Hindi malaman ni Zarina kung papaano niya natapos ang araw na iyon ng hindi ipinapahalata kay Antoine ang totoong nararamdaman niya. Hindi niya rin alam kung papaano niya nagawang tumawa habang ang puso niya ay durog na durog.Buong maghapon silang magkasama sa pamamasyal sa Tagaytay at sa buong maghapon na iyon ay naka-plaster na ang ngiti niya sa labi. Na-master na rin niya kung papaano ikikilos na parang normal ang sarili. Kahit may hindi nakakatawa sa sinabi ni Antoine ay sinasadya niyang tumawa para kunwari ay naaaliw siya sa mga ikinukuwento nito kahit ang totoo ay hindi naman talaga. May mga pagkakataon na natitigilan si Antoine at hinuhuli nito ang mga mata niya na mabuti na lang din ay nagagawa niyang isingkit na animo’y nakatawa rin.Kapag minsan na inaalalayan siya nito sa paglalakad o hindi kaya sa pagsakay sa kabayo ay nagagawa niyang pasimpleng umiwas sa mga hawak nito. Hindi niya alam kung napapansin ba iyon ni Antoine o hindi na lang nito binibigyan ng pansin ang pag-i

Hindi pa man nag-a-alarm ang naka-set sa alarm clock sa relo ni Antoine ay kusang ng nagmulat ang mga mata niya. Nanghahapi pa ang mga mata niya dahil sa iilang oras pa lang ang kaniyang naitutulog. Hindi nga niya sigurado kung nakatulog nga ba talaga siya. Pakiramdam niya kasi dinuduyan pa siya sa antok at parang lumulutang pa ang diwa niya. Napahilamos siya ng mukha at tumagilid para kapain ang cellphone sa may nightstand. Tiningnan niya ang oras. Sampung minuto bago mag-alas singko ng umaga ng mga sandaling iyon. At kung bibilangin niya ang oras simula ng ipinikit niya ang mga mata. Mahigit dalawang oras pa lang ang lumipas. F**k! Mahinang mura ang pinakawalan niya ng mapagtanto na parang hindi nga siya nakatulog. Dahil kada gagalaw siya sa higaan niya kusang nagmumulat ang mga mata niya para silipin ang oras. Kaya pala sumasakit ang ulo niya. Napasapo siya ng kaniyang ulo at hinilot-hilot ang sentido. Ayaw naman niyang pilitin ang sarili na makatulog muli baka tanghalii

“Oh, God!” malakas niyang usal ng makalabas siya sa faculty ng finance department. Hindi niya aakalain na uno ang ibibigay ni Ms. Magtibay sa ginawa niyang thesis. Bukod na unique ang ideas niya regarding sa topic na ginawa niya. Pinuri pa siya nito dahil wala itong makita na butas man lang. Impress na impress ito sa kaniya na bagay ipinagpasalamat niya talaga.“Kumusta iyong gradong ibinigay ni Mam Magtibay sa’yo, Zarina?” tanong kaagad sa kaniya ni Giselle ng makita niya. Isang mahigpit na yakap ang ginawa niya rito. Kung hindi dahil kay Giselle hindi niya makukuha ang uno na grado. Masayang-masaya ang pakiramdam niya dahil sigurado na siya na pasado na siya. Bukod kasi sa uno ang nakuha niya sa thesis. Uno rin siya sa defense niya kanina.“Oh, God! Giselle, thank you so much,” pasasalamat niya sa bagong kaibigan. “Uno ang ibinigay ni Mam Magtibay sa ‘kin,” nakangiti pa niyang wika kay Giselle matapos niya itong yakapin.“Talaga? Congratulation sa’yo, Zarina.”Ngumiti siya at muling

Pakendeng ang ginawa niyang paglakad pahayon sa may balkonahe kung saan naroon pa rin si Antoine at ang pagkain na marahil ipinahanda nito para sa kanila. Ang isang tasa na nakalapag doon ay wala ng laman. Nakaupo ito sa may pandalawahan na upuan at nakayuko habang hawak ang cellphone. Hindi niya alam kung umuwi ba ito kagabi o natulog sa isa sa mga guestroom nila na nasa ikalawang palapag din. Gusto man niya tanungin ito ay hindi na lang niya gagawin baka kasi magtunog na interesado pa siya kapag nagtanong siya. “Nandito ka pa rin?” kunwaring inis niyang sita sa lalaki para makuha niya ang pansin nito. Nang makuha niya ang atensyon nito ay halos maningkit ang mga mata nito sa ayos niya. Taas-baba ang ginawa nitong pagsuri sa kaniya at tila sa cellphone nito ibinunton dahil pabagsak nito ibinaba sa lamesa. “Ano ‘yang suot mo?” may inis na sita nito sa kaniya habang nakatingin pa rin sa uniform na suot niya. Ang blazer na ipinatong niya sa balikat kanina ay inalis niya rin kanina b

Nakahawak pa rin ang mga kamay ni Antoine sa manibela at nakayuko ang ulo. Nakatingin siya sa harapan ng patalon na suot niya na tila nag-umbrella dahil sa ginawa ni Zarina. Patigas nang patigas na iyon na parang ibig ng kumawala sa loob dahil sa pabitin-bitin na ginawa nito sa kaniya kanina. Hindi niya aakalain na ganoon ang magiging epekto sa kaniya ng ginawa ng dalaga. Marahil, sa kawalan na rin ng mapaglalabasan kaya kahit simpleng hawak lang sa hita niya ay malaking impact ‘yon sa pagkalalaki niya. Kailan ba siya huling nakipag-sex? Napailing siya ng ulo ng hindi niya maalala kung kailan. Kaya siguro ganoon ang epekto sa kaniya dahil kulang na siya sa ganoong bagay. Alam niyang ikasasakit ng puson niya ang ginawa ng dalaga sa kaniya kanina. But, damn! Anong gagawin niya? Hindi naman puwedeng makipagsabayan siya sa laro na gusto ni Zarina. Kumbaga sa larong chess, si Zarina ang may control ng board at ang didikta ng laro. Kung magtuloy-tuloy iyon paniguradong checkmate iyon at