All Chapters of A Bullet In My Heart: Chapter 1 - Chapter 10

Irish “Hay nako! Maya na tayo mag-usap Sis, busy pa ako ngayon.” Sis ang tawag ko sa kaibigan kong bakla na si Nyrie Arranda, siya ay aking matalik na kaibigan. Mula noong nagfirst year high school ako ay siya ang unang nakipag-kaibigan sa akin. Syempre mahiyain ako, hindi kasi ako marunong mag-approach sa isang tao kaya wala akong masyadong kaibigan. “Ano ba kasi yang hinahanap mo? Kanina ka pa dyan naghahanap ng kung ano-ano,” reklamo niya. Paano ba kasi, nawawala `yong folder ko. Nakalagay kasi lahat doon ang mga details na kinakailangan sa pag-aapply ko ng trabaho. Para mabuhay kailangan din namin ng pera, wala naman sigurong tao na nabubuhay na walang pera diba. Lalo na`t kaming dalawa lang ang bumubuhay sa bawat sarili namin dahil parehas kaming pinalayas ng aming mga magulang. Tutol kasi sila sa kurso na kinuha ko sa college kaya pinalayas ako at ganoon din kay Ny. Ny lang yung tawag ko sa pangalan niya para mas madali lang tawagin at ang tawa

Irish Eye contact is the worst thing ever in my whole life. Hindi ako sanay na makipag-eye contact sa isang tao dahil feeling ko napaka-awkward iyon at hindi ito makakaya ng aking mga mata. “Okay let's get to the point,” seryoso nitong pagkasabi. “So tell me, why are you suitable for this job?” Napanganga tuloy ako sa sinabi niya, hindi ko alam kung ano isasagot ko, “Am of course Sir, I am suitable for this job because I love it and I'm comfortable to do it. Wala namang taong magtatrabaho sa trabahong hindi nila gusto at hindi sila komportable sa trabahong iyon Sir diba?” Nagsalubong agad ang kanyang kilay na para bang naguguluhan siya. Sa pagkakaalam ko dapat we can hit the hint para naman mukha tayong bida dito. Joke lang. Sa totoo lang, kinakabahan din naman ako dito baka hindi pa ako matanggap pero hindi tayo dapat magpahalata kaya fix your posture para mukhang confident. “Really? Nice shot Ms. Cortez maybe I think......” pag-iisip nitong sagot. “You'r

Irish Nakayuko na lang kaming dalawa ni Mikaela sa harapan ni Ms. Samantha, narinig niya talaga yung pinagsasabi namin kanina. First ko day pa nga lang tapos ganito na mangyayari sa akin, fired na ako agad? Joke lang, wala pa namang sinabi si Ms. Samantha. Sobrang sama ng titig nito sa amin na para bang gustong mangagat, “I didn't expect that there is a gossiper in here?” “Hindi naman po sa ganoon Ms. Samantha, hindi po iyon tungkol sa inyo.” Pag-dedeny ni Mikaela habang sobrang takot ang ekspresyon ng kanyang mukha. “Don't try to deny it Mikaela, I heard it in my own ears.” Kitang-kita ko ang panginginig niya habang nakayuko, katulad din kaya ang iniisip niya sa iniisip ko na baka makick-out kami sa kumpanya. Hindi ko man masabi pero naawa talaga ako kay Mikaela, nanginginig na ang kanyang kamay at paa dahil sa kaba. Alam ko naman kung anong feeling kapag kinakabahan. “Ms. Samantha, ako po ang may kasalanan dito kasi nagkikichismis ako tungkol sa ku

Irish Unti-unti kong iminulat ang aking mga nang masinagan ng ilaw ang mga nakapikit kong mga mata. Namalayan ko na lang na umaga na pala, kukunin ko na sana yung cellphone ko sa mesa na nasa gilid ng aking higaan. Bakit wala yung cellphone ko dito? Inayos ko agad ang mga mata ko para makita yung cellphone ko. Nasaan ba ako? Hindi naman ganito ang itsura ng kwarto ko, kaninong bahay to? Bumangon agad ako sa kama at bumungad sa akin ang napakalaking kwarto. Sobrang laki ng kama tapos may sala pa bandang kaliwa nito, napakataas rin ng kurtina kaya sa tingin ko ay hindi bintana ang nasa likuran nito kundi ay isang glass window yung pang-mayaman. Agad ko itong hinila ang malaking kurtina sa gilid at suminag ang araw sa aking mukha. Nasaan na ba ako? Bakit parang pang-mayaman ang kwartong ito? Teka, anong oras na ba? May trabaho ako ngayon! Biglang may bumukas sa pinto at nilingon ko agad ito ngunit isang babaeng nakasuot ng pang-kasambahay na damit

Irish “Aba! Haggard na haggard sis?” Kakarating ko lang sa bahay, dumiretso na agad ako sa may sofa sa sala para magpahinga. Pagod na pagod ako sa trabaho, hindi ko na minamind ang bagay-bagay basta makapagpahinga lang ako. Halos lalabas na yung utak ko kakaisip sa mga pangyayari, lagi na lang akong pinagchichismisan sa kompanya tapos tinatanong pa ako ng napakaraming tanong mga katrabaho ko don. “Hoy! Tinatanong kita, Irish. Anyare sayo?” dagdag ni Ny nang hindi ko siya pinansin. “Stress na stress ka ata, second day mo pa nga sa trabaho. Ganyan ka na ka-losyang.” Nagbitiw naman ako ng isang malalim na hininga. “Sino ba namang hindi maiistress? Eh halos mapuno na yung utak ko sa mga tanong nila. Tanong ng tanong.” “Anong meron sis? Hmm, ikaw ha hindi ka nga umuwi dito kahapon. Saan ka galing? Saan ka natulog? Ikaw ha, may pastay-stay ka nang nalalaman ha.” kiniliti pa nito ang bewang ko. Naalala ko tuloy, hindi nga pala ako umuwi dito kaha