"Mom..." Kinagat ko ang labi ko habang si Mommy ay nakatingin sakin."Sweetheart ito na ang pinaka importanteng araw na pinakahihintay namin ng Daddy mo. Please wag mo kaming ipahiya hmm?""P-Pero--"[Claire Denise! Makinig ka samin ng Mommy mo!] Bulyaw ni Dad sa kabilang linya.[Bilisan nyo na dahil maraming tao na ang nandito sa simbahan. Wag mong hayaan na isipin nila na ayaw mo sa kasalan na magaganap!] Bakas ang galit at pagkainis sa boses ni Daddy."Oo na, sige na malapit na kami dyan." Binabaan na nya ito ng telepono at binalingan ako ng tingin."Don't forget na ikaw lang ang nag-iisang anak namin at wala nang ibang tutulong samin ng Daddy mo bukod sayo. Oras naman para ikaw ang mag sakripisyo sa pamilyang ito, besides hindi kami katulad ng ibang magugulang na ipapakasal ka sa matanda o sa pangit na lalaki kaya wag ka nang mag inarte dyan!"Kinagat ko ang ibang labi ko at tumingin na lamang sa ibang direction. Pilit kong pinipigilan ang luhang kanina pa gustong pumatak.Hindi n

2 months later _ "STUPID!" Napakurap-kurap ako sa sinabi niya at kita ko ang inis sa mukha nito. "Sinabi ko na wag mong pakialaman iyong mga gamit ko hindi ba?!! Napaka bobo mo talagang babae ka!! Stupid talaga kahit kelan!" Tuluyan nang tumulo itong luha ko sa mata. "Anong iniiyak-iyak mo dyan?!! Ang arte mo talaga kahit kelan kala mo naman sinaktan kit--" "Napuwing ako ohhh! Ikaw nga mapuwing di ba tutulo luha mo!!? Saka paulit-ulit mo nalang sinabi sakin yan ah, kagabi ka pa tawag ng tawag sakin na stupid at bobo! Kala mo naman sobrang talino mo tsk." "At saka ikaw yong maarte no! Medyas mo lang naman ginamit ko saglit ang dami mo nang sinabi! Bakit sino nga bang nag tapon ng medyas ko sa basurahan huh?" "It was freaking smelly that's why I throw it!" Dahilan nito. Lumapit ako sakanya at kwenilyuhan siya. "Hoyyy! Anong smelly ka dyan! Sinasabi mo bang mabaho ang paa ko?!" Medyo nagulat siya don. "Ikaw ang nag sabi nyan hindi ako." Bigla niya namang hinawakan ang pisngi ko

"Talaga?""Y-Yeah." Kinagat ko iyong labi ko at napaiwas ng tingin.Nabaling ang tingin ko sa kamay niya na hinawakan ang kamay ko. "W-Wala ka bang balak u-umuwi? Malapit ng mag gabi Xian."Unti-unti kong inalis ang kamay ko."Pinapalayas mo na ako?" Natawa ako sa etchura niya."Hindi naman sa ganon, nag tatanong lang ikaw talaga!"Natahimik kami saglit ng mag ring ang phone niya. "Sandali lang, sasagotin ko muna ito." Tumayo siya at lumayo ng kaunti sakin."Hello wife, what do you want? Hmm? Gusto mong umuwi na ako ngayon na??" Lumingon siya sakin at pilit naman akong ngumiti."Okay sige, papunta na ako. I love you too." Dinig kong sabi niya sa kausap."Your wife?" Tanong ko."Yeah." Sagot niya at tumango.Kinagat ko ang labi ko. "I think... kailangan muna talagang umuwi." Tumayo ako at sinamahan siya palabas ng bahay."Hmm, sige aalis na ako." Tinaas niya ang palad niya at kumaway sakin."Sige, ingat ka!" Kumaway din ako sakanya at tuluyan na siyang umalis. Tumingala ako para pigila

Medyo nanlaki ang mata ni Xian ng makita ako, kinagat ko ang labi ko habang papalapit siya sa amin."Nandito ka pala Claire." Napatitig ako sa kamay na Irene ng ipinalibot niya ito sa braso ni Xian."Sige, mauna na ako. M-Mag hahanda pa ako sa dinner date namin ang asawa ko." Saad ko at tatalikod na sana pero biglang hinawakan ni Xian iyong braso ko."Bakit?" Tanong ko at tinignan siya sa mata."Mag...mag ingat ka!" Saad niya sabay bitaw, umiwas siya ng tingin sakin."Let's go." Hinawakan niya ang kamay ni Irene at tumalikod sakin."Ingat ka Claire! Ikaw nalang bumili nyan!" Lumingon siya sakin at kumaway-kaway pa."Ma'am kayo po ba bibili?" "Wag na, sa susunod lang siguro." Sabi ko at nag tungo muna sa restroom.Naghilamos ako ng mukha at tinignan ang sarili sa salamin. "This is your fate Claire, just accept it. Wala namang magagawa yang paiyak-iyak mo! Even if you cry everyday nothing will change...nothing."Masakit pala talaga kapag nakita mo iyong taong mahal mo na may kasamang i