Nai-transfer na sa ward ang kapatid niya. Pagkatapos ng napakahaba at maselang operasyon ni Lester, sa wakas ay nakita na niya itong muli.“Ate…” anito sa mahinang tinig ng magmulat ng mga mata. Lumingon ito sa kanya.“O bakit?” masuyong tanong niya dito habang hawak ito sa kamay.“Hindi na sakit ulo ko, Ate.” Tugon nito at ngumiti.Ginantihan naman niya iyon.Nawala lahat ng agam-agam sa puso ni Liana ng makitang nakakangiti na ang kapatid.Tagumpay ang operasyon nito. Kaya’t bukod sa wala na ang tumor sa ulo nito, nailigtas din ito sa nakaambang pagkabulag.“Di ba sabi ko naman sa ‘yo gagawa ng paraan si Ate para mawala ang sakit ng ulo mo?”Tumango si Lester. “’Lamat Ate…” tugon nito at muling ipinikit ang mga mata.Hindi pa nawawala ng tuluyan ang epekto ng anesthesia, kaya hindi pa ito ganoon kalakas.Nang maramdaman niyang nakatulog itong muli, lumabas siya saglit. Bumili siya ng ilang mga gamit na kakailanganin pa ng kapatid.Nasa may pasilyo na siya pabalik sa silid ni Lester

“Dito ka ba maghahapunan?” tanong ni Liana sa binata. Naroroon pa rin ito at nakikipaglaro pa kay Lester.“Uh-huh…” tugon nito na abalang-abala sa paglalaro ng video games na binili sadya nito para kay Lester.Pero pakiramdam ni Liana mas nag-eenjoy ang binata sa laruang iyon. Halos hindi na ito tumayo sa harap ng TV.Matiyaga nitong tinuruan si Lester kanina at mabilis naman iyong nasundan ng bata. Magkasundong-magkasundo ang mga ito at nababasa ni Liana ang tunay na kasiyahan sa mga mata ng kanyang kapatid. And she started to like it.Nakangiting iniwan niya sa living room ang dalawa. She went to the kitchen and opens the fridged.Hanga na rin nga talaga siya kay Henry, pinaghandaan talaga nito ang araw na iyon. Punong-puno ang refrigerator ng pagkain. At pati mga cabinets ay ganoon din.Naglabas siya ng pwedeng mailuto. At ilang sandali pa ay abala na siya sa kusina habang manaka-naka’y sinisilip niya ang dalawa na patuloy pa rin sa paglalaro. Naisip niyang sanay ganito na lang sil

Una nilang tinungo ang bookstore. Tuwang-tuwa si Lester habang iginagala ang paningin sa napakalaking tindahan. Agaw atensyon dito ang pambatang mga bag na may iba't ibang cartoon figures na drawing. “’Pasok na ba ako Ate?” excited na tanong nito sa kanya ng lapitan niya ito at si Henry. Nakangiti siyang tumango. “Oo, Lester… Nae-enroll na kita at next week pwede ka ng pumasok kahit saling-pusa ka pa lang. Hindi ka kasi umabot sa mismong pasukan, eh…” tugon niya sa kapatid. “Ayos lang ‘yon, Ate. Basta magkakaron na 'ko bago kaibigan,” anito at nilingon pa si Aling Perla. “Narinig mo po ba iyon Aling Perla? Pasok na din daw ako sabi ni Ate,” pagyayabang pa nito sa matanda. Nakangiti namang tumango si Aling Perla. “Dinig na dinig ko Lester,” tugon nito. “So, ano pang hinihintay mo? Pili ka na ng mga gusto mo,” ani Henry na nasa tabi nito. “Sige, Kuya. Tara ‘dun,” ani Lester at hinila na nito si Henry sa kamay. Tumigil ang mga ito sa mga libro at namili ng babagay kay Lester. Sinus

“Buti naman wala tayong klase mamayang ten. Nakakapagod mag-isip ng isasagot sa java,” ani Rose kaklase at kaibigan ni Liana. “Oo nga. Dyahe naman Prof natin... Di mo rin maintindihan minsan. Bigla na lang magpapa-exam ng walang pasabi,” sang-ayon naman ni Frank. Kaklase at kaibigan niya rin ito pati si Glenda na wala doon ngayon. Lumabas ito at may pupuntahan daw. “Paano? Tambay na lang tayo sa cafeteria?” yaya pa ni Frank sa kanilang dalawa ni Rose.Nakangiting umiling siya sa mga ito. “Pass muna ako. Pupunta ako sa school ng kapatid ko. May program sila ngayon, gusto kung surpresahin,” aniya sa dalawa. “Ganoon ba? Sayang naman…” himutok pa ni Frank na mas lalo niyang ikinangiti. “Tayo na lang dalawa. Ayaw mo ba?” ani Rose dito. Napipilitang tumango naman ang binata. “Sige na nga. Pero libre mo,” anito na halatang binibiro lang si Rose. “Ay! ‘Yun tayo eh… ‘Dun ka magaling…” tugon ni Rose na lalong ikinangiti ni Liana. Tumayo na ito at sabay-sabay na silang lumabas ng lecture r

Araw ng Sabado at namalengke si Liana. Henry gave her a debit card na sadyang nakapangalan sa kanya to make sure na natutugunan lahat ng pangangailangan nila sa bahay, pati na ang mga gamot ni Lester.Hindi niya sana iyon tatanggapin pero inunahan na siya nito. At kapag ganoon ang nangyayari, hindi na niya nakukuha pang hindian ito. It was all useless by the way.Sa gate pa lang pagbaba niya ng tricycle ay naririnig na niya ang malalakas na tawanan na nagmumula sa loob ng bahay. Napakunot-noo siya.Henry was still busy at the hotel at alam niyang hindi pa ito makakapunta doon.Pagbukas niya ng gate ay naroon lang sa malapit si Aling Perla na halatang balisa. Nang makita siya nito ay kaagad siya nitong sinalubong ng nag-aalalang mukha.“Sino hong bisita natin, Aling Perla?” takang tanong niya sa matandang babae at hinayon ang loob ng bahay. Ang matinis na tawa ni Lester ay dinig na dinig niya sa may gate.Muli niyang ibinalik ang pansin sa katabing babae ng hindi ito sumagotKinabahan