Life.Nagtrabaho kami ni Kylo sa kompanya nila nang magbakasyon. Encoder ako roon habang siya naman ay pinag-aaralan ang pamamalakad ng kompanya. Tinuturuan siya ni Tito Michael at minsan tinatawagan niya si Kuya Mauro kapag may hindi siya naiintindihan.No'ng birthday naman ni Kylo ay nagpunta kaming Boracay ay roon nagcelebrate. Nagbabalak pa nga si Tita Kayla na magtayo ng rest house malapit doon dahil gusto niya raw ng property malapit sa dagat.At no'ng magbirthday naman ako, sa isang restaurant sa Antipolo kami nagdate. Medyo late kasi ang pasukan namin ngayong year at mabuti iyon dahil kahit papaano, nacelebrate namin ang birthday ko.Medyo busy kami nang magsimula ang class. Hindi rin masyadong nagkakasundo ang schedule namin ni Kylo kaya bihira kami nagkakasama sa loob ng university. Minsan ay sinusundo niya na lang ako kapag wala siyang schedule o kaya naman hinihintay niya ako kapag maaga ang uwian niya. "Kaya ayaw ko talagang hindi tayo same ng schedule e," reklamo ni Kyl

Blood, sweat, and tears."Oh? Saan ka pupunta, Chime?" Tanong ni Ate Tina nang makita akong pababa ng hagdan."A-Ah. Nandiyan po si Papa sa bahay, pinapauwi po ako," kinakabahan kong sagot habang mahigpit ang hawak sa cellphone at bag ko."Nako, gano'n ba?" Saglit siyang nag-isip bago tumango sa akin. "Sige. Magsabi ka kina Ma'am Kayla para hindi mag-alala. Ipapabantay ko rin kay Peter ang labas niyo para may guwardiya kayo.""Hindi na po, Ate. Nakakahiya naman," sagot ko.Saka hindi na iyon kailangan dahil alam ko namang may baril si Papa pero paano kung..."Ano ka ba? Girlfriend ka ni Kylo at parang anak ka na rin ni Ma'am Kayla kaya dapat pagsilbihan ka rin namin," saway niya sa akin. Mahina niyang pinalo ang braso ko saka ako inalalayan sa labas. "Peter, doon ka magbantay kina Chime at naroon daw ang Papa niya. Si Paul na muna ang papabantayin ko rito sa gate."Hiyang-hiya akong ngumiti kay Kuya Peter na bumaling sa akin. Tumango siya bago naunang naglakad. Mabilis ang kalabog ng

Alone."Adasha, isang Kare-Kare at isang Pinakbet doon sa lamesa ng mga marino."Mabilis akong nagsandok ng ulam saka iyon maingat na iniabot sa lamesa ng mga bagong dating na estudyante."Ganda talaga ni Adasha, Manang Letty. Saan mo nahanap 'to?" Tanong ng isa sa kanila.Tipid lang akong ngumiti sa kanila bago sila talikuran. Luckily, I found a place to stay and a work here in Las Piñas.Alam ko kasing kung hahanapin ako ni Papa, hindi niya maiisip na sa bandang South ako pupunta dahil masyadong malayo kumpara sa malalapit sa amin na Cities."Nako! Tigil-tigilan niyo ang pagpo-porma rito kay Adasha at walang interes magnobyo iyan..." Dinig kong sabi ni Manang Letty. "Mga marino talaga, oo. Seaman-loloko.""Grabe naman, Manang. Sinabi ko lang na maganda," humalakhak ang isa sa kanila. "I just found her mysterious, too. Masyadong maganda tapos naghihirap dito?"Gusto ko sanang sabihin na lahat naman ng tao ay pwedeng pumasok bilang waitress. Nakapasok ako bilang waitress sa maliit na

Mad."Congrats, Chime!""Walang kupas, ha? Akala ko ba hindi ka na confident?" Tanong ni Vivien.Humalakhak na lang ako. Ngayon ginanap ang pageant para sa Foundation week namin. Hindi ko rin inaasahan na mananalo ako lalo na't hindi na ako sanay sa ganito. Mabuti na lang at nadaan namin sa kaunting practice."Have you seen the face of other section?" Humalakhak si Yvonne sa harapan ko."Priceless," sagot ni Gio.Nagtawanan sila. Sinasabi ko na nga ba. Ito lang talaga ang rason bakit nila ako pinilit na sumali. Napailing na lang ako."Ipang-celebrate natin ang cash pri-""No, Chime. Sa'yo 'yan," sabi ni Vivien."Huh? Baliw, hindi na. Besides, alam kong malaki rin ang nagastos niyo rito," sagot ko.Silang lahat ang gumastos ng gown at ng iba pang kailangan ko. As in wala akong inilabas na pera habang ginagawa namin ang paghahanda sa pageant. Ang ambag ko lang talaga ay ang mukha ko at ang utak ko sa Q and A."Ano ka ba! Pinilit ka namin kaya malamang sagot namin. Sa'yo na 'yan para may

Ligaw.All I thought, I already moved on. Akala ko wala na talaga akong nararamdaman sa kaniya dahil ilang taon na ang nakalipas. Ngayon, napatunayan ko nga na hindi pa ako nakakaahon. Hindi ko siya nakakalimutan, nalilibang lang ako kaya nawala siya sa isip ko. Pero kapag ganitong mga pagkakataon, kapag ganitong mga oras, iniiyakan ko siya. Lalo na ngayon, na talagang nakita ko siya. Nagka-usap pa kami.Kylo is a big part of my life. Nagdaan ang tatlong taon pero malaki pa rin ang espasyo niya sa puso ko. Alam ko sa sarili kong tinulungan ko ang sarili kong makalimutan siya pero hindi yata effective iyon. Dahil ngayon, may luha pa rin na pumapatak sa mga mata ko na para sa kaniya.My almost six years relationship with him was perfect. I know for myself that he did loved me with all his heart. He loved me genuinely, and I think everyone witnessed that. Mahirap siguro talagang iwan at kalimutan ang relasyon na hindi mo gustong wakasan.I told myself that I will heal myself and forget a