Chapter 41Pinanood kong si Mama Elle na ang magligpit ng mga gamit ko. Ni hindi niya nga ako pinatulong sa pagaayos kanina, at sa totoo lang ay nagiinit na pwet ko sa upuan. This is my last day in here, huling shoot na rin naman kaya hindi ako mahihirapang umalis. Kahit pa ayaw ko pang umalis ay wala naman akong magagawa. Still, I was thankful because I helped Stella in some ways. “Tara na anak?” pagaaya sa akin ni Mama Elle. Akmang kukuhanin ko pa ang isang bag sa kaniya nang tapikin niya ang kamay ko. “Hindi ka p’wedeng mapagod, baka mapano si baby,” aniya dahilan ng pagngiti ko. Hindi umabot sa mata at pagod ang ngiting iyon kaya naman kaagad lumamlam ang mga mata niya. “Salamat, Ma,”“Sabihin mo lang anak, itatakas kita roon kung gusto mo,” saad niya determinadong maitatakas niya ako mula kay RivaillKumawala ang isang tawa sa bibig ko. Para namang magagawa niya ‘yon. Siguro bago pa man ako makalabas ng gate ay may humarang na sa akin. “Lin!” Sabay na naagaw ang atensyon nam

Chapter 43 Well, he’s never mine to begin with.Ilang oras akong naghintay pero hindi na siya bumalik, hanggang sa magising ako at makita na lamang siyang pumapasok sa loob ng kwarto niya. Huminto siya at tumingin sa akin. Gamit ang pagod niyang mga mata ay nginitian niya ako. Doon ko lang din napansin ang sugat sa labi niya maging ang noo ulo niya na may tumutulo pang dugo. Nanlaki ang mga mata ko at natatarantang lumapit sa kaniya. “Anong nangyari sa ’yo? Bakit hindi ka pa dumiretso sa ospital?” hiyaw ko bago siya itinulak papasok ng kwarto at paupuin sa kama.Hindi siya nagsalita kaya naman tumakbo na ako palabas para humingi kay Manang Teresita ng first aid kit. Nang makabalik sa kwarto niya ay naabutan ko siyang nakahiga sa kama habang nakapatong ang isang braso sa mukha at tinatakpan ang mga mata niya. Naupo ako sa gilid ng kama bago ipinatong din doon ang first aid kit. Tinapik tapik ko siya. “Bumangon ka muna riyan, kailangan malinisan yang sugat sa ulo mo pagkatapos pumun

Chapter 45 “What are you two doing here?” Hindi ako nakasagot sa tanong niya. Nilingon ko si Rivaill pero tila ba wala itong balak na magpaliwanag. Nakuha pa nito ng maghikab at taasan ako ng kilay. Tiningnan muna ako ni Annika bago siya lumapit at umangkla sa braso ni Rivaill. Hinila niya ito at huminto sa tapat ko, isinandal ang ulo sa balikat ni Rivaill at saka ngumiti sa akin. “Babe na-miss mo ba ‘ko?” tanong niya kay Rivaill bago sila naglakad dalawa paalis. Hinintay kong lingunin manlang ako ng lalaking iyon pero nagdire-diretso lamang sila hanggang sa makarating sa dulo ng pasilyo. Nakakainis siya.“Tangina ka! Hindi mo na ‘ko maloloko sa susunod!” hiyaw ko nang masigurong tuluyan na silang nakaalis. Iniling iling ko ang ulo, wala naman na akong magagawa pa sa lalaking iyon. Patuloy lang naman siya sa pang-p-prank sa akin, ako namang si tanga marupok, palaging nagpapaloko. Maybe, that's just the way it is. Imbis na sumunod sa kanila ay ibang daan ang tinahak ko, huminto a

Chapter 47Nagpalinga linga ako habang nakaupo sa isang mahabang upuan na gawa sa bato. Sa likod ko ay isang malaking fountain. Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon, ni hindi ko na rin naitanong kay Shelby kung anong lugar ba itong pinuntahan namin. Iniwan niya kasi ako rito kasi mamimili siya, hindi na niya ako isinama at baka mawala na naman daw ako. Maraming tao ang pabalik balik na naglalakad sa harapan ko. Kung titingnan ay parang isa itong parke, tanaw mula rito ang malaking palasyo na tinutuluyan namin. Akala ko sa loob lang ito malaki pati pala sa labas ay nakakalula itong tingnan. Natatandaan ko pa iyong nai-kwento sa ’kin ni Shelby, dito raw pinanganak si Rivaill. Siguro kaya maaliwalas din ang pakiramdam ko sa lugar na ito at hindi ako masiyadong pinahihirapan ni baby River. Tinanaw ko sa hindi kalayuan ang pwesto ng isang lalaking inutusan ni Shelby para bantayan ako, wala na ito roon. Nagkibit balikat nalang ako, inangat ang ulo at tumingala sa langit. Makapal ang ulap

Chapter 49Mabagal lang ang ginawa kong paghakbang habang ninanamnam ang tamis ng manggang hawak ko. Hindi ko pa pala ito naubos, paano ko naman mauubos kung isang sako? Balak niya yata akong patayin sa dami ng binili niya. Dala ang isang plastic ng mangga ay tinungo ko ang daan papunta sa kwarto ni Annika, siya na ang huling hindi ko pa nabibigyan e’. Tapos ko ng dalhan iyong mga chef sa kusina, mga tagalinis na nakasalubong ko, maging iyong tagabantay ng gate ay nabigyan ko na rin. “Si Shelby pa nga pala. . .” pagkausap ko sa sarili at akmang babalik na paakyat pero sa huli ay napagdesisyunan ko ring mamaya nalang siya hanapin. Saan na naman kaya nagsusuot ang lalaki na ’yon? Sabi niya after this week ay kailangan na niyang bumalik sa manila dahil may kaso siyang dapat na asikasuhin. “Argh, fuck!” Mabilis na kumunot ang noo ko ng may marinig akong malakas na hiyaw na nanggagaling sa loob ng kwarto ni Annika, base sa tono ay boses niya ’yon, kailan pa siya nagmura ng gano’n? N