ako kanina.”Hindi naman nag reklamo si Nikole. Tinanggal niya ang pagkakabuhol ng sinturon nito at ipinasok niya ang kamay sa loob. Nikole giggled every time Julian made a funny expression when she stroked him fast. “Oh, Nik…” his arms slowly trembled. Mabuti na lang tala

“REMIND me to install a pole when we find a new house. We should try pole dancing, it’s also a good form of exercise,” wika ni Nikole habang nakahiga sa mahabang sofa. Napagod rin sa kasasayaw si Julian ay ngayon ay naglilinis na ito ng mga nagkalat na pera. “Walang problema. Masaya akong ngumiti ka na. I thought you’ll sleep having a bad day.” Winawalis ni Julian ang mga pera at inipon sa isang gilid para isahan na lang ang pagkuha. “I appreciate your effort to make me laugh. I enjoyed your performance. Saiyo na lahat nang ‘yan.”Umiling si Julian. “Not this time. I won’t accept . You have given me a lot Nik. Hindi naman ako opportunista.”Bumangon si Nikole. “Don’t get me wrong. But you earned it. I’m sorry if you’re offended.”“Hindi naman. Let’s just donate this to an orphanage. What do you think?”Nagliwanag ang mukha ng dalaga. “That’s a great idea. Let’s drop by at your favorite orphanage tomorrow.”Biglang na excite si Julian. “Sige. I would prefer that.”Humikab si Nikole.