Chapter 37: Flow

KREISHA

It felt so amazingly realistic.

Para bang ang lahat ay napaka perpekto at napaka hiwaga sa araw na ito.

Ang una kong halik...

Parang puno ng pagmamahal sa lamyos at gaan ng momento.

Sa kalagitnaan ng maka realidad na pantasya, ni hindi ko nagawang naisip na ang lahat ng ito pala ay ginagawa namin para sa isang kapani-paniwalang solusyon para sa ikakabuti ng lahat.

Nakapikit ako at nakiki-sabay sa lamyos ng kaniyang malalambot na halik. Pakiramdam ko, para akong dinuduyan sa ere dahil sa mga nakaka akit niyang mga halik.

Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Lalo na ang puso kong malalakas ang kabog sa oras ng mga labi naming nag-iisa. Tila ba, natutuwa pa ako.

At ang masaklap, feeling ko ako talaga ang centro, nag mamay-ari at dahilan ng kasalang ito.

Selfish right?

Literal na pantasya.

Pero, gano'n talaga ang naramdaman ko.

Hindi ako marunong humalik. Kaya't napapapikit na lamang ako at kumapit sa kaniyang tuxedo ng mahigpit, lalo na nang maramdaman kong kumikilos a