Hindi muna siya tumanggap ng projects sa Maynila. Gusto niyang mapag-isa muna. Kahit tahimik ang mga magulang niya ay alam niyang inoobserbahan ng mga ito ang bawat kilos niya.Hindi rin niya alam kung paanong bigla na lang nag-shut down ang pakiramdam niya. Kung dati ay panay ang iyak niya tuwing naaalala si Sky, ngayon ay nababalot siya ng galit kapag naiisip ang mga panahong sinayang niya para sa lalaking wala naman siyang naging kasalanan kundi ang mahalin ito.Plano niyang magbakasyon muna sa Tarlac kahit mga ilang linggo lang. Hindi nga maalis-alis ang pag-aalala ng mommy niya dahil gusto pa nga nitong samahan siya sa pagbabakasyon niya.But she insisted na kailangan na kailangan niya munang mapag-isa. Mabuti na lang at nakumbinsi niya ito.Paulit-ulit nitong sinasabi na huwag siyang gumawa ng bagay na ikakapighati ng mga ito.Naisip ba ng mommy niya ba baka may plano siyang magpakamatay?Kinilabutan siya sa isiping iyon. Hindi niya bibigyan ng rason si Audrey na magpakasaya pa

May kasama siyang dalawang tauhan na lalaki na siyang magkakarga ng mga kagamitang ilalagay sa loob. May mga antiques rin na mga gamit si Audrey na gusto nitong ipalagay sa sala. Laking pasalamat niya na ang tanging katiwala lang ang naabutan niya sa bahay.Nang mailagay na ng mga tauhan niya ang mga gamit ay pinaalis niya na rin ang mga ito. Ayaw niya kasing paghintayin sila. Hindi siya makakapag-concentrate kapag may naghihintay ng susunod niyang utos.Dahil nga literal na katabi lang ng bahay nila ang bahay na iyon ay tanging shirt na maluwang ang suot niya at shorts na maong. Mas kumportable kasi siyang magkikilos kapag gano'n ang suot. Ibinuhol lang niya sa gitna ang shirt na malaki dahil lagpas beywang ang haba no'n kapag hindi nakatali.Ang buhok niya ay basta lang din niyang itinali paitaas at inipitan ng hindi pa nagamit na chopstick.Nakapameywang pa siya nang ilibot ang paningin sa sala. Napatingin siya sa gamit na antique ni Audrey na pinalagay sa gitna. Malaking estatwa

Nagagawa niya nang maayos at matiwasay ang trabaho sa loob ng ilang araw. Wala kasi ang atribida niyang pinsan at wala rin si Sky sa paligid. Ang hula niya ay nasa Maynila na ang lalaki.Ang tanging nakikita niyang sumusulpot pabigla-bigla ay si Ivan. Habang tumatagal ay napapalapit ang loob niya sa bata. Kapag pinapalabas ito ng kwarto ng yaya nito ay nagpapapansin talaga sa kanya ang bata. Tumitigil naman siya sa ginagawa kapag ando'n ito. Ramdam niyang kulang ito sa atensiyon kaya siguro mas madalas ay pasaway ito.Abala siya sa pagre-arrange ng mga gamit sa sala nang sumulpot na naman ito."Ivan, ligpitin mo ang kalat mo bago ka lumabas ng kwarto. Hindi ba't iyon ang usapan natin?" Narinig niya uli ang pasensiyosang tinig ng yaya nito."Tita Audrey said it is your job. I should not be doing anything because Daddy pays you to clean up for me," matigas ang boses na sabi ng bata.Napakunot-noo siya at tumigil sa ginagawa."Ivan, it's not nice of you to say that." Seryoso ang mukha n

Inayos niya muna ang mukha bago siya tumayo para harapin ito."Sinusundan mo ba ako?" Imbes na sagutin ang mga tanong ni Sky ay may kalakip na pagdududa ang klase ng pagtanong niya sa lalaki.Tinitigan nito ang mukha niya. Alam niyang mugtong-mugto ang mga mata niya at hindi na niya tinangkang itago iyon dito. Nakita na rin naman nito ang pag-iyak niya."We were on our way to Mang Belen's restaurant to have my birthday lunch when I saw a glimpse of you. You were holding a cake and balloons." Tumingin pa ito sa bukas na kahon ng cake at balloons na nasa itaas ng nitso ng anak. "I was assuming that those were for me since it's my birthday. Akala ko ay nagbago ang isip mo. I tried calling you, but you were not answering your phone. So bumaba ako ng sasakyan and I let Mama drive the car. Sabi ko ay susunod na lang tayo. Paalis ka na rin kaya hindi na kita naabutan so sumakay ako ng tricycle para pasundan ka. So here I am.""K-kanina ka pa nakatayo riyan?" Agad na tanong niya. Natatakot s

Sky's POVHindi man lang siya nakadama ng pagod nang takbuhin niya ang pauwi sa bahay nila galing kina Braille.Kahit malamig ang panahon ay pasisid pa niyang tinawid ang batis para makarating sa kabila kung saan pag-aari na niya ang lupa.Matagal na nanatili siya sa labas ng bahay kahit malakas na malakas pa rin ang ulan. Nasa beywang niya ang dalawang kamay habang nakatingala sa nagngangalit na langit.Sinasalubong ng mukha niya ang pagbuhos ng ulan.Katulad ng panahon ay walang kapayapaan sa puso niya.Mula nang makita niyang muli si Braille ay nagulo ang lahat ng mga plano niya sa buhay. Ang akala niya ay maibibigay niya na rin ang kumpletong pamilya na nararapat kay Ivan. Malapit ang anak niya kay Audrey. Nakikinig ito sa babae.Handa na siyang pakasalan ito para sa kapakanan ng batang itinuturing na niyang totoong anak. Naisip niyang hindi na siya mahihirapan siguro dahil dati rin naman niyang minahal si Audrey.Pero bakit nag-aalinlangan ang puso niya nang masilayang muli si B