Todos os capítulos de Her Unexpected Marriage: Capítulo 31 - Capítulo 40

HINDI KO alam kung bakit parang biglang nagbago ang ihip ng hangin. Parang no'ng nakaraan lang ni halos hindi tumutol si Zandy sa lahat ng gusto ng mga magulang namin tapos suddenly he want them to disappoint. Ano bang nasa isip niya? Lalo lamang ako naku-curious sa kung ano'ng gusto niyang mangyari sa amin? Parang biglang nag-iba ang Zandy na kasama ko o baka naman nagsawa na siya sa paulit-ulit naming pagtatalo at sa pang-aasar niya sa akin. Marahil din napuno na siya at napagod sa mga pangsusumbat ko sa kaniya.   Huminto ang sasakyan sa tapat ng kulay berdeng bahay na may malalaking puno sa labas ng bakod niyon na nagbibigay lilim sa malawak na bakuran ng bahay. Napaka-enivironmental friendly niyon. Nararamdaman ko rin ang sariwang hangin na yumayakap sa akin.   "Wala ka bang balak bumaba?"    Napakurap ako nang marinig ko ang boses ni Zandy. Bumaling ako sa kaniya na nakatayo sa harap ng pinto ng driver's seat.

HINDI KO alam pero bakit parang nadismaya ako nang hindi ko makita si Zandy sa labas ng opisina? Parang hinahanap ko siya roon o baka hindi lang ako sanay na walang Zandy na nang-aasar sa akin. Bumuntong-hininga ako at bahagyang pumikit. Bakit ko ba iniisip si Zandy? Hindi ko na siya dapat pang isipin. Mas mabuti na nga ito na wala siya para asarin ako at ipaalala sa akin ang nakaraan ko. "Oh? Hindi ka susunduin ng asawa mo?" tanong ni Ate Shai nang bumaling ito sa akin. "I have my own car naman, Ate Shai kaya hindi na niya ako kailangan sunduin. And besides he's busy," dahilan ko, saka ngumiti kahit alam kong hindi iyon umabot sa tainga ko. "Bakit? Are you looking for your husband, Miles?" makahulugan namang tanong ni Andrea. "Of course not, Andrea kaya ko namang umuwi mag-isa. I've been going home alone since my first day of working here. Sanay na ako," giit ko. Kumibit-balikat lang si Andrea pero makahulugan ang mga tingin niya sa akin. Hindi ko hinahanap si Zandy, sadyang nag

MABILIS AKONG naglakad papasok ng building habang nakatingin sa wristwatch na suot ko. Ilang minuto na lang at male-late na ako, sigurado mapapagalitan na naman ako ni Ate Shai at ni Sir Troy pag nagkataon. Hindi na maipinta ang mukha ko habang dobleng bilis sa paglakad ang ginawa ko. Napasinghap pa ako nang makitang may laman pa ang elevator. "Bilis naman, late na ako," naiiyak kong sambit sa sarili ko. Hindi ako pwedeng ma-late dahil magre-reflect iyon sa performance ko bilang journalist. Aba, gusto ko rin namang ma-promote. Nakahinga ako ng maluwag nang makita kong dahan-dahang bumukas ang pinto ng elevator pero imbis na makipag-unahan ako sa pagpasok doon, natigilan ako at hindi nakalagaw sa lalaking tumambad sa akin. Napaawang pa ang bibig ko. Hindi ko alam ang gagawin. Gusto ko mang tumakbo pero walang lakas ang mga paa ko para gawin iyon. "R-Roven?" gulat na banggit ko sa pangalan ng lalaking nasa harap ko. Nagbag

KINAUMAGAHAN, maaga akong nagising mula sa pagkakatulog ko. Napapikit ako at hinarang ang aking mga palad sa sikat nang araw na tumatagos sa glass wall ng silid. Umiwas ako roon, saka uminat at humikab. It's my day off today kaya masarap ang pakiramdam ko.   Nagpasiya na rin akong bumangon. Inayos ko ang sarili ko bago lumabas ng silid ko. Nasa hagdan pa lang ako nang maamoy ko ang mabangong samyo galing sa kusina. Kumunot ang noo ko. Nagluluto ba uli si Zandy? Amoy bawang at sibuyas iyon na ginigisa na nagpakalam sa sikmura ko dahil sa amoy niyon.    Tuluyan akong nakababa sa hagdan at humakbang patungo sa kusina at hindi nga ako nagkamali. Nandoon si Zandy sa tapat ng stove at nagluluto   Napakiling ang ulo ko ng bahagya. Bigla kong naalala ang nakita ko kagabi. Nakita kong niyakap siya ni Ton, ang kaibigan daw niya. Hindi ko maiwasang hindi magduda sa kanilang dalawa.   Tumikhim ako. "May bis

HINDI KO alam kung paano ko haharapin si Zandy matapos nang naging usapan namin ni Tita Mandy. Gusto ko siyang lapitan para kausapin tungkol sa bagay na iyon pero pakiramdam ko'y wala ako sa lugar. Isa pa, hindi nga kami magkasundo, baka lumabas lang na nakikialam ako sa kaniya. Bumuntong-hininga ako habang nakatingin sa labas ng terrace. Kita ko ang mga puno at bahay sa harapan niyon. Ang gandang pagmasdan ng kalangitan na kulay asul at ang ulap na nagkalat doon. Hindi maalis sa isip ko ang naging pagtatalo ni Zandy at Tita Mandy. Hanggang ngayon mayroong bumubulong sa isip ko na kilalanin pa si Zandy at maintindihan siya. Nararamdaman ko ang sarili ko sa kaniya, dahil pareho kaming pinilit ng mga magulang namin sa bagay na hindi namin gustong gawin, ang kaibahan lang, pati ang career na gusto ni Zandy, gusto ring pakialamanan ng pamilya niya. Mayamaya pa'y napapitlag ako ng marinig ko ang pag-vibrate ng cellphone na ha