All Chapters of Nilimot Na Alaala: Chapter 41 - Chapter 50

Halo-halo ang nakikita kong emosyon sa mukha ni Diego. Nanginginig habang nakatitig na lang sa akin at animo'y nakagat ang dila at hindi na magawang magsalita.Hindi ko alam, ginawin pala itong si Diego. Oo nga pala mayaman siya at sigurado akong may heater ang shower nila. Kaya pati ang fresh talong niya na tayong-tayo kanina ay kaagad na tuyot. Lamig lang pala ang kailangan nang mahimasmasan ang kahayukan."Bilisan mo na nga d'yan nang makauwi ka na sa resort." Kaagad ko na siyang iniwan matapos maligo."Vianna May... ang lupit mo!" Nanginginig pa rin na reklamo niya habang takip na ang mga palad sa nalanta nitong talong at kuyupos na itlog.I can't stop laughing every time I hear him yell, sa kada buhos niya ng tubig. Talaga kasing sobrang ginaw ang imbak na tubig ulan sa drum. Kapag hindi ka sanay, parang naliligo ka sa ice tubig.Bihis na ako nang matapos siya. His eyes were piercing, and his quivering lips turned purple. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maaawa sa sa hitsura n

He gave me a sharp stare, showing his obvious displeasure."Vi, 'di ba pwedeng ipagpaliban mo na lang 'yang gagawin mo," atungql niya. Lukot din ang mukha at napakagat-labi pa. "Vi, naman, e! " atungal niya pa na parang bata.Kagat' labi akong umiling at iniwan siyang nakatayo pa rin sa may pinto. Kaagad akong pumasok sa banyo. First time ko 'to, kaya kailangan kong maghanda. Ayoko na kayang masabihan na lasang sea squirt. Napatagal ako sa banyo, suot ko na ang bathrobe nang lumabas. Pero laking dismaya ko nang makitang tulog na naman si Diego.Napabuntong-hininga ako, habang pinagmasdan siya. Sarap tampalin, e! Tulugan ba ulit ako. Nakasimangot ako at dahan-dahang umupo sa gilid ng kama. Tinuyo ko na lang ang buhok ko."Babawi ha!" pabulong kong sabi. Hindi ko maalis ang tingin sa guwapo niyang mukha. Napangiti na lang ako at nawala na rin ang inis. Habang pinagmamasdan siya, hindi ko naawat ang sarili na hawakan ang mukha niya. Binaybay ng daliri ko ang matangos niyang ilong, pap

"P're, nandito ka lang pala! Kanina ka pa namin hinahanap," bungad ko kay Nelson. Nagmukmok na naman kasi at nakatulala dito sa bangka niyang hindi na pumalaot tatlong buwan mula nang ihatid nito si Dorry papuntang port.Yes, tatlong buwan na kaming nagsasama ng asawa ko, and nothing's change. We are still madly in love with each other. May k'unting away at tampuhan pero kaagad naman naming na-aayos sa mahinahon na usapan at lambingan.Hindi naman kasi nawawala sa isang relas'yon ang away at tampuhan, 'tsaka dagdag spice rin 'yon sa isang relas'yon. Matapos kasi ng k'unting bangayan ay lambingan naman. Pero kahit walang away, walang sawa ko namang nilalambing ang asawa ko. Walang tigil na pinapasaya ang araw at gabi naming pareho.Pero itong kaibigan naming si Nelson, hindi namin alam kung anong nangyari sa kan'ya. Our formerly naughty and eccentric friend has changed into a silent and aloof person. Ayaw magkwento, ayaw magsalita. Magmukmok dito sa bangka ang laging ginagawa."P're na

DIEGO POVI'm at a loss for words. Hindi ko alam kung paano sagutin ang tanong ng asawa ko. I don't want her to be nervous, and I especially don't want her to be afraid. Ayokong bumalik ang trauma niya. Alam ko kasi na hindi pa talaga tuluyang nawala 'yon. Pinipilit niya lang ang sarili, at ayaw ipakita sa akin ang totoong nararamdaman niya.Matiim ko siyang tinitigan habang nag-iisip ng tamang dahilan."Vi, kasi... nagpunta ako sa lugar ninyo. Nagbakasakali kasi akong makausap ang Mama mo at masabi sa kan'ya ang tungkol sa atin."Kaagad bumakas ang pag-aalala niya."Bakit mo 'yon ginawa, Di?!" bulyaw niya. "Paano kung nakita ka nila. Paano kung napahamak ka, Diego, naman e!" naiiyak na sabi niya. Hindi ako naka-imik. Iyon nga lang ang sinabi ko, ganito na katindi ang takot niya. Paano na lang kung sinabi ko na may mga taong nagmamatyag sa bahay nila, pati na sa opisina at bahay ko?Walang ka alam-alam ang pinsan ko at si Anthony na may mga demonyong nagmamatyag sa bawat galaw nila.

My anger intensified as I read the messages galing sa tauhan ko, but I was delighted at the same time. My eagerness to see Vianna May again grows stronger."Boss, namataan po namin 'yong Diego sa labas ng mall. Patuloy pa rin namin silang sinunsundan at sinisigurong hindi nila kami mapansin at matatakasan." May kalakip na mga pictures ang mensahe. Puro lamang likod ng lalaki ang nakikita ko, ngunit alam kong si Diego nga ang nasa larawan. Tindig at lapad pa lamang ng balikat niya ay kilalang-kila ko.I've seen him several times, and I witnessed how he would fix his gaze on Vianna May—a gaze that had a different meaning. Kaya hindi ko maawat ang sarili ko noon na magselos sa tuwing malapit siya kay Vianna May. Gusto ko nga na tusukin ang mga mata niya noon pa. Gusto kong basagin ang pagmumukha niya. Because of my tremendous jealousy, I poured it all on Vianna May and completely lost her. I can't change what happened, and I can't change what I did. All I can do now is get her back from