NGAYON ang huling taon ni Simon bilang Senior High School sa San Fabian High School, kasama ang kanyang mga kaibigan na sina Clement, Trist, Chris, Fackly, George at ang kanyang kakambal na si Samuel. Sabay silang pito na naglalakad pauwi pagkatapos nila magkita-kitaan sa kanilang tagpuan. Sa isang abandunadong bahay sa likod ng eskuwelahan.Bagamat madilim ang kanilang nilalakaran ay 'di nila alintana ang nagbabadyang kulog at kidlat, patuloy pa rin silang naglalakad makauwi lamang sa kani-kanilang bahay. Ngunit sadyang masungit ang kalangitan kung kaya't bigla na lamang bumuhos ang malakas na ulan, dahilan para mabasa ang kanilang mga uniporme na suot at pati ang kanilang bag ay basa na rin.Isa-isa na silang nakakauwi sa kanilang bahay nang si Simon at si Samuel na lang ang hindi pa nakakarating sa destinasyon. Dahil mas malayo ang bahay ng dalawang magkapatid kumpara sa iba pa nilang kaibigan. Pagdating nila sa kanilang bahay ay agad sinalubong si Simon ng kanyang Ina, habang si Sa

NANATILI pa rin si Simon sa library nang lapitan siya ng isang lalaking bantay sa library na si Mr. Willie Mariano. Hindi siya manhid para 'di niya ito mapansin kung kaya't umangat ang kanyang tingin rito."Bakit ka pa nandito? Umuwi na ang mga estudiyante at ikaw na lang ang naiwan, wala ka naman ginagawa dito kundi ang tumunganga!" Sita ni Mr. Willie sa kanya.Hindi siya umimik, nanatiling blanko ang kanyang tingin."Hindi mo mababayaran ang over time ko kaya umuwi ka na sa inyo!" Pagtataboy ni Mr. Willie, dinuro pa nito ang pintuan ng libray kung saan napatingin siya roon.Tumayo siya't hinarap niya ang matanda na ngayon ay nanggagalaiti sa inis."May importante lang akong ginagawa." Simpleng sagot niya."Ginagawa?" Ismid na sambit ni Mr. Willie, "Hindi ka nagbabasa o maski mag-aral. Importante ba sa 'yo ang tumunganga?" Sumbat nito sa kanya. Umiling pa ito na halatang nangungunsume sa kanya."Gusto ko lang mag-isip." Tugon niya."Mag-iisip ka lang bakit dito pa sa library? Puwede

"SIMON!"Natigilan siya nang mabosesan ang tumawag sa kanyang pangalan kung kaya't dahan-dahan niyang nilingon ito. Mga nag-aalalang mukha ang bumungad sa kanya. Ang anim na taong mahalaga sa kanya. Sina Samuel, Trist, Clement, George, Fackly at Chris.Sunod-sunod ang kanyang pag-iling na para bang nagmamaang-maangan na wala siyang kinalaman sa pagkahulog ni Mrs. Ana sa rooftop. Napatingin siya sa bagong dating na sina Bashie at Raymond."Anong nangyari!?" Kuryos na tanong sa kanya ni Raymond."Simon, anong ginagawa mo rito?" Ani Bashie saka nito tinignan ang mga kaibigan niya."H-Hindi ko alam, bigla na lang ako sinaraduhan ni Ma'am Ana nang sinubukan ko siyang kausapin!" Paliwanag niya. Mukhang nakumbinsido naman niya ang dalawa niyang kaklase maliban sa mga kaibigan niyang tikom ang bibig habang nakatingin sa kanya. "A-Ano bang nangyari kay Ma'am Ana?" Kunwari'y 'di niya alam."Simon, hindi mo ba alam nagpakamatay si Ma'am Ana!" Pahayag ni Raymond na siyang ikinaatras niya.Nanghin

SA 'di kalayuan napangisi si Simon nang makita ang dating maangas na si Xavier, ngayon ay takot na takot. Napahigpit ang kanyang hawak sa kahoy na kanina lang niya napulot nang magtago siya sa halamanan. Mahaba, may parteng mataba at patulis sa dulo ang kahoy. Ilan saglit pa napagpasyahan niyang magpakita kung kaya't natigilan si Xavier nang makita siya. Nanlalaki ang mga mata nito sa gulat at tagaktak ang pawis nito."Walang makakarinig sa 'yo dito!" Panimulang sabi niya. "Mga ganitong hapon ay walang masyadong tao." Dugtong niya.Pinaningkitan siya ng mga mata ni Xavier dahilan para lumawak lalo ang pagkakangisi niya rito. "Ikaw, Simon!" Gigil na banggit nito sa pangalan niya. "Anong ginawa mo sa 'kin at bakit nakatali ako!" Matapang nitong dugtong.Sa ikalawang pagkakataon ay pinilit nitong pumiglas ngunit habang tumatagal ay mas lalo lang itong napapagod sa ginagawa nito."Simple, dahil dito." Tugon niya, sabay pakita niya ng papel kung saan doon nakaguhit si Xavier. Natigilan nam

PAGKAALIS ng grupo nina Gray ay buntonghiningang sinundan ng tingin ni Simon ang rebulto ni Kirk. Ilan saglit pa, binalingan niya si Raymond na kakaupo lang matapos nito ayusin ang nagusot na kuwelyong uniporme."Ayos ka lang?" Nag-aalalang tanong niya.Pikit-matang bahagyang umiling si Raymond. "Walang problema sa 'kin ang mga iyon. Kahit abangan pa nila ako sa labas ay gagantihan ko sila." Matapang na banta nito."Raymond!" Nanunuway na sambit ni Bashie."Huwag mo na lang sila pansinin." Komento niya."Tama si Simon, Raymond. Ikaw ang kawawa kapag pinatulan mo pa sila." Advice na sabi ni Bashie. Tanging pagtango lang ang itinugon ni Raymond nito sa dalaga.Pagkatapos nila kumain ng lunch ay bumalik na sila sa classroom. Muling nagsimula ang klase, ngunit pa-simpleng tanging kay Kirk at Alyssa lang siya nakatingin habang naglelecture ang guro sa pisara. Alam niyang nag-uusap ang dalawa sa pamamagitan ng pagpapalitan ng sulat. Pareho pang nakangiti ang dalawa kung kaya't 'di niya maiw