Hello loves! I'll try my best to update daily, mas inuuna ko kasi ang modules ko graduating na rin. Btw, salamat po sa mga gems contributor natin. Kila Ms. Yhan yhanru, Analyn Kylemannymay, AJ, Vjax, Jessa Marmojada and especially to Ms. Lhea del Rosario, thank you very much po sana ay basahin niyo pa ito hanggang sa dulo sa lahat ng mga nagbabasa. Puwede rin ho kayong magiwan ng mga komento at mga feed back o di kaya naman ay mga hinaing niyo patungkol kila Rivaill at Linarie, I would love to read your opinions. Iyon lamang CIAO!!!
Chapter 45 “What are you two doing here?” Hindi ako nakasagot sa tanong niya. Nilingon ko si Rivaill pero tila ba wala itong balak na magpaliwanag. Nakuha pa nito ng maghikab at taasan ako ng kilay. Tiningnan muna ako ni Annika bago siya lumapit at umangkla sa braso ni Rivaill. Hinila niya ito at huminto sa tapat ko, isinandal ang ulo sa balikat ni Rivaill at saka ngumiti sa akin. “Babe na-miss mo ba ‘ko?” tanong niya kay Rivaill bago sila naglakad dalawa paalis. Hinintay kong lingunin manlang ako ng lalaking iyon pero nagdire-diretso lamang sila hanggang sa makarating sa dulo ng pasilyo. Nakakainis siya.“Tangina ka! Hindi mo na ‘ko maloloko sa susunod!” hiyaw ko nang masigurong tuluyan na silang nakaalis. Iniling iling ko ang ulo, wala naman na akong magagawa pa sa lalaking iyon. Patuloy lang naman siya sa pang-p-prank sa akin, ako namang si tanga marupok, palaging nagpapaloko. Maybe, that's just the way it is. Imbis na sumunod sa kanila ay ibang daan ang tinahak ko, huminto a
Chapter 46 Pinagmasdan kong liparin ng hangin ang puting kurtina na nakasabit sa sliding door. Hinayaan kong tangayin ng kawalan ang isip ko habang nakamulat pa rin ang mga mata. “You’re awake, are you okay? May masakit ba sa ’yo?” Hindi na ako nagabala pang lumingon at nanatiling nakatitig ang mga mata sa labas. Inilipag niya ang isang tray ng pagkain sa gilid ng maliit na lamesa. Hinimas ko ang tiyan ko, laking pasalamat ko at hindi napa’no ang baby ko. Hindi ko yata kakayanin kung pati siya ay mawala pa sa akin. “You should eat,” ani Rivaill bago ako inalalayang umupo at sumandal sa hamba ng kama. “Try this—” “Ako na, iwan mo na lang diyan. . . salamat,”Naiwan sa ere ang kamay niyang may hawak na kutsara at nakahango ang isang parte ng salmon. “I’m sorry, if I could've come earlier you wouldn't be in this state.” “Ayos lang, ayos na ako. Tumunog ang kutsara ng ilapag niya itong muli sa plato. Hindi ako nagangat ng tingin pero alam kong pinapanood niya ang gagawin ko. Matap
Chapter 47Nagpalinga linga ako habang nakaupo sa isang mahabang upuan na gawa sa bato. Sa likod ko ay isang malaking fountain. Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon, ni hindi ko na rin naitanong kay Shelby kung anong lugar ba itong pinuntahan namin. Iniwan niya kasi ako rito kasi mamimili siya, hindi na niya ako isinama at baka mawala na naman daw ako. Maraming tao ang pabalik balik na naglalakad sa harapan ko. Kung titingnan ay parang isa itong parke, tanaw mula rito ang malaking palasyo na tinutuluyan namin. Akala ko sa loob lang ito malaki pati pala sa labas ay nakakalula itong tingnan. Natatandaan ko pa iyong nai-kwento sa ’kin ni Shelby, dito raw pinanganak si Rivaill. Siguro kaya maaliwalas din ang pakiramdam ko sa lugar na ito at hindi ako masiyadong pinahihirapan ni baby River. Tinanaw ko sa hindi kalayuan ang pwesto ng isang lalaking inutusan ni Shelby para bantayan ako, wala na ito roon. Nagkibit balikat nalang ako, inangat ang ulo at tumingala sa langit. Makapal ang ulap
Chapter 48 Hindi ako mapakaling pabalik balik sa loob ng kwartong tinutuluyan ko. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsi-sink in sa akin iyong sinabi ni Annika. Napakaraming tanong ang bumabagabag sa utak ko. Paanong hindi naging sila, gayong kitang kita mismo ng dalawang mata ko? Pinaglololoko ba nila ’ko? Prank lang ba ’to? O ’di kaya naman ay ganti niya iyon sa ’kin. Napalingon ako sa malaking orasan nang tumunog iyon hudyat na alas dose na ng gabi at hindi pa rin ako makatulog. Masiyadong okupado ang utak ko ngayon kaya naman kahit anong pilit ko ay hindi ako makatulog. Alam ko naman kung saan ko mahahanap ang sagot sa nga tanong kong ito, pero natatakot akong magtanong dahil alam kong hindi ko kakayanin kung sakaling hindi ang inaasahan ko ang magiging sagot niya. Natigil ang paglipad ng utak ko nang tumunog ang seradura ng pinto senyales na may nagbukas noon. Mabilis akong sumampa sa kama at isinaklob ang makapal na kumot hanggang sa ulo ko. A familiar scent filled my nost
