Wala naman siyang kasalanan sa batas pero grabe ang ginagawa nilang pagtatago para hindi mahuli ng mga tumutugis sa kanila. Napapikit siya nang mariin at napakapit nang mahigpit sa isang sanga ng puno. Nakahinga siya nang maluwag nang marinig ang papalayong ingay ng mga ito."Kapit lang, boss. Parang si Maria lang 'yan, mahigpit ang kapit sa'yo." Tinanguan siya ng lalaki sabay ngiti nang nakakaloko. "Mag-uumaga na, baka iba na naman ang maghahanap sa'yo. Palitan sila."It was his second day. Bagot na bagot siya sa pagtatago niyang ito. Bakit siya pinipilit ng mga ito sa babaeng ayaw niya? Mamatay muna siya bago niya gawing legal na asawa ang babaeng iyon. Hindi ba alam ng mga tao na walang bisa ang kasal nila kaya bakit pa naghahabol ang mga ito? This is wrong and he can sue them anytime."Bumaba na tayo rito, Pancho."Puno ng balete ang inakyat nilang dalawa nang muling magkrus ang landas nila sa gubat. Papunta siya sa direksyong tinuro ni Pancho kanina pero nang malapit na siya, ila

"Ano ka ba, magmumukmok ka na lang ba diyan?" galit na singhal ng kanyang nanay nang mangulambaba siya sa kanyang bintana. Tahimik lamang siyang umiiyak habang nakatanaw sa kawalan. "Maria, isang taon na ang nakalipas pero wala ka pa ring pinagbago. Ba't ka ba nagpapakabaliw sa lalaking 'yon?" Hindi siya sumagot. Naririnig naman niya ang kanyang nanay pero paulit-ulit lang ito kahit ano pang sabihin niya. Hindi matatawarang sakit sa puso niya ang naiwan ng lalaking iyon. Masakit pa rin ang nangyaring iyon sa kanya nang iwan siya ng kanyang asawa at hindi na rin ito bumalik kahit pa naghintay siya nang matagal. Marahas na bumuntong-hininga ang kanyang nanay nang 'di niya ito pansinin. "Maria, ang papel na 'to, hindi ko alam kung ano ito pero magandang balita raw ito, anak." Malumanay nang nagsalita ang babae nang iwasiwas nito sa mukha niya ang ilang pirasong papel. "Tanda mo pa ba noong isang buwan, may sinulatan ka para sa scholarship ba 'yon nang may mag-ikot na mga tao rito?" Tu

Sa likod pa lang nito na parang pader na, papa'no niya makakalimutan ang bulto ng katawan nito kung tandang-tanda niya ang lahat ng anggulo nito dahil pag-aari niya ito? "Sige, Benjamin," gigil niyang anas habang sinusundan ang isang lalaking may matipunong pangangatawan. Ang tangkad nito, ang paraan ng paglalakad nito at ang boses nito, siya iyon. "Benjamin!" sigaw niya sa pangalan nito nang maabutan na ang lalaki. "B-bakit 'di mo'ko binalikan? Bakit mo'ko tinakasan?" Muling napuno ng hinanakit ang dibdib niya nang maalala ang pag-iwan nito sa mismong kasal nila. Malakas niyang hinampas ang kamay sa likod nito na ikinalingon nito bigla. Pak! Malakas lang naman ang pagkakasampal niya rito nang humarap ito bigla kaya pati tunog, dumagundong din sa pandinig niya. Nakuyom niya nang mariin ang kamao nang animo matuod ito sa harap niya. Isang bigwas ang ginawa niya sa mukha nito pero nakaiwas agad ito. Namimilog ang mata niya nang makita ang mukha nito. "B-Benjamin?" nautal niyang tan

"Before this semester ends, you will be given a one-week training related to your course, Diploma in Community Service. This whole class—" Umikot ang paningin ng professor nila nang isa-isahin nito ang mga estudyante. "Will reshuffe schedules and each group will be assigned in different areas as part of your training. Alphabetical tayo sa groupings. Are you excited, class? If you have any questions, raise your hand." Wala siyang naiintindihan dahil okupado ang utak niya sa kalbong iyon. Ang kalbong iyon na babaguhin ang lahat-lahat sa kanya. Matapos nilang kumain sa restaurant kahapon, marami pang ipinangako ang aspiring politician sa kanya. Kaya pala ito kilala ng karamihan dahil isa itong batang-bata pang pulitiko na tumatakbo sa mataas na antas ng gobyerno. Iyon lang naman ang pagkaka-explain nito sa kanya kahapon pero kakaunti lang ang pumapasok sa kukote niya. Minsan, nahihirapan siyang intindihin ang lahat sa tagal ng pagkakatingga ng utak niya pero unti-unti na siyang nae-expo

"Fuck this, Blake," inis niyang sigaw habang kausap ang pamangkin sabay iling. "Kinulong niya 'ko sa kwarto kaya hindi na'ko nakalabas para istimahin ang mga bisita." Inis niyang natingnan ang cellphone nang tumawa nang malakas ang lalaki sa kabilang linya. "Dude, don't laugh at me like that." Napatingala siya sabay iling nang sunod-sunod. "Ok, bye." Hindi niya na hinintay na makasagot pa ang kausap dahil pinatayan na niya ito ng phone. "That boy..." Ano ba ang ine-expect niyang response ng siraulo niyang pamangkin? 17 years old lamang si Blake pero malaking bulas ito. Ni wala nga itong naibigay na advice sa kanya. Sabagay, bata pa ito at siya itong matanda pero minsan kapag involve si Venice, nawawalan ng laman ang utak niya dahil ayaw niyang manakit ng damdamin nito kapag nagtatangka siyang kausapin ito. "Damn it, Venice." Naihilamos niya ang mukha sa inis dahil ang nangyari kahapon, parang bangungot sa kanya ngayon. "I love you, girl.... I just love you kaya titiisin ko ang kabal