Sa pagpatak ng alas-nuwebe y media ay pumunta na si Yamirah sa opisina ng kanyang boss ayon sa napag-usapan nila. She closed the book she's reading and stretched her body as she yawns.Hooh! Phoenixxx's story never failed to give her an extraordinary journey—a sinfully romantic journey. Hanggang sa paglabas niya ng kanyang cubicle ay naglalaro pa rin sa kanyang isipan ang mga nabasa niya.This is the reason why she hates reading creative stories. Masyado siyang nai-immerse sa kuwento, masyadong nalulunod, at masyadong nagpapa-epekto. Kung sino man ang nagbigay ng mga librong iyon sa desk niya, mukhang alam nito na sa likod ng inosente niyang mukha ay nananalaytay ang makamundong pagnanasa. Nakakahiya.Nang marating niya ang opisina ni Ash ay hindi na siya nag-abalang kumatok pa. Mukhang alam naman nito na darating siya.Pagkapasok niya ay nadatnan niya ang binatang seryosong nagbabasa sa kanyang lamesa. Nang maramdaman ang kanyang presensiya ay nag-angat ito ng tingin. Pinasadahan siy

"Pabalik-balik ang ubo at sipon niya. He's taking meds. When we thought he's getting well, bigla namang nilagnat. Napaka-init niya at kanina lang nagsusuka siya."Kasalukuyang magkatabi si Yamirah at Vera habang pinagmamasdan ang natutulog na si Six. The kid is pale and he looks so weak."Ano raw ang sakit?""Hindi pa sinabi ang diagnosis, but the doctor assured that it's not that bad. Sana nga.""E, 'yung asawa mo, nasaan?" tanong niya rito. Nandidilim na ang paligid pero hindi pa ito dumarating. "Is he coming?""Oo, papunta na siya. Natambakan siya ng trabaho sa office dahil nang nakaraan ay nilagnat din siya. Mukha nga'ng sa kanya nahawa itong anak namin.""Ikaw, okay naman ang pakiramdam mo?" baling ni Yamirah dito."Malayo akong magkasakit, 'no. Alam mo na, noong bata pa tayo ay kahit maligo tayo sa ulan o magbabad sa ilalim ng araw nang ilang oras ay hindi tayo tinatablan ng lagnat, sipon, o ubo. Sanay na tayo riyan," natatawa nitong sagot.Napangiti siya. Ngayon at naalala niya

Mugto ang mga mata ni Yamirah pagkagising. Guilt, pain, and sadness kept her awake the whole night... again. Inubos niya ang tatlong gabi sa pag-iyak, pero sa bawat hikbing pinapakawalan siya ay mas lalong nadadagdagan ang sakit na nararamdaman niya. Gayunpaman, nakapag-desisyon na siya.If she is mature enough, she went to him and let him explained himself. Hindi siya dapat nagpadala agad sa kanyang nararamdaman at sa sinasabi ng iba.Madalas ay iyan ang dahilan ng mga hindi pagkakaunawaan. Dahil ito sa mga akala na walang katotohanan, mga balitang walang kumpirmasyon, at mga bagay na hindi naman dapat pino-problema bagkus ay mas mabuti kung iniignora.Bumangon siya at nag-ayos ng sarili. Hindi ito ang panahon para pairalin niya ang pride niya. Panahon ito para isalba ang anumang nasira, sapagkat ayaw niyang magsisi sa huli dahil hinayaan niyang masaktan ang taong gustong-gusto niyang ingatan.She arrived at TAP building at exactly 8:00. At the entrance, she felt a pang in her chest.

A triumphant smile made its way to Ash's lips. His eyes hold galaxies, countless stars cannot surpass their beauty, and Yamirah has always been mesmerized by them. "You like me?" he asked. He began to grin. "Amir likes me." "Ang laki ng ngiti mo, a?" biglang entra ni Night sa moment nilang dalawa. "Nandyan ka pa pala?" parang naiiritang baling ng binata rito. "Leave." "Papanoorin ko kayo," angal naman ng isa. "Umalis ka sabi. Give us some privacy," matigas na utos ng kapatid. "May sasabihin pa nga ako. Bakit ba ang atat mo? Sinabi lang ni Yam na gusto ka rin niya gusto mo na agad siyang solohin." Halos mapudpod na ang labi ni Yamirah kakapigil ng ngiti. Ash is dangerous when he gets mad, but this time, Yamirah finds him hot and cute as he gets irritated by his brother. Tuluyan na nga'ng nag-isang linya ang mga kilay nito. "Lumabas ka o kakaladkarin kita?" Natawa siya nang mahina at hinaplos sa braso ang binata. Bumaling ito sa kanya at agad lumambot ang hitsura. "Yes, baby?"

"You're not virgin."Parang bomba sumabog iyon sa pandinig ni Yamirah. Inaasahan na niya ito pero iba pa rin kapag nanggaling mismo ito sa taong mahal niya, sa taong gusto niyang nakauna sana sa kanya.Si Ash, siya sana ang pag-aalayan niya ng pagka-birhen. Sa kanya sana lahat ng UNA niya-unang lalaking mamahalin, unang iiyakan, unang aalagaan, unang pag-aalayan nang buong-buo.Pero sumablay siya sa panghuli."Ash."Hindi ito humiwalay sa kanya. Kitang-kita sa mga mata nito ang isang blangkong ekspresiyon."Amir," bulong nito. "Tell me you are virgin. Baby, please." Nagsimula nang makitaan ng lungkot ang mga mata nito, ang boses ay unti-unti na ring pumipiyok. "Please tell me I am the first. Please."Umiling-iling siya habang umiiyak, pinipigilan ang paghikbi. Gustong-gusto niyang um-oo, pero alam niyang kasinungalingan lang iyon."Tell me you still are," pagsusumamo nito sa kanya. "Even if you're not. Even if it's a lie."Kumawala ang sunod-sunod na hikbi sa kanyang bibig. Ang sakit