Chapter 49Mabagal lang ang ginawa kong paghakbang habang ninanamnam ang tamis ng manggang hawak ko. Hindi ko pa pala ito naubos, paano ko naman mauubos kung isang sako? Balak niya yata akong patayin sa dami ng binili niya. Dala ang isang plastic ng mangga ay tinungo ko ang daan papunta sa kwarto ni Annika, siya na ang huling hindi ko pa nabibigyan e’. Tapos ko ng dalhan iyong mga chef sa kusina, mga tagalinis na nakasalubong ko, maging iyong tagabantay ng gate ay nabigyan ko na rin. “Si Shelby pa nga pala. . .” pagkausap ko sa sarili at akmang babalik na paakyat pero sa huli ay napagdesisyunan ko ring mamaya nalang siya hanapin. Saan na naman kaya nagsusuot ang lalaki na ’yon? Sabi niya after this week ay kailangan na niyang bumalik sa manila dahil may kaso siyang dapat na asikasuhin. “Argh, fuck!” Mabilis na kumunot ang noo ko ng may marinig akong malakas na hiyaw na nanggagaling sa loob ng kwarto ni Annika, base sa tono ay boses niya ’yon, kailan pa siya nagmura ng gano’n? N
Chapter 50 Sa bawat parte ng silid ay maririnig ang mga putok ng baril. Sa magkabilang gilid ko ay palitang nagpapaputok si Annika at Shelby sa mga nakaitim na iyon, nakapasok na sila dito sa loob ng living room at mukhang doon sila dumaan sa veranda. Wala akong magawa kung hindi ang yumuko lang dahil kahit pa gusto kong tumulong, I can’t risk baby River. “Alisin mo na siya rito!” Napalingon ako kay Annika nang sabihin niya iyon. Mula sa kung saan ay sumulpot si Shelby, hinila niya ako patayo kasabay noon ay siya ding pagbangon ni Annika habang patuloy pa rin sa pagpapaputok. She was shooting aimlessly as if to caught them off guard. Dahil sa ginawa niya ay mabilis kaming nakarating sa pinto. Inangat ko ang kamay para sana hilahin siya pero kaagad niyang iwinaksi iyon.Nanlalaki ang mga matang pinukulan ko siya ng tingin. “H’wag mong sabihing ’di ka sasama?” “If ever I didn't make it back. . .” Ang tingin niya mula sa ’kin ay nalipat kay Shelby. “Annika, h’wag mo ’kong takutin. H
Chapter 51Nagsimulang tumunog ang isang ponograpo malumanay at masamyo ang tunog noon kasalungat ng mararahas na putukang nagaganap sa bawat sulok ng malaking kastilyo, sa t’wing tatama ang karayom na dahilan ng pagtugtog noon ay siya namang indayog ng isang babae. Kumikislap ang mga mata nitong pinapanood na magkagulo ang mga taong nasa baba ng kinalalagyan niyang opisina. Ipinikit niya ang singkit na mga mata at saka muling nagtatalon. “This is amazing!” tumatawa nitong wika habang isinasayaw ang laylayan ng suot na bistida. Ang tawa nito ay napalitan ng tili matapos tumilamsik ang pulang likido sa puti nitong bistida. Nagmumula ang likidong iyon sa braso niyang may tama ng bala. “The fuck!” daing niya habang nakahawak sa braso. Dali-dali siyang lumingon sa lalaking sanhi noon. Umuusok ang hawak nitong baril na sa pagkakataong iyon ay nakatutok pa sa kaniya. Mabilis naglaho ang inis sa mukha ng babae at nauwi sa mapangasar na mga ngisi. “Uno! Ikaw pala, still as handsome as e
Chapter 52 “You’re finally awake.” Kaagad na pumihit ang ulo ko para lingunin ang nagsalita. Isang lalaking palapit sa akin ang sumalubong sa mga mata ko. Nakasuot ito ng fitted at itim na sleeveless turtle neck. Malaki ang katawan at sa buong kaliwang kamay ay puno ng mga tattoo. Tumama ang paningin ko sa suot nitong maskara, sa puting kulay noon ay may nakasulat na number ten gamit ang pulang tinta. Namuo ang takot sa sistema ko, ilang beses akong napaatras hanggang sa umabot na lamang ang laylayan ng damit ko sa tubig dagat. “Anong kailangan mo sa ’kin? Bakit niyo ako dinala rito?” Laking pasalamat ko nang hindi na ito lumapit pa at nanatili na lamang sa kinatatayuan niya. “We’re going to kill you that’s for sure,” walang preno nitong wika, malalim ang boses niya kagaya noong sa mga voice changer na nasubukan ko sa isang variety show noon. Hindi ko alam kung anong klaseng reaksyon ang ginagawa niya dahil sa maskarang nakatabing. “Ano bang kasalanan ko sa inyo?” halos pabulo