XERXESDays passed by so fast that I didn't even notice, that today is the day which I have been waiting to come. Everything is ready and all set, si Lian na lang ang aking hinihintay na makakarating dito sa hotel. Kinakabahan ako na excited, hindi ako mapalagay and I think kapag nakita ko na siya ay saka lang ako mapapanatag ng buo. I don't remember myself getting so nervous, ngayon pa lang. Nababalot ang utak ko ng kahit anong kaisipan, lalo na't nag ma-matter iyon sa magiging reaksyon niya. Magiging masaya kaya siya kapag nakita na niya ang surprise wedding na hinanda ko para sa aming dalawa?"Tres," napabalikwas ako mula sa malalimanh pag-iisip nang marinig kong tinawag ako ni Kriesha. She's in her casual attire. A simple wide leg jeans paired with a white shirt and vest. Her hair is in a clear ponytail. "Yes, may kailangan ka?" puna ko sa kaniyang pag tawag. I'm here at the penthouse, gano'n din siya. Saka lang din siya baba-ba kapag nagsisimula na ang seremonya. "Inagaw k

XERXESNang magpaalam si Abuela na mag banyo, agad din akong lumabas ng event hall at nagtungo sa garden na malapit lanh din sa event hall. Kung saan may privacy at tahimik. As I am on my way, I texted Lian. 'Babe, where are you?' 'When are you coming? I'm waiting here for you.' 'Are you in Japan already?''Hindi pa ba nag landing ang sinasakyan mong eroplano?' 'Please, babe. Reply my messages.' Ang kaninang hindi mapakali, muli na namang umusbong sa sistema ko. I can't help but be worried of her. Nakarating na lang ako sa garden which is 3 minutes walk ay hindi pa rin siya nag re-repond. Fck! Imbes na kumalma ako, mas lalo lang akong hindi matahimik. I'm like walking back and forth as I am tracking the time like crazy. Nanginginig ang mga laman ko, I feel sweaty and cold. Na te-tense dahil 7 minutes na ang lumipas pero hindi pa rin siya nag reply. This is so unusual of her, ano ba ang ginagawa niya? At bakit ang tagal niyang mag reply? 10 minutes na lang din at magsisimula

XERXESRight after I left her at the Bride's dressing room, I went directly to the Grooms room, where I should stay while the ceremony has yet to begin with. It is located on the private floor of the hotel, on the executive floor located on the second floor just as the same floor as the event hall. Before I went inside the room, I loosened the gasps of my neck tie and unbuttoned a couple of buttons. I'm still sickly bothered. Para akong sinasakal na nag sa-sanhi sa paghihirap kong makahinga. Everything turned out so messy and disappointing. Of all events, bakit ngayon pa? Napakasakit para sa'kin ito, at kahit na nangyari na, hindi ko pa rin magawang paniwalaan ang mga 'yon. I was so pathetic for hoping na panaginip lang lahat ng iyon. That Lian, did not reject me. That she didn't hurt me again after so many attempts she did before. I sighed difficultly deeply, at pumasok na ng tuloyan sa loob ng Groom's room. Pero gano'n na lamang ang pagkakagulat ko nang bumungad sa'kin ang muk

XERXES"GOOD NOON, EVERYONE. MAY I HAVE YOUR ATTENTION PLEASE. "THANK YOU FOR TAKING TIME TO BE PART OF THIS JOURNEY OF LOVE, ESPECIALLY TO THOSE WHO TRAVELLED FOR SO MANY MILES AND TOOK A LEAVE OR ABSENCE. LADIES AND GENTLEMEN, FRIENDS AND LOVED ONES, LET US WELCOME OUR CEO AND GROOM OF THIS WEDDING EVENT, MR. XERXES SANTILLAN III AND TO COMPLETE AND FINALLY BEGIN WITH OUR CEREMONY, LET US ALSO WELCOME OUR LOVELY BRIDE... MISS KRIESHA MARIE CERVANTES!" we might be outside or behind the giant doors of the event hall, we can still hear slightly the host' announcement for our entrance. Napabuntong hininga ako. As we walked through the long aisle, I can't contain myself not to be bothered about her. Ako itong nagsabi sa kaniya na huwag mabahala, pero ako itong panay lingon sa kaniya. Her silence bothered me as it almost get into my sanity. I don't know what she's thinking and it made me wonder up to this time kung ano ang mga iniisip niya. Even though it isn't necessary for me to find

KRIESHA Pagkarating namin sa private lounge ni Tres, agad akong nagtungo sa couch at dito namahinga. Ramdam ko ang malulutong na sakit ng aking mga kaso-kasohan, maging ang mga muscles ko sa katawan, lalo na sa balikat, hita at binti. "Ang sakit ng mga balikat ko at bewang ko, lalo na ang likuran ko. Ang bigat ba naman kasi nitong gown." reklamo ko habang nakanguso. "It was. Pero hindi mo pa ako sinagot sa tanong ko. Would you mind answering me now?" napaangat ako ng tingin sa kinaroroonan niya at kaagad namang nagtagpo ang aming mga mata. Napaka-seryoso niya at mukhang hindi talaga siya tatanggap ngayon ng walang sagot. "Anong gusto mo bang sabihin ko?" sagot ko, "I just want to know, kung..." "Ang alin? Kung nagustohan ko ang paraan ng pag halik mo?" in fact, ang dahilan kung bakit hindi ko siya sinasagot sa katanungan niya kanina ay hindi ko rin mahanapan ng tama or magandang sagot ang tanong niya. Hindi ko alam. O baka, alam ko nga pero nahihiya or hindi ako komportable s