All Chapters of BROKEN SERIES 1 Zarina Montes [SEDUCTION]: Chapter 71 - Chapter 80

Halos isang linggo na ring hindi nakapasok si Zarina sa eskwelahan. Mabuti na lamang at pinagbigyan siya ng mga professor niya na mag-take ng special exams, lalo’t graduating na rin siya. Kahit papaano, nakahinga siya nang kaunti.Sa mga araw na iyon, si Antoine ang palaging kasama niya. Hindi ito umaalis sa tabi niya. Sa bawat sandaling magkasama sila, unti-unting lumalalim ang nararamdaman ni Zarina para rito. Mahirap itanggi—ramdam niya sa bawat simpleng kilos ni Antoine ang malasakit at pag-aalaga. His effort, his quiet presence, the way he gently made sure she was okay—it all meant something to her.Kung dati’y malinaw ang boundaries na sinusubukang itayo ni Antoine sa pagitan nila, ngayon, para bang siya pa mismo ang bumabasag sa mga iyon. Parang boyfriend na hindi mapakali kapag hindi siya sigurado kung ayos lang si Zarina. Lalo na’t tila pati ang ama ng binata ay may paraan para palaging masolo ni Antoine ang oras kasama siya. May mga sandaling tila sinasadya nitong umalis o i

LunesMaagang umalis si Antoine papasok sa Savic Avionics Corporation. May early meeting ito with a new supplier. Nagpaalam naman ito sa kaniya at Naiwan si Zarina sa mansyon, nakahiga pa sa kama, pero gising na rin. Nakatingin lang siya sa kisame habang hawak ang phone, nag-iisip kung babangon na ba o magpapakatamad muna.Alas dos pa kasi ang pasok niya sa school. At kung tutuusin, wala na rin masyadong ginagawa doon. Malapit na ang graduation, tapos na ang thesis, lahat ng project ay naipasa na, at nakapagpa-clearance na rin siya sa mga professors niya nung Friday. Pumapasok pa rin siya bilang respeto sa attendance policy, pero to be honest—pampalipas oras na lang talaga ang school ngayon.Napatingin siya sa salamin sa gilid ng kama, saka dahan-dahang naupo. She ran her fingers through her hair, then smirked a little at her reflection.“What if…” mahina niyang bulong habang nakatitig sa sarili. “What if dumaan ako sa office ni Antoine?”She stood up, crossed her arms, and tilted he

Palipat-lipat ang tingin ni Zarina sa dalawa. Her eyes bounced between Antoine… and the woman in his arms.Bago pa siya makagalaw o makapagsalita, unti-unting humarap sa kanya ang babae.Napakunot si Zarina ng noo, instinctively squinting, trying to figure out who this woman was.And then, her breath hitched.For a second, nanlaki ang mga mata niya. What the hell... Is this....?That woman was stunning. Angelic face, glowing skin, eyes that looked too kind to be real. She had that graceful presence, like she walked straight out of a fashion magazine, but with nun-level elegance.She was tall. Mas matangkad kaysa sa kaniya. Halos abot na abot ang height kay Antoine. They looked… good together.Too good.Zarina’s grip tightened slightly on the strap of the bag. Her heart stung—just a bit. Damn, bakit parang bagay sila?But no.She blinked, straightened her back, and took a sharp breath.No, girl. You don’t do insecure. Not today. Not ever.She forced a soft, almost sarcastic smile on

Nakita ni Antoine ang ama niyang si Antoinio na nakatayo sa balkonahe, nakatingin sa kanila ni Zarina habang papalapit sila sa bahay.Tahimik ang gabi pero ramdam niya agad ang tensyon. Hindi niya nasabi sa ama kanina na dumaan si Zarina sa opisina niya.Ginabi na rin sila. Zarina insisted na sumama ito pabalik sa opisina matapos silang mag-lunch sa pinakamalapit na restaurant sa opisina niya. Kaya kinansela na rin ni Antoine ang huling appointment niya para makauwi ng mas maaga. Pero kahit alas-singko sila umalis sa Savic Avionics Corporation, inabot pa rin sila ng tatlong oras sa biyahe.Pagkapasok pa lang sa bahay, agad na umakyat si Zarina sa guest room nang hindi na lumingon pa.Tahimik na naglakad si Antoine papalapit sa ama niya at nagmano.“Zia was with you?” malamig ang tanong ni Antoinio, pero halatang may hinanakit.“She came to my office before lunch. She wanted to talk. I didn’t see the harm in it,” mabilis pero diretso ang sagot ni Antoine.Tinapik siya ni Antoinio sa

Nakatayo si Antoine Savic sa loob ng silid niya, nakatalikod sa buong mundo. Ang tanging liwanag ay ang mahina’t kumukupas na sinag ng city lights mula sa bintana ng kuwarto niya. Tahimik ang gabi, pero sa loob niya, isang matinding bagyo. Maingay ang isip niya. Mabigat ang dibdib. Walang katahimikan sa sarili niya—hindi ngayong bumalik na ulit siya sa Pilipinas.Zarina... That name alone felt like a pulse beneath his skin.She was the chaos he never planned for, yet the one he always found himself running back to. Hindi man literal—pero sa isipan, sa puso, sa panaginip. Siya ang gulong pilit niyang iniiwasan pero siya rin ang direksyong gustong-gusto niyang puntahan. Kahit bawal. Kahit mali. Kahit alam niyang hindi dapat.Kinakapatid niya. He reminded himself of that—over and over again. Pero hindi naging sapat ang label na ‘yon para supilin ang nararamdaman niya. Hindi naging sapat ang mga taon ng paglimot, ng paglayo, ng pagpilit na mahalin ang iba.May nararamdaman siya kay Za