Lahat ng Kabanata ng The Seven Killer Man [Tagalog]: Kabanata 11 - Kabanata 20

HATING-GABI ng magising si Trist, nananatiling nakahiga kapagkuwan ay sinapo nito ang ulo nang kumirot ito. Mariin siyang napapikit na tila may kung anong bumubulong sa kanya. Pagkatapos ay marahan siyang umiling-iling, ramdam din niyang pinagpapawisan siya ng malamig kahit malakas ang hangin na pumapasok sa kanyang kwarto mula sa labas dahil sa nakabukas niyang bintana. Wala sa sariling naiyukom niya ang dalawang palad hawak kumot. Maya't maya ay bigla siyang bumangon kasabay pagdilat ng kanyang mga mata. Naghahangos na hinahabol niya ang kanyang hininga. Ilang saglit pa, humalakhak siya na animo'y mala-demonyo.MULING bumalik si Clement sa bahay ni Trist para tignan ang kalagayan nito ngunit nang mapansin nito na nakabukas ang pintuan ng bahay ay naghinala siya. Kung kaya't dali-daling nagtungo ito sa kwarto ni Trist pero natigilan din nang madatnang wala na naman ang kanyang kaibigan."Nasaan na naman siya nagpunta?" Nag-aalalang sambit ni Clement sa kawalan.Natatarantang lumabas

KALALABAS lang ni Ynaria sa comfort room nang matapos ito magshower. Nagtungo siya sa window ng kanyang kwarto para sana hawiin nito ang kurtina para takpan ang liwanag na nanggagaling mismo sa buwan. Ngunit napahinto si Ynaria nang makita ang pigurang palaging nagpaparamdam sa kanya mula noong nagpunta sila sa resort. Nakatayo ang lalaking duguan sa harap ng punong Narra at nakatingin sa kanyang direksyon. Inimuwestra ng lalaki ang kamay nito at sa pagkakataong iyon ay may lumabas na isang babae mula sa likod ng puno.Nanlalaking mga matang 'di makapaniwala si Ynaria nang makilala ang babae. "W-Wendy.." Bigkas ni Ynaria sa babaeng kasama ng lalaki. Puro duguan rin ito at kita ang buto't laman.Biglang kumabog ang dibdib ni Ynaria nang makaramdam ng panlalamig na mga kamay at paa. Dahan-dahan siyang umatras nang tumingin din sa kanyang direksyon si Wendy. Kapagkuwan ay mabilis niyang idinampot ang kanyang phone sa ibabaw ng maliit niyang drawer saka niya tinawagan si Wendy. Hindi maga

NAGLALAKAD pauwi si Dylan nang matigilan ito na parang pakiramdam niya ay may sumusunod sa kanya. Lumingon siya sa kanyang likuran, bagamat madilim ay wala siyang nakita maski anino. Muling naglakad si Dylan, ngunit sa pagkakataong iyon tila mabigat ang presensyang kanyang nararamdaman mula sa kanyang likuran kung kaya't muli na naman siya huminto sa paglalakad."Sa palagay ko guni-guni ko lang naman ito kapag lumingon ako." Sambit ni Dylan sa kawalan.Muling lumingon si Dylan, ngunit hindi na niya iyon guni-guni. Nakita niya ang isang lalaking nakahood ng itim na jacket."Huwag mo sabihing stalker--" naputol ang sasabihin ni Dylan nang tumunog ang phone nito. Kung kaya't napunta ang atensyon nito sa hawak na phone.At nang masagot ni Dylan ang tawag mula sa unknown number, biglang inangat ng lalaki ang hawak nitong phone para maipakita kay Dylan na ito ang tumatawag."Ikaw.." Gulat na sambit ni Dylan.Sa mga sandaling iyon nakaramdam ng matinding kaba si Dylan sa taong hindi niya kil

HILA-HILA ng lalaki ang likuran kuwelyo ng damit ni Dylan, habang nagpupumiglas at nagmamakaawa na pakawalan ito. Ngunit mas lalo lang hinihigpitan ng lalaki ang pagkakahawak sa damit nito. Ipinasok ng lalaki si Dylan sa basement na balibag na binitiwan ng lalaki si Dylan, nakadapa ito dahilan para idaing nito ang dalawang tuhod na tinamaan ng bala ng baril. Paakyat na sana ang lalaki palabas ng basement nang matigilan ito at marinig ang pakiusap ni Dylan."Please, huwag mo akong iwan dito." Nagmamakaawang sambit ni Dylan.Tinignan lang ng lalaki si Dylan kapagkuwan ay walang salitang lumabas ito ng basement. Nagtungo ang lalaki sa stool bar; umupo't kinuha ang bote ng wine saka nito isinalin sa kupita, pagkatapos ay nilagok ng deretso. Muling tumayo ang lalaki, pumunta ito sa bahaging likod ng cottage kung saan mayroong maliit na bodega. Pumasok ang lalaki at may hinanap na materyal na bagay. May kinuha ang lalaki na itak saka ito lumabas ng bodega ngunit napahinto nang may maisip na

MAPAIT na ningitian ni Trist si Clement, saka ito tumayo't hinarap ang kaibigan. "Bakit, umuurong ka na ba sa laro?" Sarkastikong tanong ni Trist."Bakit ka nagsinungaling? Bakit hindi mo sinabi ang totoo na ikaw ang pumatay kay Chris." Seryosong usal ni Clement. "Sabihin na lang natin no choice," kibit-balikat na sagot ni Trist. "Clement, hindi ko sinadyang patayin siya." Nagpapaintinding dagdag na sabi nito."Alam mo nagmukha kaming t*nga dahil akala namin pinatay siya ng kung sino!" Galit sambit ni Clement. "Ngayon malalaman ko na kung sino pa 'yong taong mas malapit sa'kin siya pa ang pumatay sa kaibigan ko!" Mariing sumbat nito.Nagsisimula ng mangilid ang mga luha ni Clement, tila bumalik sa kanyang alaala ang kasinungalingan kung paano inulat ni Trist ang pagkamatay ni Chris. Lahat silang magkakaibigan ay nakiramay sa pagkawala ni Chris, at nang dahil sa laro ay tinupad nila ang kanilang pangako sa isa't isa. Ngunit sa hindi nila inaasahan pagkakataon nang dahil sa laro ay unt